www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- To nie było zbyt miłe... - powiedziała Yenne z lekkim wyrzutem, ale nie miała ochoty na kłótnie, ani na dyskusje. - Nic mi nie będzie. Samo się zagoi.

Westchnęła ciężko.

- Przytrzymajcie go. - powiedziała - A ja nasmaruję mu tę ranę. Bert, zostaniesz z nim na noc?

Rutlawski

-Ech... Mały dzieciak- Ocenił Bert Voghna.- Jasne, że zstanę. A gdzie miałbym iść. A Ty rozumiem, że wychodzisz?

AnKapone

- Nie będziemy raczej we czwórkę w jednym pokoju. - powiedziała elfka znacząco unosząc brew.

W milczeniu unieśli Atabe, a Yenne nasmarowała delikatnie uszkodzone miejsce. Ułożyli znów elfa na łóżku.

- Jakby się coś działo, będziemy w pokoju obok. - powiedziała do Berta. - Albo wal przez ścianę, albo przez drzwi. Jak wolisz. Nie wiem jak ty - zwróciła się do Voghna - ale ja odczuwam natychmiastową potrzebę pójścia do łóżka. Łapy Sho nie należą do najwygodniejszych.

Triinu

Półsmok bez słowa wyszedł za nią z pokoju zamykając za sobą drzwi.

Rutlawski

Minęło pół godziny. Bert stanął przed ich drzwiami i zapukał delikatnie. Modlił się w duchu by to Yenne mu otworzyła.

AnKapone

Jego modły zostały wysłuchane. Otworzyła my elfka. Uchyliła drzwi, w których pokazała się jej głowa i ramię, z którego zsunęła się rozsznurowana koszula.
Gdy rozpoznała w gościu Cuthberta w jej oczach pojawił się niepokój.

- Co się dzieje? - spytała rzeczowo.

Rutlawski

-Hmm... Witaj, elfko. W zasadzie nie podziękowałem ci jeszcze za ratunek.
Jestem pewny, że Atabe też to zrobi, ale ... Tak czy siak dziękuję. Mam dług u ciebie.

AnKapone

Yenne zmierzyła go wzrokiem.

- Nie dziękuj, a i nie ma mowy o żadnym długu. Nie chcę być nikomu nic dłużna, ani by ktoś był coś winny mi. -nieświadomie powtórzyła słowa Voghna.
- Ratowałam przyjaciół. - dodała ciszej. - I wybacz tamto uderzenie, musiałam być wiarygodna...

Rutlawski

-To miłe, że uważasz mnie za przyjaciela...- Bert był tym nieco poruszony.- Sluchaj... Jesteś bardzo zajeta?

AnKapone

"Czy bardzo zajęta? A miało być tak pięknie..." westchnęła w duchu.

- A co się dzieje? Coś z Atabe? -sptyała

Rutlawski

-Z Atabe nic się właściwie nie dzieje na razie, ale to o nim chciałbym porozmawiać. Nic na siłę, oczywista, ale wlałbym.

AnKapone

Yenne spojrzała na Voghna. Podeszła do niego, pocałowała go szybko i szepnęła do ucha "Zaraz wrócę". Spojrzała na niego przepraszająco.

Po czym zarzuciła na plecy płaszcz i miecze i zwróciła się do Berta.

- Prowadź.

Rutlawski

Elf uśmiechnął się.
-Mam nadzieję, że te miecze to nie na mnie?

-Wolisz pogadać na dole, czy w naszym pokoju?

AnKapone

- Jestem łowcą z domieszką skrytobójcy. Nie zostawiam broni nawet jak idę na obiad. Zawsze może zabraknąć noża... - powiedziała. - Możemy wejść do was.

Rutlawski

W pokoju, Bert odsunął dwa krzesła od niewielkiego stołu. Jedno podsunął Yenne jak elfi gentleman, zaś sam zajął drugie.
-Chodzi mi o to, elfko, że... Sam nie wiem jak zacząć. Powiedz mi... Jak blisko byłaś z Atabe zanim się zjawiłem i zanim... Sama wiesz...