www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Rocco obserwował Nuukę.
- Nasza mała przyjaciółka coś znalazła. Aż żałuję, że nie umiem się mentalnie komunikować... co tam wyniuchałaś?

Triinu

-Mówi, że coś tutaj jest –tłumaczyła Daenerys.- To znaczy nie w tej stodole, czy nawet wiosce, ale w okolicy jest coś...Nadprzyrodzonego...

AnKapone

Valteria zrobił oczy jak pięć złoty.
- Ja już mam dosyć rzeczy nadprzyrodzonych, podprzyrodzonych, przyrodzonych... wszystkich innych też - zaczął narzekać Val.
Rocco z kolei walnął:
- Może mają z tym problem? Jak to załatwimy to nas puszczą?
- Wierzysz w to?
- Nie..
- No właśnie...

Triinu

Być może właśnie przez to nadprzyrodzone tutaj siedzimy...-podsumowała Danny. W chwili gdy to zrobiła otworzyły się drzwi do stodoły. Korzystając z możliwości, że nie wszystko było jeszcze dobrze widać Nuuka wślizgnęła się dyskretnie do torby.
Wieśniacy wyprowadzili całą czwórkę ze stoły i postawili przed „sądem’ – to jest piątce ludzi siedzących na długiej ławie – oraz jeszcze większego zgromadzenia całej wioski, która widziała w owym „procesie” rozrywkę
-Jak się nazywacie, skąd przybywacie i w jakim celu zawitaliście w nasze strony?

AnKapone

"To jakaś kpina..." - pomyślał Val.
- Cóż... wędrujemy chcąc odnaleźć rodzinę. Jakiś czas temu rozdzieliliśmy się i chcemy się znowu spotkać, to chyba nie jest grzech czy złamanie prawa...

Triinu

-Może i to nie jest sprzeczne z prawem, gdyby nie fakt że ostatnimi czasy padł nam pomór na kury....Także i poletka kapusty nie mają się dobrze w tym sezonie...W dodatku okazuje się, że w okolicy zjawiają się obcy przybysze...w dodatku przynajmniej jedno z nich okazuje się być nieczłowiekiem- mężczyzna wskazał na Aryę

AnKapone

Valteria wziął siostrę na ręce.
- To jest moja siostra i nie pozwolę o niej źle mówić. Ja też nie jestem człowiekiem i nie mam nic wspólnego z waszymi kurami... tym bardziej kapustą...
- Nie mniej faktycznie jest tu coś nadprzyrodzonego... - wtrącił Rocco.

Triinu

-Do cholery musiałeś wyklepać?! –syknęła cicho smoczyca. –Teraz na pewno wezmą nas za paranormalnych...
Jakby tego było mało Arya wtrąciła swoje 3 grosze:
-Dokładnie: nie ładnie oskarżać innych. Poza tym panie sołtysie pańska mama mówi, by pan wreszcie przestał podglądać córki młynarza podczas kąpieli w rzece...
Zawrzało, a sam „zainteresowany” zrobił się czerwony. Było też oczywistym, że ta „mama” nie mogła należeć do świata żywych

AnKapone

Valteria zaczął się tak śmiać, że postawił siostrę na ziemi i zwinął się w kułak. Napad śmiechu nie pomógł ranie na brzuchu, ale chłopina nie mógł się opanować. Aż łzy poleciały mu po policzkach.

Triinu

-A pan – zwróciła się do mężczyzny siedzącego prawej stronie sołtysa. –Powinien zwrócić te skradzione pieniądze co je przed laty, pan „pożyczył „ od nieżyjącego ojca tego pana- wskazała kogoś z tłumu. –Z kolei pan- wskazała jeszcze innego mężczyznę z rady chłopskiej- To powinien przestać pan z żoną oceniać i obgadywać innych bo pańska córka to wcale taka święta nie jest. Już trzeci miesiąc nosi w brzuchu dziecko wędrownego grajka, co tu swego czasu bywał....
Dziewczyna stojąca w pierwszym rzędzie zaczerwieniła się zarówno z powodu wyjawienia jej sekretu jak i ostrego spojrzenia ojca. Danny szybko zakryła dłonią usta dziewczynki, by nie pogrążyła ich jeszcze bardziej (o ile to możliwe ) kolejną historyjką...
-Mówiłem czarostwo!- krzyknął sołtys

AnKapone

Valteria w końcu opanował swój napad śmiechu. Spojrzał na sołtysa ocierając łzy.
- To nie czarostwo... - odpowiedział. - Moja siostra jest nad wiek inteligentna i umie kojarzyć fakty lepiej niż niejeden śledczy z doświadczeniem...

Triinu

-Rzeczy które opowiada nie sposób by sama z siebie wiedziała!
-A tam! Widać, że winni są! Oddać ich do lasu, do olbrzyma! Niech ich zeźre!
-Czyście ludzie postradali rozum!?...Z kim ja w ogóle rozmawiam...-skomentowała Danny.
-Do lasu z nimi! Do lasu! –krzyczał rozochocony tłum jakby otrzymał możliwość cieszenia się z kolejnej rozrywki

AnKapone

- Tak, chodźmy do lasu... - powiedział Valteria, a szeptem na ucho Danny dodał - Zwiększy nam się szansa ucieczki...

Triinu

Nim jednak zdążył zapaść wyrok wydarzyła się jeszcze jedna niespodziewana rzecz. Jeden z wiejskich kotów zainteresował się torbą przewieszoną przez ramię Danny. Traf chciał, że akurat w nim znajdowała się Nuuka, szczurzyca przez długi czas starała się zapanować nad swoim instynktem. W końcu jednak nie wytrzymała i wyskoczyła z torby, w pogoń za nią ruszył kot. Nie uszło to uwadze małej Aryi, która na cały głos się wydarła:
-Nuuka! Trzeba jej pomóc, on ją zje!- po czym z prędkością o jaką by się jej ni posądzało ruszyła za stworzeniem znikając między zabudowaniami.
-Szczurak! Mają chowańca! Mamy kolejny dowód na to kim są!
Tłum złowieszczo zawtórował, zaczęło robić się jeszcze bardziej nieciekawie

AnKapone

"Gorzej być nie może..." - pomyślał Rocco i zmienił się w drakolicha. Zagrodził drogę wieśniakom, by Val mógł spokojnie pobiec za siostrą i Nuuką (co zrobił) Wesoly