www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Westchnęła i posłała mu karcące spojrzenie:
-Duchy duchami, ale w tej sprawie jest też wiele elementów właściwych zwykłym dochodzeniom...Wystarczy chcieć choć trochę samodzielnie pomyśleć....Skoro ty nie jesteś w stanie tego zrobić, dobrze ja podejmę decyzję. Musimy dotrzeć w okolice tej rodziny którą duch zaczął najbardziej niepokoić, doprowadzając ich do rzekomego „szaleństwa i śmierci” jak to określił sołtys...

AnKapone

- Więc tak zróbmy.. - powiedział wzruszając ramionami Drogo. - Nie pozostaje nam zrobić nic innego

Triinu

Jak zostało uzgodnione, a właściwie postanowione przez sama Marion XD udali się na poszukiwania rodziny, która została atakowana przez ducha. Minęło wiele czasu gdy udało im się uzyskać informacje doprowadzające ich do mężczyzny, który jako jedyny z rodziny ocalał po owym ataku. Był to ślepy starzec z poparzoną twarzą, którą nota bene poparzył podczas owego nawiedzenia, w trakcie którego doszło do pożaru, w którym zginęła większość jego rodziny.
-Jeżeli zamierzasz pozostać tak „cudownie” bierny sama uporam się z tą rozmową. Nie musisz kręcić się w pobliżu skoro nie zamierzasz robić nic konkretnego w tej sprawie- Marion zwróciła się do Drogo nim weszli do izby gdzie znajdował się mężczyzna, z którym mieli rozmawiać.

AnKapone

- Nie przejmuj się... mogę się przydać, a na pewno z chęcią posłucham... - mruknął pod nosem.

Triinu

-Mam nadzieję, nie lubię gdy ktoś wlecze się za mną bez określonego celu, a tym bardziej gdy jest nieużyteczny...
Weszli do izby gdzie siedział mężczyzna, słysząc ich przybycie podniósł się zaniepokojony z miejsca zaraz jednak uspokoiła go Marion :
-Spokojnie, przyszliśmy porozmawiać z panem w sprawie tego co się stało, tego...ducha...
-Wolałbym by ten rozdział mego życia został zamknięty...-mruknął starzec.
-Nie wyjaśnimy jednak sprawy jeśli z panem nie porozmawiamy...Proszę opowiedzieć nam o tym duchu...Jak wyglądał, objawiał się....
-Było to dziecko...Nie właściwie to dorastająca dziewczyna o smutnej twarzy...Przez długi czas z jakiegoś powodu ukazywała się naszej rodzinie, „chodziła” ja za jej członkami...Czasem gdy ktoś starał się ignorować jej obecność zrzucała jakieś przedmioty...Potem w jakiś sposób wszczęła w ogień...A może zrobił to przez przypadek ktoś z naszej rodziny gdy przestraszyła go nagle się pojawiając?....Mógł przez przypadek przecież trącić palącą się lampę...

AnKapone

- Czy dziewczynka coś mówiła? Czy prócz tego co manifestowała chciała coś przekazać?

Triinu

-Nie mam pojęcia, czasem jakby...wyciągała rękę jakby po coś, ale nic w niej nie trzymała...Jeśli chciała coś od nas nie wiedzieliśmy czego od nas chciała...Czasem coś mówiła, poruszała ustami, lecz nie padały z nich żadne słyszalne słowa...
-Zatem jest to dusza potrzebująca, prosząca o coś co potrzebne jej jest by zaznać spokój bądź do zbawienia...-myślała głośno. –Zna pan może relacje innych osób, bo ponoć straszy także i innych...
-Nie wiem nic poza tym, że się im ukazuje...Jest smutna, czasem płacze i co dziwne ten płacz można czasem posłyszeć w przeciwieństwie do wypowiadanych przez nią słów

AnKapone

- Chyba, że żąda zadośćuczynienia... może nie potrzebuje nic materialnego? Może chce zemsty... mówiłaś o wizji, krzyczałaś "tato, nie bij, proszę.." Może to ją krzywdzono?

Triinu

- Chyba, że żąda zadośćuczynienia... może nie potrzebuje nic materialnego? Może chce zemsty... mówiłaś o wizji, krzyczałaś "tato, nie bij, proszę.." Może to ją krzywdzono?

-Znał pan rodzinę mieszkająca w tamtym zrujnowanym domu? Wie pan coś o niej więcej?- pochwyciła watek poruszony przez smoka
-Nie, nie znałem ich dobrze- energicznie zaprzeczył. Jeśliby jednak przyjrzeć się dobrze spomiędzy materiały jego szat dało się dostrzec noszony na jego szyi medalik....Podobny do tego jaki znaleźli....

AnKapone

- Proszę być z nami szczerym... - powiedział Drogo nieco surowszym tonem. - Kim byli tamci ludzie i jak byli powiązani z pana rodziną?

Triinu

-Nie wiem o czym pan mówi powiedziałem wszystko co wiem. Nie rozumiem tego zarzutu kłamstwa.

AnKapone

- Nie powiedziałem, że pan kłamie... - powiedział Drogo. - Skad ma pan ten medalik?

Triinu

Mężczyzna dopiero jakby teraz zdał sobie sprawę, że medalik był widoczny. Gdyby tylko nie był ślepcem...
-Kupiłem go dawno temu od wędrownego kupca...- wytłumaczył

AnKapone

- Nie kupił go pan... - stwierdził Drogo. - Co łączy pana z tamtą rodziną...? Niech pan powie, bo potrafimy być bardziej niemili niż tamta dziewczynka...

Triinu

-Jest tak jak państwu powiedziałem ! Jeśli państwo nie przestaną mnie gnębić wezwę opiekunów i państwa grzecznie bądź nie wyproszą!
-Ale czemu się tak od razu denerwować?- zapytała Marion. –Staramy się tylko ustalić pewne fakty. Tak się składa, że wiemy iż należał pan do rodziny, tej nieszczęsnej dziewczyny, stąd pan go ma- powiedziała grając tą kartą. Był to fakt, który sama wymyśliła mając nadzieję, że reakcja mężczyzny naprowadzi ich na nowy ślad.
-Nie będę więcej uczestniczył w tej farsie. Zgodziłem się pomóc rozwiązać sprawę, ale nie zgadzam się by mnie obrażano...