www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-Prezent? –zapytała. –Czy ty aby mnie nie rozpieszczasz?

AnKapone

- Chciałbym rozpieszczać cię jeszcze bardziej… - szepnął do jej ucha, które czule pocałował. W chwilę później podał jej paczuszkę z szarego papieru, w której spoczywała srebrna wężowa bransoleta.

Triinu

-Jest śliczna – powiedziała od razu ją zakładając po czym pocałowała go jeszcze raz w usta. –Nie powinieneś tyle na mnie wydawać. Doceniam uczucie jakim mnie darzysz i to mi wystarczy, nie potrzebuję mieć tego wszystkiego...

AnKapone

- Lubię patrzeć na twój uśmiech, gdy dostajesz ode mnie takie drobiazgi… - uśmiechnął się i ujął ją pod brodę. – Chodź… miasto na nas czeka…

Triinu

Uśmiechnęła się i subtelnie całując jego usta ujęła jego dłoń poprowadziła go w stronę miasta. Gdy przechodzili koło świątyni, do której mieli się udać niedaleko znajdowało się stoisko z biżuterią.

[link widoczny dla zalogowanych]

-Wybierz sobie coś, też ci chcę coś dać...

AnKapone

Objął ją w pasie i przysunął do siebie.
- Jesteś niesamowita… - szepnął do ucha.
Długo oglądał przedmioty na wystawie, aż w końcu w jego rękach zalśnił ten przedmiot [link widoczny dla zalogowanych]
- Chciałbym cię prosić o to… - powiedział.

Triinu

Danny zakupiła zatem za wybrany przedmiot zwiesiła mu na łańcuszku na szyi.
-Pasuje ci....-skomentowała po czym znów ująwszy jego dłoń poprowadziła go do świątyni. Tę cechowała wielka hala podpierana kolumnami – po środku znajdował się ołtarz, w czterech rogach sali znajdywały się cztery posągi bogiń utożsamiających każdy z czterech żywiołów. Każda z nich na tacy podtrzymywała wyjęty z natury fragment któregoś z żywiołów.
-Ciekawe – powiedziała Danny. –Nie sądziłam, że gdzieś u ludzie przetrwał żywy kult bogiń żywiołów....

AnKapone

- Widzisz, jak bardzo się różnimy? U nas nawet to nie pamięta się o tym… - powiedział obejmując ją. – Zaskakuje mnie ten kraj. Ciągle coś nowego… - dodał i przykląkł przed boginiami oddając im należną cześć.

Triinu

Zrobiła to samo co jej narzeczony, po czym jeszcze raz rozejrzała się po pomieszczeniu. Tak się zawsze składało, że Daenerys jak zwykle przychodziły szalone pomysły w najmniej oczekiwanym momencie. Upewniwszy się, że nikt nie widzi pochwyciła jego dłoń i pociągnęła go w stronę uchylonych drzwi wiodących do jednego z pomieszczeń

AnKapone

- Hej… - szepnął. – Co ty kombinujesz, kocie? – zaśmiał się pod nosem. Poszedł jednak za nią

Triinu

Danny po raz ostatni rozejrzała się, czy aby na pewno nikogo nie ma w pobliżu i pociągając za sobą Vala wsmyknęła się do środka. Przez pewien czas szli wąskim czarnym korytarzem, aż w końcu dotarli do pomieszczenia mieniącego się łuną rozstawionych świec – stojące dookoła regały oraz kilka stołów jasno sugerowały, że pomieszczenie to pełni rolę biblioteki. Dziewczyna przez chwilę przystanęła i nasłuchała czy nikogo nie ma w pobliżu, rozejrzała się i zaryzykowała wejście do środka

AnKapone

Lubił ją taką. To znaczy lubił ją w każdej chwili ale w takich szczególnie. Szedł za nią w ciemno również rozglądając się, czy aby przypadkiem nikt im nie przeszkodzi…

Triinu

Będąc wewnątrz biblioteki Daaenerys przechadzała się z pomiędzy kolejnymi regałami, nadal zachowując jednak ostrożność.
Co pewien czas mówiła szeptem:
-Spójrz, widzisz u nas władnej z bibliotek na kontynencie tego nie ma...To też przypuszcza się, że zaginęło... A to...
W pewnym momencie w pomieszczeniu dało się posłyszeć jakby ktoś jeszcze właśnie wchodził do środka. Niestety byli zbyt daleko by wymknąć się tą samą drogą, którą tu przybyli, poza tym niechybnie zwróciliby na siebie uwagę tego kogoś...

AnKapone

Wyczuwając zagrożenie ćwierćsmok rzucił szybko zaklęcie zmylenia, które potencjalnemu obserwatorowi miało zmieszać zmysły, by nie widział ich, cokolwiek by robili…
- Ćśś… - położył palec n ustach.

Triinu

Do pomieszczenia weszło dwóch mężczyzn. Rozłożyli na stole jakieś dokumenty i choć nie mogli przecież wiedzieć, że są zachowywali się tak jakby byli. Nachylając się nad stronicami zwracali się do siebie szeptem, nawet wtedy używając między sobą określonego szyfru językowego.
W pewnym momencie Danny. Korzystając z okazji że nie mogą być dostrzeżeni, po cichu jak tylko mogła, bez ostrzeżenia swojego towarzysza zakradła się jak najbliżej ich. Korzystając, że ich uwaga skupiona była na rozpostartych na stole papierach ostrożnie sięgnęła coś z torby jednego z nich i starała się wysunąć.