www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

W pewnym momencie po prostu zasnęła. Dłuższą chwilę potem odnalazł je Voghn, podchodząc do nich przykucnął obok i zapytał:
-Co z nią?

AnKapone

- Nie wiem… jest uzależniona od tego narkotyku, czy czegoś tam. Cierpi jej ciało, a w dodatku umysł, chociaż o tym nie wie… żal mi jej, ale żal nie jest tu odpowiedni…

Triinu

-Nie mam najmniejszego pomysłu jak jej pomóc...sądzę, że w ogóle nie będziemy mogli jej pomóc jeśli sama tego nie zechce...

AnKapone

- Wiem… to podstawa – westchnęła nadal głaszcząc ją po głowie. – Pozwól sobie pomóc, Marion….

Triinu

-Musimy odnaleźć przyczynę...- po dłuższej chwili odezwał się jej głos, zdecydowanie już pewniejszy niż poprzednio. Dopiero dłuższą chwilę potem zdecydowała się otworzyć oczy i nieco unieść jednocześnie rozglądając się po okolicy. –Nie pokonamy go jeśli nie dowiemy się przyczyny dlaczego został tutaj przyzwany, jego imienia...To gdzieś tutaj musi być...

AnKapone

- Znam zaklęcie prawdziwego imienia… - odezwała się elfka, pomijając wszystko, co zostało powiedziane wcześniej. – Jeżeli chodzi o przyczynę, raczej nie mogę pomóc…

Triinu

-To zaklęcie teoretycznie mogłoby się przydać gdyby nie fakt, że mamy do czynienia z istotą dość potężną...Trzeba by zatem potężnej magicznej mocy by je od niego wymóc...Może gdybyśmy zjednoczyły znów siły...Nie wiem, sądzę jednak że powinniśmy jeszcze przeszukać ,teren, zaangażować w to innych wtedy pójdzie nam to szybciej...Na razie nie powinien zaatakować- po ostatnim ataku może czuć się osłabiony, zatem zbiera siły...

AnKapone

- Zatem dobrze – powiedziała elfka. – Skopmy tyłek temu draniowi – mówiąc to uśmiechnęła się.
Wrócili do obozu i podzielili się planami z resztą. Rocco i Valteria pozostali pilnować Aryi, reszta rozeszła się po lesie szukając stwora.

Triinu

W pewnym momencie gdy Marion wraz z towarzyszącymi jej Yenne oraz Uruviel dotarły do pewnego miejsca mogły dostrzec pomiędzy drzewami kilka postaci najwyraźniej zdających sobie sprawę z ich obecności ale chowających się przed nimi. Miecz na plecach wojowniczki zaczął świecić znanym światłem

AnKapone

Elfka przyjrzała się postaciom.
- Kim jesteście? Nie chcemy was skrzywdzić? – powiedziała
Uruviel chociaż czarodziejka, nie bardzo lubiła manifestacje, więc po prostu obserwowała wydarzenie.

Triinu

Marion nakreśliła na ziemi krąg i wyrecytowała kilka modlitw – zaklęć
-Podejdźcie do nas, pokażcie co się wydarzyło, jaka o sprawa nei pozwala wam odejść...-zwróciła się bezpośrednio do nich. Wtedy jeden z nich należący do małej dziewczynki podszedł do kobiet, być może to była ta sama dziewczynka o której wspominała Arya.
-Dlaczego się nam ukazujecie? Czemu on reaguje na naszą obecność?
Choć dziewczynka nie otworzyła ust, swoje słowa przekazywała drogą myśli tak by każda z nich mogła je usłyszeć:
-Niektórzy z was posiadają zdolności medialne, w tym twoja najmłodsza córka pani...-zwróciła się do Yenne. –Teraz jest mała i nie zdaje sobie z tego sprawy, z tego daru jaki otrzymała ale kiedyś będzie potężnym medium...To właśnie obecność osób takich jak wy obudziła nas ze „snu”...zresztą nie tylko nas. Jego też, uwięził was by żywić się także i waszą energią...

AnKapone

- A to menda… -westchnęła elfka wiadomość o córce-medium pozostawiając na rozważanie w spokojniejszej chwili. – Kim on jest? Jakie jest jego imię? Chcemy się go pozbyć i was uwolnić…

Triinu

-Tego nie wiemy...swego czasu w naszej wiosce mieszkał pewien uczony czarnoksiężnik...Być może on kiedyś, podczas swych badań przywołał coś nad czym nei potrafił już zapanować...

AnKapone

- Czy ten czarnoksiężnik jest wśród was?

Triinu

-Nie, nie ma go. Być może monstrum wchłonęło jego duszę gdy jeszcze żył, zawłaszczyło ją sobie. Może umierając stał się częścią tego czegoś...