www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Philomena popatrzyła na nią nie bardzo wiedząco co jej chodzi, mimo to odparła: -Cóż bardzo trudno będzie ci do nich dotrzeć, gdy miała miejsce ta epidemia wynajęto kilku szczurołapów którzy skrzętnei zajęli się robotą. Więc jeśli jakieś szczury ocalały to zapewne dobrze się pochowały. Choć jeśli dobrze by popytać, być może udało by się jaikieś znaleźć...

AnKapone

Elfka pokręciła przecząco głową.
- To nie będzie konieczne... - powiedziała. Używanie magii wykańczało ją jeszcze bardziej, ale za sprawę honoru postawiła sobie dociec prawdy. Wypowiedziała zaklęcie przyzwania małego zwierzaka - szczura.

- Idź do swoich pobratymców... sprowadź ich tutaj. Przekaż, że nic im się nie stanie, bo będą pod moją opieką, ale mają nikogo nie atakować...

I szczur poszedł.

- Nie wiem ile to zajmie... - powiedziała, a z jej nosa poleciała cienka stróżka krwi. Otarła ją wierzchem dłoni.

Triinu

-Wszystko w porządku, może powinnaś odpocząc?- zasugerowałą dziewczyna

AnKapone

- Wszystko dobrze... to drobiazg... - odpowiedziała. - Idziemy do wójta.

Gdy w końcu dotarli do zarządcy wioski elfka bezpardonowo spytała:
- Kiedy to wszystko się zaczęło?

Triinu

-Od tej chwili będzie to jakieś dwa, może trzy tygodnie...Raczej dwa- starał się sięgnąć pamięcią. -Zaczęło sie najpierw od tego jak cżęść z naszych zwierząt gospodarskich wypuszczanych na popas w rejonie starych ruin zamku nagle zaczęła chorować...Sądzę, że błedem było przyrpowadzenie ich do maista..., potem zaraza przeszła na ludzi...Jeszcze przed tym nim ludzie zaczęli chorować zjawiły sie w okolic szczury, całe ich hordy...

AnKapone

- Tak, to już wiem o tych szczurach i zaraz tą sprawą się zajmę... gdzie są te ruiny? - spytała

Triinu

-Musicie przejśc przejśc przez rzekę i iść ku szczytowi tej góry. Od tej strony gdzie jesteśmy teraz porasta ją las, od druiej jednak strony znajdują się na niej hale, pastwiska...Jeśli sie dobrze przyjrzycie pomiędzy drzewami, na szczycie możecie dostrzec ruiny zamku...

-Toć to nic dla nas! -stwierdził Ingvar, krasnoludowie są bardzo dobrymi długodystansowcami, niebezpeicznymi wręcz na górskich trasach...-zaśmiał się

AnKapone

Niedługo zajęło im zebranie się do tej podróży. Bez zbędnego odpoczynku ruszyli we wskazane przez wójta miejsce, czujnie rozglądając się po okolicy.

Po jakimś czasie zrównała się z koniem Ingvara i spytała go:
- Możemy chwilę porozmawiać?

Triinu

-Oczywiście, o co chodzi moje dziecko?- zapytał krasnolud

AnKapone

- Kiedy odnajdziemy Voghna... - powiedziała do krasnoluda. - Nie mówcie mu, co się ze mną działo, nie mówcie mu, że chciałam odebrać sobie życie... nie mówcie mu, że to wszystko tak się potoczyło, dobrze...? - chciała coś jeszcze powiedzieć, ale głos się jej załamał.

Triinu

-Dalczego?...Dlaczego nie chcesz by o tym wiedział?- zapytał najwyraźniej zaskoczony.

AnKapone

- Jeżeli będzie chciał odejść nie chcę by czuł się winny w jakiś sposób...

Triinu

-Dalczego od razu zakładasz najgorsze? -zapytał

AnKapone

Yenne spuściła wzrok, walcząc ze sobą.
- Bo tak czuję... - powiedziała.

Triinu

-Mimo to uważam, że nie powinnaś sie poddawać. Jak mawiał mój tatko: nadzieja umiera ostatnia...- starał się ją pocieszyć