www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- Masz jak w banku, ale wiesz, że i mnie wszystkiego dzieciaki nie mówią... - uśmiechnęła się. - Tak się cieszę... tak się cieszę, że znowu was widzę... a było tak blisko, byśmy się już nigdy nie zobaczyli.... - jej tawrz na chwilkę posmutaniła

Triinu

-Co się stało? – zapytała z troską

AnKapone

Yenne uśmiechnęła się, chociaż troska nie całkiem znikła z jej twarzy.
- Będzie czas na opowieści... - powiedziała prawie naturalnym tonem. - Hej, Danny, śpisz u nas czy idziesz do domu?

Triinu

-No ładnie, starszej siostrze nie chcesz mówić!? Zapamiętam to sobie i następnym razem nie popuszczę Jezyk

–droczyła się z nią Therru. Zaraz potem dało się posłyszeć głos Danny:- Dawno się nie widziałam z rodzicami, pójdę spać do nich. Chcę tylko o coś zapytać Uru.
Powiedziawszy to zapukała do drzwi przyjaciółki

AnKapone

- Proszę! - rozległ się głos Uruviel, której tyłek i nogi wystawały z szafy w pokoju.

Triinu

Daenerys nie mogła się powstrzymać i z uroczym uśmiechem :3 zdzieliła Uruviel w tyłek

AnKapone

- Auuu!!! - zawyła Uruviel czując uderzenie w tyłek.
- Auuuu!!! - zawyła ponownie gdy uderzyła się głową w półkę tuż nad nią. - Będę miała guza... - jęknęła wygrzebując się z szafy i rozcierając obolałą głowę

Triinu

-Przyłożysz zaraz coś zimnego śladu nie będzie- zaśmiała się smoczyca, zaraz jednak spoważniała lekko. –Gryzie cię coś? Przy moich rodzicach byłaś jakaś tak nie swoja...

AnKapone

Uruviel posłała Danny spojrzenie mówiące: Musiałaś zapytać, prawda? W końcu westchnęła i powiedziała spuszczając wzrok.
- Widzisz... jasięzawszebałamtwojegotaty.... - wypaliła.

Triinu

Danny najpierw zrobiła wielkie oczy O.O a potem wybuchła śmiechem, opierając się plecami o ścianę.
-Przecież to taki dobry i kochany facet....-powiedziała nieco się opanowawszy by nie sprawiać jej przykrości. –Czasem jest „drętwy” ale przecież ma więcej zalet, po tylu latach na pewno je dostrzegłaś....

AnKapone

Uru uśmiechnęła się nieśmiało.
- Wiesz... jest w porządku, nigdy nie twierdziłam, że przeszkadza mi fakt, że jest sztywny jakby połknął kija... ale przy nim mam wrażenie, że cokolwiek zrobię, będzie źle.... albo lepiej... czasami czuję się jakbym była w więzieniu a on był klawiszem... - stwierdziła siadając na łóżku. - Poza tym chyba się denerwuję...

Triinu

Daenerys znów zaśmiała się lekko. Dla niej ojciec był zawsze czuły, kochający jak każdy inny tata. Był dla niej świetnym kompanem zabaw, zawsze wymyślał dla niej ciekawe przygody...aż nawet zrobiło jej się nostalgicznie żal że te czasy już minęły. Zdawała sobie poprawę, że nie wszyscy go tak postrzegali, gdyż nie każdemu dał się w ten sposób poznać.
Podeszłą jednak do przyjaciółki i kładąc dłoń na jej ramieniu oznajmiła:
-Jeśli go kochasz nie zamartwiaj się...choć ciężko tu cokolwiek powiedzieć, porównywać przecież Vala znam całe życie stąd nie mam powodów do obaw...Jednak jeśli jesteś pewna Garetha nie przejmuj się...bądź wstrzymajcie się z tym jeśli obawy, niepewność przeważają...

AnKapone

Tym razem Uruviel zaśmiała się lekko.
- Nie kochana siostro... - powiedziała ciągnąc Danny na łóżko. - Ja nie mam obaw z powodu Garetha... ja się denerwuję faktem, że będę musiała przejść przez całą świątynię będąc świadomą, że ludzie będą się na nas patrzeć... pamiętasz, jak te trzy miesiące temu siedziałyśmy tutaj jeszcze przed wyjazdem?

Triinu

Uśmiechnęła się i dopowiedziała:
-Oczywiście, że pamiętam :3 ... a o ceremonię się nie martw, będę tuż obok, dosłownie

AnKapone

- Nawet nie wiesz, jak się cieszę... - powiedziała. - A teraz idź do rodziców... stęsknili się za tobą... poza tym będziemy musieli się spotkać i obgadać jak ma wyglądać ceremonia...