www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Tymczasem ledwo docierając do obozu Marion pokierowała swoje pierwsze kroki do swojej torby skąd wyciągnęła strzykawkę ze znaną substancją, którą określała mianem „leku”. Nim jednak zrobiła sobie zastrzyk podeszła do niej Galatea i wyrwała jej z ręki strzykawkę i rozgniotła o ziemię.
-Co ty do cholery wyprawiasz?! –wrzasnęła na nią galilicenae.
-Tak się składa, że nasłuchałam się trochę o tych waszych specyfikach, którymi was filidzi faszerują! Nie będziesz tego brała jadąc z nami!- stanowczo oznajmiła
Nie zważając na jej słowa Marion wyciągnęła z torby zapas strzykawek ze specyfikiem, na co niemalże natychmiast zareagowała elfka wyrywając je jej z ręki. Żwawym krokiem ruszyła w kierunku ogniska i bezceremonialnie wrzuciła do ognia.
-Ty eoghańska zdziro! Pieprzona gain!- syknęła na nią Marion i z furią rzuciła się na nią. Chwilę poprzepychały po ziemi, Marion zdobywszy przewagę nad elfką zaczęła ciągnąc ją w okolice palącego się ogniska. Wiązanie z tyłu głowy elfki pękło i oswobodzone kosmyki całkowicie zasłoniły jej twarz. Nie mniej jasnowłosa nie poddała się i odwróciwszy się w stronę swojej przeciwniczki sypnęła jej piachem w oczy, gdy tamta oswobodziła jej jedną nogę Galatea kopnęła ją w twarz. Tym razem to Marion opadła na ziemię, zaraz jednak podniosła

AnKapone

Yenne obserwowała całą tę sytuację. Wściekła się. Próbowała opanować nerwy, ale nie umiała. Voghn będący najbliżej mógł zauważyć, jak pierścień ognia na jej palcu zjaśniał. Elfka poderwała się z ziemi i wściekła ruszyła w ich kierunku.
- Dosyć! – wrzasnęła a płonące opodal ognisko wystrzeliło wysoko w powietrze <wyglądało jak grzyb po bombie XD > - Dość kłótni w tym zespole! – jej oczy choć brązowe sprawiały teraz wrażenie, jakby pojawiły się wokół tęczówek płomienne obręcze. – Uspokójcie się na bogów! Albo nie ręczę za siebie… obie! Natychmiast!

Triinu

Na chwilę nastał „rozejm” zaraz, choć obydwie kobiety zaprzestały walki dało się wyczuć pomiędzy nimi pewno określone napięcie.
-Pozbawiła mnie leków!
-To nie leki tylko pieprzony narkotyk!
-Gówno wiesz! Czy wszystkie eoghanki są takie tępe?
-Na pewno bystrzejsze od pretanek, jeśli sobą reprezentujesz je wszystkie!
Rozsierdzona Marion nie wytrzymała i znów rzuciła się na elfkę i rozgorzała gorąca walką pomiędzy nimi, w wyniku której Marion wyciągniętym ostrzem rozcięła fragment gorsetu Galatei jednocześnie nieco odsłaniając jej pierś, tamta z kolei wyrywając jej sztylet w szamotatninie drasnęła materiał jej spodni, odsłaniając tym samym nieco jej pośladka

AnKapone

Yenne chwyciła wpół Galateę i „podała ją w ramiona” swojego syna by ją trzymał. Z kolei Marion dała w opiece Drogo.
- Jeżeli zaraz się nie uspokoicie… - powiedziała wściekła elfka - …to każę was związać… Zająć się czymś pożytecznym! – warknęła. – Pozbawiła cię leków… tak? Sama wiem jak one na ciebie działają. Poczekamy aż przestanie działać ten, co zażyłaś rano… potem będziemy się martwić…

Triinu

Obydwie nieco się jakby uspokoiły.
-Puść mnie! –poleciła Drogo galilicenae.

AnKapone

- Zrobię to, jeżeli pozwoli mi na to pani Yenne… - powiedział Drogo, ale lekko poluzował uścisk.
- Puśćcie je… - powiedziała Yenne. Ogniki z jej oczu znikły, ognisko się uspokoiło, a ona sama czuła się piekielnie zmęczona. Z drugiej strony przypomniała sobie jak walczyła z Elanor. To już w ogóle popsuło jej humor. – Trzymam pierwszą wartę… a teraz spać! Wszyscy, jazda!
Uruviel usiadła na swoim posłaniu, ale nie miała zamiaru od razu spać. W jej myśli co rusz wkradał się tajemniczy mężczyzna od wilka… Valteria puścił Galateę, tak samo Drogo Marion. Rocco gdzieś znikł ;>

Triinu

Także i Marion udała się samotnie do lasu, wracając ponownie do obozu dopiero nad ranem. Minęli się wtedy z Voghnem, który zdecydował się zrobić poranne rozeznanie po okolicy. Galilicenae zajęła swój miejsce siadając i nieco okrywając się kocem, nie ułożyła się jednak do snu, tępo wpatrując się w swój koc , musiał być fascynującym kocem XD> trwała tak bez ruchu

AnKapone

Przybycie galiliceanae wybudziło Yenne kompletnie ze snu. Najpierw był to Voghn, który poszedł bogowie wiedzą gdzie, następnie właśnie Marion. Usiadła na ziemi i przeciągła się ziewając przy tym.
Ostatnia warta przypadła Drogo, który nie zwrócił najmniejszej uwagi na przybycie dziewczyny.
Reszta spała.
Yenne chciała pójść za swoim mężem. Chciała z nim porozmawiać, bo nie mieli dla siebie czasu od momentu pojawienia się Marion na statku. Ale nie poszła. Z drugiej strony on też mógłby znaleźć chwilę czasu… miała może do niego nieco żalu… nie to, że poczuła się zaniedbana, ale?

Triinu

Voghn wrócił szybciej niż się spodziewał, potem znów znikł, znów się pojawił gdzieś w okolicy – co sprawiało wrażenie, że non stop kręcił się w kółko. W końcu sam zdezorientowany zajął miejsce na swoim posłaniu i pogrążyło się w rozmyślaniach nad tym co spostrzegł.

AnKapone

W międzyczasie obudziła się Uruviel.
- Co się tak wiercisz, tato? – spytała z wyrzutem

- Jak smród po gaciach…
Yenne spojrzała na męża, ale nie odezwała się słowem XD

Triinu

-Z tym miejscem jest coś nie tak...-odpowiedział.- Pomijam wydarzenia z wczoraj, ale mam wrażenie że...bez względu na to w jakim kierunku się nie pójdzie i ujdzie dalszy kawałek...wraca się do punktu wyjścia, choć wcale nie powinno. Nawet znaczyłem drogę która przybyłem by się upewnić czy nie błądzę, ale mam wrażenie że nie o to chodzi...

AnKapone

- Zakrzywienie czasoprzestrzeni – skomentowała Yenne wstając i przeciągając się ponownie. – To coś zdecydowało się nas więzić więc zakrzywia przestrzeń wedle własnej woli bądź omamia nasze umysły… - powiedziała jakby było to coś najzwyklejszego na świecie i olewając swojego męża totalnie sama ruszyła się poza obóz by się przejść.

Triinu

-Co ugryzło mamę?-zapytał Uru.

AnKapone

Córka wzruszyła ramionami.
- Kto za nią nadąży? – powiedziała bezradnie rozkładając ręce.

Triinu

-Pójdę z nią porozmawiać- powiedział po czym stając z miejsca ruszył za elfką, starając się ją dogonić