www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Przeciwnicy jakby na to tylko czekali, aż bohaterowie z siądą z koni i rozdzielą się, w celu przeszukania wioski. W odpowiednim momencie zza zarośli wyszła grupa 10 istot będących skrzyżowaniem ogra i jakiejś humanoidalnej istoty. Nagle okazało się, że wszystko to co ich otaczało było jedynie iluzją, która właśnie się rozmyła. Wioska w któej się znajdowali była opustoszała, i to już od dawna - z wielu domów pozostały tylko szkielety konstrukcji, a gdzie neigdzie można było znaleźc zwierzęce bądź ludzkie kości.

AnKapone

"O co tu kurwa chodzi..." - pomyślała elfka.
- Edgar! Ingvar! Jesteście tu? - krzyknęła chcąc wiedzieć, gdzie znajdują się jej nowi towarzysze.

Triinu

Słysząc głos elfki starali się dotrzeć w jej stronę.

-Niech się szefowa nie martwi, obronimu ją- powiedział Edgar.

Mniej więcej w tym momencie na miejscu zdarzenia pojawił się mały chłopiec. Na jego twarzy malował się szyderczy uśmiech. Już teraz wiadomo było, że cała sytuacja była pułapką w któą dali się wszyscy złapać. Nie minęła chwila jak chłopiec zmeinił swoją psotać. Teraz przed nimi stała ciemnoskóra kobieta o mlecznobiałych włosach spiętych w wysoko upietą kitkę. Częśc z nich opadało na jej twarz przesłaniając nieco jasne, błękitne oczy o bezwzględnym wyrazie. Jej skape odzienie odsłaniało magiczne tatuaże jakimi było pokryte jej ciało.

-Elanor, powinien był przypuszczać....Chodziły słuchy, że szwędasz się po kolicy....Szlag by to wszytko trafił, daliśmy się oszukać tej elfiej wiedźmie...

-Na twoim miejscu uważałabym na słowa Ingvarze, ta wiedźma wciąż dużo może...

-I tak nas nie puscisz żywych...

-To wszystko zależy, od tego jak przydatni się okażecie...- powiedziała śmiejąc się, trzeba byo przyznać że głos miała przyjemny.

AnKapone

- Wydaje mi się, że ja powinnam z nią porozmawiać... - odezwała się Yenne i przeszła parę kroków ku mrocznej elfce. Zrzuciła z głowy kaptur i przyjrzała się tej, która wpędziła ich w pułapkę.

- Widzę, że odwaga cię rozpiera, skoro byłaś w stanie nas tu zwabić tylko jako mały chłopiec... sztuczki... pieprzona iluzjonistka... uciekłaś z cyrku?

Triinu

Mroczna elfka uśmiechnęła się szyderczo i podchodząc do Yenne wyciągnęła ku niej dłon. Położywszy ją pod jej broda zaczęła się jej uważnie, ale i z pogardą przyglądać. Yenne mogła poczuć na swojej skórze dotyk jej długich i zaostrzonych paznokci.

-Jesteś z któregoś z plemion mrocznych spod granicy z Xa’nu. Łatwo was po znać po jasnej cerze, boście się skundlili mieszając z innymi rasami....Co ja mówię, ty nawet nie jesteś czystej krwi...Z kim ja w ogóle rozmawiam...-skomentowała puszczając jej twarz.

AnKapone

Yenne popatrzyła na swoją przeciwniczkę z pogardą i sama chwyciła ją za szczękę. Chociaż jej oczy wyrażały pogardę, na jej ustach pojawił się szyderczy uśmiech:
- Masz rację, powinnaś poznać przed śmiercią imię osoby, która zakończy twoje marne życie, elfia suko...

Triinu

-Doprawdy? Nie wydaje mi się ono zbyt istotne- powiedziala, po czym koncentrując się na wypowiadanym zaklęciu wysłała w ciało swojej przeciwniczki dość mocny impuls eltryczny który powalił ją na ziemię.

-Nie stosuj na niej swoich sztuczek, ona jest w ciązy- wysmknęło się Edgarowi, za co potęznie oberwał w plecy od Ingvara.

-Nie mówi sie przy niej o takich rzeczach kretynie- wycedził przez zęby krasnolud

Elanor podeszła do Yenne i uśmeichając się wypowiedziała słowa, po których dośc mocno kopnęła Yenne w brzuch: -W ciąży, tak? Tym chętniej odbiorę życie nei jedenj, a dwóm zbytecznym pomiotom...

AnKapone

Yenne skuliła się na ziemi i jęknęła z bólu.

- Jeżeli zginę, Voghn ci tego nie daruje... - wycedziła usiłując stłumić targający jej ciałem ból. Wykorzystała także moment, iż stopa przeciwniczki była obok niej i wyciągając nóż z rękawicy wbiła go w jej stopę.

