www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Doszła do wniosku, że mokre od szampana spodnie to nie jest odpowiednia cena za zniszczony gorset, więc bezceremonialnie chwyciła za kieliszek w którym nadal był szampan i wylała mu go na koszulę, po czym śmiejąc się uciekła od niego.

Triinu

Odgarnąwszy mokre włosy z twarzy ruszył za nią. Traf chciał że chwycił ją tak niefortunnie, że gdy starała mu się umknąć ostatnie haftki puściły i gorset został w jego rękach

AnKapone

Gdy poczuła luz w okolicach tułowia żeby nie za szybko miał możliwość patrzenia, zakryła dłońmi swoje piersi. Jakaś kara musi być za zniszczenie gorsetu.

Triinu

W końcu chwycił ją i przysunął do siebie, całując ją po szyi szepnął czule:
-Uru nie gniewaj się....mam pomysł na coś, co psrawi że dośc szybko zapomnisz o tym gorseciku...
Powiedziawszy to zsuwał się pocałunkami coraz niżej jej ciała. W końcu przyklęknął przed nią, nadal opierając ręce o jej biodra językiem i pocałunkami pieścił jej podbrzusze. W końcu chwyciwszy dłonią jej majteczki zaczął je ściągać,a odkryte miejsce pieścić językiem

AnKapone

Noc poślubna trwała dla młodych, goście i rodzina udała się na spoczynek. W końcu minęło kilka dni, w trakcie których nowożeńcy powoli szykowali się do wyruszenia w swoje strony. Rocco i Galatea udali się razem z Finduilas i Drogo drogą morską, nie chcąc przeszkadzać Uruviel i Garethowi, którzy teleportować się mieli prosto do Lejre.

W końcu nadszedł dzień wyjazdu... Uruviel i Valteria byli już spakowani i stali przed rodzicami. Żadne nie wiedziało jak zacząć.

Triinu

Jako, że żadno z zebranych nie wiedziało jak zacząć na odwagę zebrało się małej Aryi, która po porstu bezpośrednio zapytała:
-Ale będziecie nas odwiedzać? –choć zdoała się przyzwyczaić do obecności siostry, to wiedziała że najbardziej jej będzie brakować Vala i Danny, z którymi spędziła najwięcej czasu

AnKapone

Valteria wziął na ręce Aryę i przytulił ją mocno do siebie.
- Oczywiście szkrabie... będziesz pomagać tatusiowi i mamusi przy dzidziusiu? - spytał i aż czuł łzy w oczach, że będzie musiał się pożegnać z tym małym szkrabem, który kiedyś zsikał mu się na koszulę.
- Będziemy wpadać... ani się obejrzysz, a przyjedziemy w odwiedziny... - powiedziała do siostrzyczki i spytała: - Wiem, że mało się widywałyśmy zawsze, ale kochasz mnie troszeczkę?

Triinu

-Oczywiście, że tak –odpowiedziala po czym dała siostrze soczystego buziaka w policzek

AnKapone

Uruviel pogładziła główkę dziewczynki po czym zwróciła się do ojca i matki:
- Dziękuję... za wszystko... i przepraszam że...
- Nie przepraszaj... - odezwała się Yenne. - Gdy kochasz, nie przepraszaj... - przytuliła córkę. - Uważaj na siebie...
- Tato... - szpnęła podchodząc do ojca.

Triinu

Voghn objął córkę i przez chwilę trzymał ją w objęciach. Potem podszedłdo Valerii i także go objął, choć nieco krócej (bo facetowi nei wypada z facetem tak długo się obściskiwać XD) i na koniec poczochrał mu włosy.
-Niech wasze drogi poprowadzą was ku nowym przygodom i doświadczeniom, które przydadzą wam się w zyciu. Większości tego co powinniście wiedzieć o życiu nie dowiecie się od nas, lecz z niego samego. Uważajcie na siebie i tych których kochacie.

AnKapone

- Kocham was dzieciaki... - powiedziała Yenne tuląc syna. - Kocham was moje dzieciaki... proszę was tylko o jedno... bądźcie szczęśliwi... - i ucałowała każde ze swoich dzieci.
Uruviel pożegnała się z bratem, a potem odwróciła się do ciotki i wuja, oraz do Deanerys.
- Ciociu, wujku... opiekujcie się moimi rodzicami...

Triinu

-Obiecujemy, że będziemy. Tak jak zawsze....

AnKapone

- Danny... - zwróciła się do przyjaciółki. - Jak mój brat będzie się panoszył kopnij go w tyłek... - zażartowała i przytuliła smoczycę.

Triinu

-Przecież dobrze wiesz kto w tym związku tak naprawdę rządzi –powiedziała drocząc się z nią i obejmując przyjaciółkę puściła porozumiewawcze oko do męża

AnKapone

Uru uśmiechnęła się i stanęła obok swojego męża. Chwyciła go za rękę i powiedziała jeszcze:
- Zatem do zobaczenia... - i wypowiedziawszy inkantację znikli z Cetry.
Także i Valteria pożegnał się z teściami i rodzicami. Razem z Danny podeszli do koni. Swojego dosiadł i spojrzał na rodzinę:
- I ja powiem wam jedynie, do zobaczenia... nim się obejrzymy, znów się spotkamy...