www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Odwzajemniała jego pocałunki, sama składając także swoje. Dłońmi wodziła po jego ramionach, plecach czy torsie stopniowo zsuwając je coraz niżej, w końcu docierając do jego spodni stopniowo zaczęła je zsuwać z jego ciała

AnKapone

Pozostawmy Drogo i Finduilas samych sobie....

Rocco także udał się na stronę do swojej sypialni, ale jedna myśl nie dawała mu spokoju. Coś brzęczało mu w głowie niczym natrętny komar. Tym komarem była Galatea... gdy tylko się rozstali w królewskiej komnacie od razu zapragnął jej towarzystwa. Ale...no właśnie... ale...

Triinu

Wyglądając przez okno mógł dostrzec elfkę przechadzającą się samotnie po zamkowym ogrodzie umiejscowionym na większej półce skalnej. W końcu przesiadła na jednym z kamieni nad oczkiem wodnym i spoglądała na księżyc wiszący na rozpogodzonym nocnym niebie.

AnKapone

Nie mogąc się powstrzymać wybiegł z pokoju po drodze potrącając jakiegoś halabardnika. Gdy dotarł do ogrodu szedł już spokojnym krokiem. Zaszedł elfkę od tyłu i zakrył jej oczy dłońmi. Nachylił się nad uchem i szepnął:
- Zgadnij kto...

Triinu

Na jej twarzy pojawił się uśmiech. Położyła swoje dłonie na jego, chcąc je zsunąć z twarzy i oznajmiła:
-Nie trudno zgadnąć kto...

AnKapone

- Mogłaś chociaż udać zaskoczenie... - mruknął drocząc się z nią, ale w jego oczach widać było uśmiech. Usiadł obok niej i spytał: - Nie możesz spać?

Triinu

Cieszyła ją jego obecność toteż nie mogła opanować subtelnego uśmiechu, który cały czas malował się jej na twarzy. W jej ochach także widać było radość, aby nie okazywać jej tak od razu spuściła wzrok przyglądając się płynących po bajorku liścianym łódeczkom.
-Nie bardzo odpowiedziała –delikatnie maczając place w wodzie, tworząc na tali wody subtelne kręgi

AnKapone

- Coś cię martwi, czy to może z powodu wrażeń dzisiejszej nocy? - spytał uważnie przyglądając się każdemu jej ruchowi.

Triinu

-Po prostu mam poczucie, że coś się kończy i powinnam postanowić co dalej...Tylko ja naprawdę nie wiem co postanowić...Przez większość swego życia pracowałam dla Nowego Millenium, potem byłam związana z rebeliantami...Teraz po tym chaosie, który tutaj zapanował wszystko zaczęło się sypać...kapłani zaczęli uciekać, wielu z osób które było powiązanych z Nowym Millenium zginęło próbując zawrzeć pakt z Upadłymi, bądź zostali w trakcie tego całego zamieszania wytropienie przez rebeliantów i zabici...Zostało jeszcze trochę do zrobienia by obalić ten rząd, ale rebelianci poradzą sobie sami...Zważywszy na to, że Nowe Millenium, a właściwie to co z niego zostało może mnie poszukiwać lepiej bym nie pomagała buntownikom bo to może ściągnąć na nich niepotrzebną uwagę...Jestem zatem już niepotrzebna, a nie mam pomysłów co począć z sobą dalej... Gdzie się udać, czym zająć...

AnKapone

Słuchał jej słów z uwagą i zrobiło mu się przykro, że ma takie problemy.
- W mieście skąd pochodzę jestem ścigany za dezercję, więc wolałbym zostać tutaj. Pomyślałem o zbudowaniu jakiegoś niewielkiego domu w jakiejś małej wiosce. Może nawet mieć kawałek pola, gdzie mógłbym hodować pomidory... Lubię pomidory... ale nie znam się na ich hodowaniu... - potem ujął jej twarz pod brodę tak by spojrzała w jego oczy. - Szukam ochotników, którzy chcieliby się podjąć ze mną tego odpowiedzialnego zadania... - uśmiechnął się.

Triinu

Uśmiechnęła się bardziej słuchając jego słów.
-Wiesz...też lubię pomidory...-odpowiedziała po czym pocałowała go z uczuciem.

AnKapone

Odwzajemnił jej pocałunek i jedną z dłoni zsunął na jej talię przysuwając ją bliżej do siebie. Potem pocałował ją jeszcze raz... i jeszcze raz... i jeszcze raz...
- Nie umiem przestać o tobie myśleć... - szpenął w końcu do jej ucha.

Triinu

Odwzajemniała jego pocałunki stopniowo przesuwając swoje ramiona na jego plecy i wtulając się w jego bardziej.
-Ani ja o tobie...- odszepnęła. –Myślałam, że już nikogo nie pokocham, ani nikt nie stanie się dla mnie tak bardzo ważny....ty to zmieniłeś...nawet nie wiem jak....-dodała po czym pocałowała go jeszcze raz, długo i żarliwie.

AnKapone

Odwzajemnił każdy z jej pocałunków, ostatni równie żarliwie co ona.
- Ja kocham ciebie, Galateo... - szepnął, pocałował ją ponownie i dodał: - Chyba jesteśmy wystarczająco dorośli, by być niegrzeczni... - i wziął ją na ręce. Ruszył w kierunku jej pokoju.

Triinu

Pozwoliła mu się porwać

Gdy niósł ją do jej pokoju cały czas składała czułe pocałunki na jego szyi, bądź językiem pieściła jego ucho