www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-Zawdzięczam i to wiele...Poza tym jak powiedziałam przy Królu Olch: nie potrafiłabym żyć bez ciebie, ty jesteś większą częścią mnie... -odszepnęła czule całując go w miejsce za uchem.

AnKapone

Jej słowa mile go połechtały.
- Za to ty jesteś lepszą połową mnie... - uśmiechnął się i jakby bardziej dziarskim krokiem przedzierał się przez nieznane sobie tereny...

Triinu

Dotarli w końcu do wejścia groty, o której mówił Król Olch.
-Wyczuwam w tym miejscu energię, którą trudno mi nazwać...-oznajmiła Daenerys.

AnKapone

- Chyba nie może być gorzej, czyż nie? Mamy czyste intencje, więc nie mamy się czego obawiać... - powiedział Valteria i zestawił narzeczoną na ziemię. Chwycił jej rękę i weszli do pieczary.

Triinu

Szli dość długo. W końcu dotarli do miejsca gdzie panował najgłębszy mrok, który rozświetlała jedynie postać kilkuletniego, skulonego dziecka o niezwykle jasnej cerze, włosach, oczach. Było dosłownie niczym promień w ciemnościach

AnKapone

"Czyżby to była wyrocznia?" - spytał Val, ale to nie liczyło się dla niego.
Podszedł do dziecka i położył mu dłoń na ramieniu.
- Hej... co tutaj robisz zupełnie sam? - spytał, bowiem nie widział, czy ma do czynienia z dziewczynką czy chłopcem... - Gdzie twoi rodizcie?

Triinu

Istota spojrzała na niego, faktycznie trudno było ocenić jakiej płci dokładnie jest.
-Moimi rodzicami są bogowie, a i moje życie liczy znacznie więcej niż może się wam wydawać...Przysyła was Król Olch prawda?

AnKapone

Valteria przyjrzał się istocie po czym zabrał rękę z jej ciała. Ta ingerencja wydawała się nazbyt nie na miejscu.
- Wybacz, wyrocznio... tak, przysyła nas Król Olch... masz ponoć sprawdzić nasze prawdziwe intencje i przekazać mu jakąś wiadomosć.

Triinu

-Poza tym przybyliście tutaj w poszukiwaniu pewnej dziewczynki, prawda?
-Zgadza się- potwierdziła Danny.
-Jest bezpieczna, niebawem ją odnajdziecie choć ponowne spotkanie oznaczać będzie także pewno rozstanie...
Serce w młodej druidce zamarło:
-To oznacza, że znów ją stracimy?!
Wyrocznia nie odpowiedziała na pytanie Daenerys, zamiast tego powiedziała:
-Powiedzcie Królowi, że niebawem nadejdą niepewne dni, wszystko co do tej pory znamy znów odejdzie pochłonięte przez mrok, który by zaspokoić swój głód zacznie stopniowo pochłaniać Leunion topiąc go w swej mocy... Pożre nie tylko tych, którzy są przeciwko prawom świata, ale i niewinnych. Jest jednak nadzieja, jeśli tylko uda się przebudzić ognistego ptaka powrócą dawne dni...

AnKapone

- Czy to wszystko? - spytał Val, chociaż serce w nim zamarło.

Triinu

-Tak, jeśli chodzi o mnie to tak. Zostało wyjawione już wszystko po co przybyliście. Chyba, że macie do mnie jeszcze jakieś pytania....
Danny nie była w stanie nic powiedzieć, bardziej niż wizja mroku pożerającego świat przerażała ją utrata małej Aryi ledwo hamowała łzy.

AnKapone

- Czy z pozostałymi członkami naszej drużyny jest wszystko w porządku? - nie mógł powstrzymać się Val, obejmując czule swoją narzeczoną.

Triinu

-Wszyscy żyją, choć są podzieleni na mniejsze grupy, nikt nie jest sam....Choć kilkoro z nich nie zdaje sobie sprawy z bezpieczeństwa do jakiego w swej wędrówce się zbliża...

AnKapone

- Dziękuję... w takim razie zostawimy cię... dziękujemy, wyrocznio...- powiedział i skłonił się. Ponownie wziął swoją narzeczoną na plecy i pocieszającym głosem powiedział: - Kochanie, nie martw się... nic się nie stanie złego...

Triinu

-Powiedziała o rozstaniu...-szepnęła cicho. –A jeśli przeznaczenie odbierze ją nam, albo rozdzieli któreś z nas?- powiedziała mocniej zaciskając palce na jego ramieniu