www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Cień nadal zachowywał się niepewnie, cały czas jeżąc się bądź powarkując. Usilne próbu uspokojenia go przez Garetha nie przynosiły rezultatu , w końcu zwróciło to uwagę istoty, która z impetem ruszyła w ich stronę

AnKapone

- Uważaj! - krzyknęła Uru widząc, że zwierz pędzi w stronę Garetha. Rzuciła się i chwyciła go w pasie ściągając z drogi bestii. Runęli na ziemię, ale Uruviel czym prędzej zerwała się na równe nogi i rzuciła zaklęcie wzmocnionej tarczy, licząc, że to powstrzyma stwora chociaż na chwilę.

Triinu

Korzystając z okazji męzczyzna chwycił oburęcz swój miecz i zaczął i chwyciwszy go oburącz skoncentrował się tak by wyzwolić z niego jak najwięcej mocy w końcu był w stanie wyciągnąć miecz z pochwy –w ostatnij chwili gdy stwór przerwał barierę ochronną Uruviel i zaatakował. Ostrze miecza Garetha zraniło go na że istota przeraźliwie ryknęła zaraz potem ponowiła swój atak.

AnKapone

Tym razem Uruviel postanowiła rzucić zaklęcie błyskawicy. Wycelowała prosto w łeb zwierzęcia.

Triinu

Niestety najwyraźniej istota potrafiła posługiwać się magią (?!) i wyworzyła zaklęcie tarczy obronnej. Gareth wiedział, że jego moc tego dnia nie będzie zbyt silna jednak postanowił ponowić atak i znów przelewając swoją moc na miecz ponowił, ten ostatni raz atak licząc że prócz bariery uda mu się zranić zwierzę. Niestety bezskutku

AnKapone

Zauważyła, że maja problemy z koncentracją mocy. Stanęła obok niego i mógł poczuć, jak przelewa swoją moc na niego. Ryzykowała tym samym, nie będąc w stanie bronić się potem samej. Gdy bestia ponownie zawróciła powiedziała do niego:
- Wiesz co z nim robić... - po tych słowach stanęła na drodze bestii: - Hej! Potworku! Tu jestem! Złapiesz mnie?

Triinu

Był zaskoczony jej gestem jednak postanowił z niego skorzystać. Stwór ruszył za uciekającą czarodziejką której także Cień pomagał odwrócić uwagę od swego pana. Gdy Gareth był gotowy, ruszył na stwora z ponownym atakiem raniąc go dotkliwie. Wiedział że choć istota była ciężko ranna nadal potrafiła się bronić, lecz nei widział w tym większych problemów....wtedy poczuł jak w jego ciele zanurza się strzała. Stłumił okrzyk bólu i rozejrzał się po okolicy – byli otoczeni przez ludzi lorda, było ich sporo...Zrozumiał, że wpadli w pułapkę nastawioną na nich.
-Uruviel uciekaj jak najdalej możesz! Nie zatrzymuj się!- krzyknął

AnKapone

Odwróciła się i zobaczyła, że Gareth jest ranny...
"Uciekaj? Jak mogę uciekać gdy ty jesteś ranny...?" pomyślała. Zatrzymała się. Skupiła w sobie resztki mocy wypowiedziała zaklęcie Inferno skierowane na przeciwników. Dobiegła do Garetha i chwyciła go za rękę ciągnąć do biegu:
- Chodź!

Triinu

Zaklęcie było skuteczne, wielu ludzi zgineło lub zostało rannych, ponadto zapanował chaos, wśród tych którzy przeżyli. Nadal jednak istniała obawa, że jakś grupa ludzi zacznie ich ścigać. Gareth zwrócił się do niej wrzasnął na nią:
-Uciekaj stąd kretynko! Poradżę sobie, nawet jeśli mnie pojmą, ty będziesz mieć gorzej...Uciekaj stąd głupia!

AnKapone

Zamarła przez chwilę i spojrzała na niego. W jej oczach mógł dostrzec łzy... gdyby zaklęcie iluzji działało dalej, nie ujrzałby ich. Ale zmarnowała całą manę i...
Nie czekając na nic więcej po prostu uciekła.

Triinu

Tymczasem Cień starał się prowadzić ją najmniej uczęszczanymi leśnymi ścieżkami tak by zapewnić jej jak największe bezpieczeństwo. Uciekali długo w końcu gdy wilk uznał, że są bezpieczni zatrzymał się w okolicy leśnego strumienia. Gdzieś pomiędzy drzewami prześwietywał krajobraz oddalonej wioski. Z całą pewnością nadal znajdowali się na terenie hrabstwa, z którego Gareth starał się ją wyprowadzić, jednak teraz musieli radzić cobie sami.

AnKapone

- Jestem tchórzem... - powiedziała opierając się o drzewo i zjeżdżając po nim aż na ziemię. Ukryła twarz w dłoniach i rozpłakała się na dobre. Płuca paliły ją żywym ogniem. - Nie dość że jestem tchórzem, to jestem żałosna... a jeżeli on zginie przeze mnie? - chlipała objąwszy kolana ramionami. - On ma rację... jestem kretynką. Trzeba mi było zostać w domu...

Triinu

Wilk podszedł do niej i wspinając się przednimi łpami o jej ciało chcąc ją pocieszyć zaczął lizać jej twarz

AnKapone

Objęła go za szyję i przytuliła się do lśniącego futra. Kiedy nieco się uspokoiła, powiedziała do niego:
- Trzeba uratować twojego pana... nie mogę iść teraz do wioski, bo nie mam many na czar iluzji. Dzisiaj śpimy tutaj. Rano wejdziemy wśród ludzi...
Tak też zrobiła. Rankiem gdy odzyskała sporo many rzuciła na siebie zaklęcie iluzji. Zrobiła to samo na Cienia, zmieniając go na udomowionego psa.
Gdy dotarła do wsi zapukała do jednej z chat.

Triinu

Drzwi otworzyły się, stanęła w nich stara kobieta która uważnie przyjrzała się przybysze oraz jej towarzyszowi.
-W czym mogę pomóc? –zapytała niepewnym tonem