www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Tymczasem Arya trzymając za rękę Danny oprowadzała ją po okolicy i pokazywała coraz to kolejne gatunki istot.
-Musimy już iśc?- zapytała dziewczynka.
-Tak- odpowiedziała młoda smoczyca. – Rocco na nas czeka, poza tym musimy odnaleźć rodziców i pozostałych, pamiętasz?
Dziewczynka posmutniała jeszcze bardziej i oznajmiła:
-Wobec tego będziemy musieli pożegnać się z Nuuką. Odnalazła tu swoich i Soren mówi, że choć jest nam bardzo wdzięczna za szystko chce z nimi zostać...-w jej oczkach zaczęły zbierać się łzy

AnKapone

Val usłyszał tę rozmowę. Przykucnął przy siostrzyczce i powiedział:
- Musimy pozwolić jej zostać... rodzice wcześniej obiecali, że pomogą jej wrócić i teraz ta obietnica się dopełniła. Okrucieństwem byłoby ciągnięcie jej z nami, gdy tutaj ma rodzinę i swój lud. To by było tak, jakbyśmy wracali do domu, a tata lub mama musieliby zostać tutaj i nie byłoby ich z nami w Cetra...

Triinu

Mała otarła piąstkami oczka i pokiwała główką.
-Wiem, że tak trzeba...-sapnęła zaraz potem biorąc swoją pupilkę na rączki i czule tuląc

AnKapone

Valteria pogłaskał Nuukę po łebku i powiedział:
- Dziękuję, że opiekowałaś się moją siostrzyczką jak własnym dzieckiem. Dziękuję w imieniu swoim jak i rodziców. Mam nadzieję, że odnajdziesz spokój wśród swoich...

Triinu

-I ona dziękuje jeszcze raz za wszystko, przeprasza że musi odejść ale czuje że tu jest jej miejsce. Mówi, że nas nigdy nie zapomni – przekazała jej słowa Danny, rozumiejąc, że to jest właśnie to rozstanie o jakim mówiła wyrocznia

AnKapone

- Musimy już iść... - powiedział Val. - Czeka nas daleka droga...

Triinu

Dziewczynka po raz ostatni wyściskała ukochaną istotę i wyruszyli w drogę powrotną do miejsca gdzie czekał na nich Rocco

AnKapone

Zastali go drzemiącego u stóp olbrzyma. Obudził go jednak trzask gałęzi...
- Nareszcie! - prawie krzyknął. - Co tak długo... ruski rok was nie było...
- Nie przesadzaj... trochę się dziąło... - tu opowiedział przyjacielowi o tym co się wydarzyło. - Teraz czas nam ruszać w dalszą drogę. Musimy odnaleźć resztę. Wiemy, że nic im nie jest...

Triinu

-A co o?!- zapytała Arya spoglądając w górę na psotać olbrzyma.
-Nie co, tylko kto?- poprawił ją siląc się na udawane oburzenie. –Jestem leśnym olbrzymem, od wieków strażnikiem tego miejsca...A ty zdajesz się być tą małą, uroczą istotką, przez którą było tyle zamieszania...
W odpowiedzi dziewczynka zaśmiała się radośnie.

AnKapone

- TAk, to właśnie moja psotna siostrzyczka... - powiedział Val. - Przedstaw się ładnie, skrzacie...

Triinu

Dziewczynka wykonała polecenei brata i kłaniając się powiedziałą uprzejym tonem:
-Nazywam się Arya Lahja Alomavaarr, z Cetra....
-Doprawdy jest urocza, aż żal by stracić tak urzekającą istotę

AnKapone

Val uśmiechnął się i powiedział:
- Musimy ruszać, wielki przyjacielu... musimy odnaleźć rodzinę i przyjaciół, a to może nie być łatwe... w każdym razie czeka nas długa wędrówka...

Triinu

-Nie mogę dać wam innej rady jak ta byście na siebie uważali: uważajcie kogo obdarzacie zaufaniem, starajcie się też ukrywać swoją innośc skoro żądne z was nie jest człowiekiem...To pozwoli uniknąc wam większości kłopotów

AnKapone

- O tym zdążyliśmy się przekonać... - powidział Rocco. - Dziękuję ci za rozmowę przyjacielu i dotrzymanie towarzystwa....
- A teraz komu w drogę temu przygody! - krzyknął Valteria i wsadził sobie siostrę na barana. Ruszył dziarskim krokiem w nieznaną drogę.