Triinu

-Ty przeklęta gnido! -krzyknęła elfka czując w swojej stopie ból. Następonie opanowawszy emocje wyciągnęła ostrze ze swojej stopy. Wypowiadając szybkie zaklęcie leczenia zaleczyła powstałą ranę. Następnie chwyciwszy ją gwałtownie szarpnęła jej ciałem ,jednocześnie podnosząc je do góry tak by mieć przed sobą jej twarz.

-Vognhn, powiadasz?....Jeśli mówimy o tym samym to przyznac muszę, że musiał być wyjątkowo wyposzczony skoro cię wziął. Normalnie nawet nie spojrzał by na takie byle co jak ty- po czym wymierzyła jej mocny cios w twarz tym samym powalając ją ponownie na ziemię. Nie było w tym nic z zazdrości. Elanor obce było jakiekolwiek uczucie poza satysfakcją zadawania komukolwiek cierpienia.

Widząc co się się dzieję jej towarzysze ruszyli jej z pomocą, zostali jednak powstrzymani przez grupkę wojowników towarzyszących elfiej czarodziejce. Ta z kolei chwyciwszy za leżacą gdzieć linę nachyliła sie nad Yenne i wykręciwszy jej ręce do tyłu związała jej nadgarstki, Potem powlokła po ziemi do najbliższego drzewa by móc ją na nim zawiesić

AnKapone

Początkowo Yenne nie stawiała oporu. Może Elanor miała rację...? Może on faktycznie był z nią tylko po to by ją pieprzyć, tak jak sama uważała?

- Nie... - szepnęła w końcu- Nie dam pomiatać sobą takiej szkaradnej, dziwce z wyprzedaży... - warknęła i wypowiedziała zaklęcie przywołania małego zwierzaka. Przywołała sokoła, któremu nakazała zaatakować twarz mrocznej elfki, by wydłubał jej oczy.

Triinu

Zaatakowana przez ptaka elfka puściła linę i poczęła odganiać od siebie sokoła. W końcu wypowiedziawszy zaklęcie ognia sprawiła, że przywołana przez Yenne istota zaczęła płonąć żywym ogniem.

-Najwyrażniej wywłoko nawet nie masz pojęcia, z kim masz doczynienia....Zaszllachtuję cię jak ofiarnego wieprza- warknęła. Wyciągnęła dłoń, w której pojawiła sie broń- miecz o niezwykle długim, wąskim, zakrzywianym ostrzu.

AnKapone

- To ty nie wiesz z kim zadzierasz, pieprzona dziwko... - mówiąc starała się dać sobie trochę czasu. Wysuniętym bowiem nożem z rękawicy przecinała linę na swoich przegubach. - Nie pozwolę ci mnie zabić, nie jesteś godna zadawać mi śmierci... Wypruję ci flaki...
Wypowiedziawszy ostatnie słowa dobyła swoich mieczy i rzuciła się na elfkę. Wymierzyła cięcia na wysokości ramion i szyi.

Triinu

Kobieta uniknęła ciosu odskakując z miejsca. Nastepnie wypowiedziała zaklęcie oślepiającego światła któe skierowała w stronę przeciwniczki. Korzystając z okazji ruszyła w jej stronę i zadała cios.

AnKapone

Oślepiona elfka tylko się uśmiechnęła. Przez jej głowę przeszedł obraz:

Ciemność. Tylko dźwięki dookoła. Cichy odgłos kamieni. Unik. Świst kija nad głową. Głośniejsze sapnięcie Nashera. I jej cios, wymierzony w tamtym kierunku...

- Chyba serio nie wiesz, że masz do czynienia z wyszkolonym zabójcą... - zaśmiała się Yenne i zrobiła zwód by uniknąć miecza przeciwniczki, a sama cięła ją na wysokości jej brzucha.

Triinu

Zapewne cios jaki właśnie wymierzyła zabiłby Elanor, gdyby nie...Ktoś kto nagle wtargnął w ich walkę, odtrącając na bok Elanor, oraz blokując cios Yenne. Gdy zaklęcie zupełnie opadło, tracąc swą moc, mogła dostrzec przed sobą rosłego mrocznego elfa, o podobnym kolorze skóry oraz włosów co jej przeciwniczka.

-Kashimu?- powiedziała tamta jakby niedowierzając.

-Nie czas na takie błahe walki, mamy ważniejsze sprawy na głowie –odpowiedział jej chłodnym, beznamiętnym tonem.

-Nie znam jej, widzę ją pierwszy raz, ale jej towarzysze...Oni trzymają z Voghnem, mogą nas do niego doprowadzić...

-To już nie ma znaczenia, Elanor... On już jest w naszych rękach, nie ma potrzeby zajmować się nimi...