www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu · Wysłany: Nie 13:11, 25 Mar 2012 Temat postu:

„Nie chcesz mówić to nie”- pomyślała elfka wzdychając lekko. – W zasadzie plan był taki, że szukamy pewnego niesfornego dhampira...skoro jednak cel został osiągnięty można rozejrzeć się po okolicy...

AnKapone · Wysłany: Nie 13:11, 25 Mar 2012 Temat postu:

- Co powiesz na ciastko i kawę? - spytał

Triinu · Wysłany: Nie 13:27, 25 Mar 2012 Temat postu:

-Wątpię by przy okolicznościach, nastrojach jakie panują w mieście znaleźć otwartą kawiarnie ale możemy się rozejrzeć, być może jest tu czynna tawerna. Chodźmy zatem...
Po dłuższym spacerze udało im się dotrzeć do miejscowej oberży gdzie mogli na chwilę zasiąść przy piwie i porozmawiać.

AnKapone · Wysłany: Nie 16:33, 25 Mar 2012 Temat postu:

- Wybaczcie, że tak zniknąłem... myślałem, że zejdzie wam tam nieco dłużej i rozejrzę się nieco po mieście... tutaj jest... jest strasznie... - powiedział

Triinu · Wysłany: Nie 16:41, 25 Mar 2012 Temat postu:

-Zauważyłam, a najgorsze w tym wszystkim jest to, że to dopiero początek...- westchnęła elfka. – Natrafiłeś na coś ciekawego?

AnKapone · Wysłany: Nie 16:44, 25 Mar 2012 Temat postu:

- Trupy... trupy i jeszcze więcej trupów... ludzie nawet nie wiedzą co to za zaraza ani skąd się tutaj wzięła... przebąkują coś o karze niebios...

Triinu · Wysłany: Nie 16:57, 25 Mar 2012 Temat postu:

-Musi być tego jakaś przyczyna, nic się bez niej nie dzieje...-powiedziała elfka zamyślając się i przygryzając swój kciuk. Kilka kosmyków jeszcze wilgotnych włosów opadły na jej twarz przysłaniając ją

AnKapone · Wysłany: Nie 16:59, 25 Mar 2012 Temat postu:

Odgarnął dłonią kosmyk z jej twarzy.
- Lubię twoje oczy... - szepnął uśmiechając się do niej. Później spoważniał i dodał: - Może to jeden ze sług Gwyn ap Nudda?

Triinu · Wysłany: Nie 17:27, 25 Mar 2012 Temat postu:

Słysząc jego komplement uśmiechnęła się, zarówno na ustach, ale także i jej oczy się roześmiały. Widząc, że jej towarzysz trochę jakby stracił na swej śmiałości przysunęła się nieco bliżej i spoglądając mu w oczy... Pocałowała go

AnKapone · Wysłany: Nie 17:29, 25 Mar 2012 Temat postu:

Odwzajemnił jej pocałunek, zsuwając dłoń po jej policzku na szyję. W końcu wyszeptał:
- Jesteś nieprzewidywalna... kiedy myślę, że coś zrobisz to tego nie robisz, gdy myślę odwrotnie... znowu jest inaczej... coś mnie do ciebie przyciąga, Galateo... - zabrał dłoń z jej szyi i położył ją na jej dłoni.

Triinu · Wysłany: Nie 17:47, 25 Mar 2012 Temat postu:

Elfka uśmiechnęła się jeszcze bardziej, acz nadal subtelnie.
-Nie wiem czemu, ale także i mnie coś przyciąga do ciebie....
Chwilę potem spociła wzrok ,gdyż to co zamierzała powiedzieć było dość osobiste, trochę obawiała się jak na to zareaguje.
-Gdy „zginąłeś” zaczęłam myśleć o sobie jako o śmierci....Byłbyś wtedy już drugą osobą, która po styczności ze mną, gdy zdałam sobie sprawę że coś mnie do ciebie ciągnie...zginęła by...myślałam, że po prostu przynoszę pecha, a nawet śmierć...

AnKapone · Wysłany: Nie 17:51, 25 Mar 2012 Temat postu:

Ujął ją pod brodę tak by na niego spojrzała. W jego wzroku mogła dostrzec troskę i coś jeszcze...
- Nigdy tak o sobie nie myśl, Galateo... jesteś mądrą i piękną kobietą... życie jest zwariowane i musimy się z tym pogodzić... a że czasami smutek pojawia się zbyt często... jesteś silna i wspaniałą... chodź zawsze z podniesioną głową

Triinu · Wysłany: Nie 18:08, 25 Mar 2012 Temat postu:

Patrząc w jego oczy znów uśmiechnęła się i odszepnęła:
-Tak zamierzam zrobić...

AnKapone · Wysłany: Nie 18:09, 25 Mar 2012 Temat postu:

- I tak trzymać... bo będę miał na ciebie oko... - zaśmiał się i delikatnie pocałował jej usta. - Chyba trzeba odnaleźć Vala i Danny... - powiedział.

Triinu · Wysłany: Nie 18:53, 25 Mar 2012 Temat postu:

-Masz rację- powiedziała wstając od stolika. W końcu opuścili karczmę i wyruszyli na poszukiwania. Traf chciał, że trafili akurat poza mury miejskie, od drugiej strony niż ta od której przyjechali. Tutejszy krajobraz. Niegdyś zazielenione polany teraz przypominały jałowe stepy, na których życie dosłownie zamarło. Nawet w nieco odleglejszych domach wydawało się że nie tętni tam zycie, że owe budynki są jedynie smutną pozostałością po mieszkających tam ludziach, zwierzętach. Cały krajobraz powijała gęsta mgła, która mieszała się z dymem palenisk na których palono ciała. Zdecydowano się tak żegnać zmarłych, kopanie dołów okazało się mnie opłacalne, ludzie, zwierzęta szybciej umierano niż nadążano kopać mogiły.
-Najpierw ten dziwny las, a teraz to...- podsumowała elfka nie mogąc oderwać wzroku od tego widoku