www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Słyszała ostatni krzyk Gallmau, ale nie miała zamiaru się zatrzymywać. Dopiero po chwili usłyszała odgłos za sobą. Odwróciła się. To był Voghn. Nie zwolniła jednak konia. Gdy zrównał się z nią powiedziała uprzedzając jego pytanie:

- To mój przyjaciel. Nie mogę go tak zostawić.

Triinu

-Dobrze, ale jest coś co ci muszę powiedzieć...Chyba nie sądzisz że sami damy radę całęj armii...Ten męzczyzna poiwedział, że w pobliżu znajdują się oddziały Cymuru....Możemy starać się je odnaleźć i łącząc z nimi siły razem spuścić tej chordzie łomot....

AnKapone

- A jeżeli będzie dla niego już za późno? - spytała z wyrzutem, ale jej koń trochę zwolnił.

Triinu

-Rozumiem twoje obawy Yenne, ale pomysl racjonalnie: co innego jest walczyć we dwójkę z kilkunastoma nawet przeciwnikami, a co innego stawać przeciw sporemu oddziałowi...

AnKapone

Zatrzymała gwałtownie konia. Gdyby to zwierze mogłoby mówić, zapewne odwróciłoby teraz pysk i powiedziało "Co ty, kurwa, kierowca autobusu MPK jesteś, że nie umiesz jeździć?!" Ale że nie umiał mówić, zarżał tylko i stanął.

- Mówisz z sensem, Voghn. Ale nie wybaczę sobie, jeżeli coś mu się stanie. - zacisnęła dłoń na łęku siodła. Jej twarz miała zacięty wyraz twarzy. Po chwili spojrzała mu w oczy. Był w nich groźny błysk, taki sam, jaki pojawiał się w jej oczach, gdy zabijała wrogów...

Triinu

Poczuł się jakoś dziwnie rozmawiając z nią o tym...Odwrócił od niej wzrok i swoim oobjętnym tonem zapytał:

-Co zatem planujesz?

AnKapone

Nie zmieniając wyrazu twarzy podjechała do niego. Położyła mu dłoń na policzku i powiedziała:

- Gdybyś to był ty nie wahałabym się nawet sekundy... - głos jej lekko zadrżał. - Możemy ich wytropić. Dowiemy się przynajmniej jak silny jest wróg. Jeżeli faktycznie nic nie będziemy mogli wskórać, odnajdziemy odziały Cymuru.

Triinu

Uśmiechnął się lekko, jednak wewnątrz pozostała lekka obawa...Dlaczego?...Nie wiedział...Widać to było troche w jego oczach..

-...zatem ruszajmy, przed nami trochę pracy...-powiedział łagodniejszym, acz stanowczym tonem.

AnKapone

Spięli konie i ruszyli w drogę. Wypatrywali wszelkich możliwych śladów.

Triinu

Po dordze natrafili na miejsce dawnego obozowiska, kóre zaczęli dokładnei badać .

-Obozowali tu przez przez co najmniej trzy dni...-powiedział. -Jest to dość duży oddział, posiadają sporo dodatkwoego "bagażu" wiec nie przemieszcza sie tak szybko jak powinien...Do kolejnego obozowiska dzieli nas zapewne kawałek drogi, ale nei powinno być to, aż nadto daleko - przed zmrokeim powinniśmy dotrzeć...Tak sądzę, jak ty uważasz?

AnKapone

- To jeden pluton, bo na kompanię to nie wygląda. Zajęliby większą przestrzeń. Tu był namiot dowództwa - pokazała największe wgniecenie w ziemi.

Przeszła się powoli po byłym obozowisku dokładnie patrząc na wszystkie ślady.

- Nie poszli zbyt daleko - przyznała mu rację. - Jeżeli z jakiś względów nie chcesz mi towarzyszyć - wypaliła patrząc mu w oczy, w jej własnych był cień niepokoju - zrozumiem.

Triinu

Przez łuższą chwilę spojrzałjej w oczy, następnie pogładziwszy dlonią po jej policzku poiwedział: -Gdybym nei chciał nei byoby mnei tu teraz z tobą...

AnKapone

Wpakowała mu się w ramiona i szepnęła cicho, tylko do niego (jakby tam był ktoś jeszcze Jezyk

na ten przykład Avenie w krzakach xD )

- Dziękuję.

Po chwili wysunęła się jednak z jego ramion i dodała już pewnym głosem:

- Ruszajmy.

Triinu

Późnym wieczorem dotarli do okolic obozowiska oddziału Sho. Choć nie znajdywali się bezpośrednio przy nim z oddali posłyszeć można było odgłosy życia obozwego, które niosły się po pobliskim lesie...

-Chyba znaleźliśmy to czego szukaliśmy...Proponuję najpierw zakraść się tam i rozeznać się w sytuacji...By nie zwracać na siebie zbytniej uwagi proponuję byśmy wzięli ze sobą broń, a konie pozostawili tutaj...

AnKapone

- Miałam zaproponować to samo. - powiedziała Yenne.

Poprawiła zapięcia, które przytrzymywały jej broń, zarzuciła kaptur na twarz by zlać się z nadchodzącym mrokiem.

- Idziemy?