www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone · Wysłany: Pią 22:07, 30 Mar 2012 Temat postu:

Gdy Yenne i Voghn rozmawiali ze sobą, Uruviel zdecydowała, że musi porozmawiać z Garethem. Bardzo bała się tej rozmowy... jak mu powiedzieć...? W końcu wróciła do ich pokoju. Nie wiedziała, czy tam jest, bowiem pierwsze co zrobiła to zamknęła drzwi i oparła się o nie czołem, walcząc by się nie rozpłakać.

Triinu · Wysłany: Pią 22:12, 30 Mar 2012 Temat postu:

Niczego nie podejrzewając mężczyzna wszedł do pokoju. W pierwszej chwili nie zorientował się w jej nastroju, więc po prostu ucieszywszy się że ją widzi oznajmił:
-O już wróciłaś, myślałem, że trochę wam jeszcze zejdzie...znów nie widzieliście się jakiś czas...

AnKapone · Wysłany: Pią 22:14, 30 Mar 2012 Temat postu:

Spojrzała na niego, a w jej spojrzeniu mógł dostrzec ogromny strach i ból, którego nie próbowała nawet zamaskować. Próbowała się uśmiechnąć, ale w efekcie wyraz jej twarzy wyglądał, jakby miała zaparcie...
- Muszę... muszę z tobą porozmawiać... po... pożegnać się... - szepnęła drżącym głosem.

Triinu · Wysłany: Pią 22:19, 30 Mar 2012 Temat postu:

Gdyby nie dostrzegł owego strachu i bólu w jej oczach powiedziałby najpewniej: „Co sobie znów ubzdurałaś z tym odchodzeniem?!”. Jednak widząc jej minę poważnie zaniepokoił się, co doskonale odzwierciedlały jego oczy. Podszedł do niej blisko i kładąc dłonie na jej ramionach spojrzał w oczy i zapytał:
-Co się dzieje kochanie? – w jego głosie nie było kpiny, lecz troska.

AnKapone · Wysłany: Pią 22:24, 30 Mar 2012 Temat postu:

- Przywołanie feniksa jest możliwe... - zaczęła. - Potrzeba kobiety i mężczyzny... bliźniąt, w których żyłach płynie smocza krew... poświęcając swoje życia mają zawrzeć pakt z feniksem i uratować świat... - powiedziała, a sam mógł poczuć jak drży. - Przepraszam, że nie dane nam było się spotkać wcześniej... przepraszam, że dano nam tak niewiele czasu, by być razem... - i rozpłakała się wtulając się w jego ramiona.

Triinu · Wysłany: Pią 22:34, 30 Mar 2012 Temat postu:

Powiedziała to tak szybko, może nieco zbyt chaotycznie, że w pierwszej chwili nie pomiarkował się o kogo, o co dokładnie chodzi. Dopiero po chwili dotarło do niego, że przecież chodzi o nią i jej brata...Gdy wpadła w jego ramiona objął ją bardziej. Przez chwilę nic nie mówił w końcu wyszeptał:
-Czy to jest ostateczne? Może jest inna droga ku temu?

AnKapone · Wysłany: Pią 22:37, 30 Mar 2012 Temat postu:

- Jeżeli tego nie zrobimy i tak zginiemy, a przez to i całe Leunion... - szepnęła. - Muszę to zrobić... musimy... naprawdę przepraszam cię... przez mój egoizm... - ale nie dokończyła. Puściła go i odsunęła się od niego.

Triinu · Wysłany: Pią 22:49, 30 Mar 2012 Temat postu:

-Uruviel...-szepnął postępując o krok do niej, przypominając sobie o czymś sięgnął do kieszeni i wyciągnął z niej coś. Dopiero gdy wysunął dłoń ku niej i otworzył ją mogła dostrzec srebrny medalik

-Gdy poszłaś rozmawiac z rodzicami pomyślałem, że jakoś się zrekompensuje za dwór podarek, wybrałem dla ciebie ten amulet, to wilczy krzyż

AnKapone · Wysłany: Pią 22:54, 30 Mar 2012 Temat postu:

Przesunęła opuszkami palców po wisiorku, ale chwyciła jego dłoń w ten sposób, by mógł zamknąć ją na podarku.
- To piękny prezent, ale nie mogę go zabrać tam, dokąd muszę iść... podaruj go innej, która skradnie w przyszłości twe serce... - uśmiechnęła się nieśmiało, próbując jakoś rozegrać tę sytuację.

Triinu · Wysłany: Pią 23:02, 30 Mar 2012 Temat postu:

Jego wzrok posmutniał jeszcze bardziej. Podszedł do niej bliżej i spoglądając jej w oczy pogładził jej policzek dłonią:
-Ty jesteś jedną, jedyną którą pokochałem i kochać będę... choć miewałem w swym życiu kobiety, nim cię poznałem żadnej z nich nie kochałem...i kochać nie będę. Wierzę w przeznaczenie, trudno gdybym nie wierzył skoro zdeterminowało ono moje zycie od chwili narodzin....Wierzę, że to ty jesteś mi przeznaczona....Weź go, gdziekolwiek się nie udasz, chcę by należał tylko do ciebie...

AnKapone · Wysłany: Pią 23:07, 30 Mar 2012 Temat postu:

Spojrzała na niego. Przyjęła wisiorek i zawiesiła go sobie na szyi. W końcu powiedziała to co tak bardzo ją przerażało:
- Nie chcę umierać... nie chcę zostawiać ludzi, których kocham... - zachlipała, a łzy spłynęły po ich policzkach.

Triinu · Wysłany: Pią 23:11, 30 Mar 2012 Temat postu:

Objął ją tak jakby chciał ją chronić przed wszystkim na świecie. Oparł głowę o jej i na chwilę zamknął oczy.
-Wierze też, że przeznaczenie da się odwrócić...pomodlę się do matki, by tak się stało....Znana jest z tego, że nie raz odwracała bieg tego co przesądzone...

AnKapone · Wysłany: Pią 23:16, 30 Mar 2012 Temat postu:

- Wiesz co by było najgorsze...? - chlipnęła. - Że nie my jedyni byśmy zginęli... Znam Danny... nie umie żyć bez Vala, a jest uparta i wiem że ona mogłaby odebrać sobie życie... znam moją matkę, widziałam przed chwilą jak cierpi... jak płacze... jak straci mnie i Vala... a jeżeli umrze i ona... to mój ojciec... co się stanie z Aryą... - płakała mu w ramię.

Triinu · Wysłany: Pią 23:19, 30 Mar 2012 Temat postu:

-Nic nie jest ostatecznie przesądzone póki się nie wydarzy...- szepnął.

AnKapone · Wysłany: Pią 23:23, 30 Mar 2012 Temat postu:

- Chciałabym w to wierzyć... - szepnęła. - Ale nie jestem aż taka silna... a chciałabym... jeżeli jednak zginę... będę na ciebie czekać, gdzieś tam...