www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-Po prostu nie mogę zasnąć- odpowiedział uśmeichając się do niej.

AnKapone

Zmieniła pozycję tak, by móc przytulić jego głowę do swoich piersi. Pogłaskała go czule po włosach, jakby chcąc dać mu tym samym jakieś ukojenie... Po chwili zaczęła nucić cichutko kołysankę:

Śpij, zamknij oczy śnij, śnij
Śpij, zamknij oczy śnij, śnij.

A ja będę twym aniołem,
Twą radością, smutkiem żalem.
Będę gwiazdą na twym niebie,
Będę zawsze obok Ciebie x2

Jak wytłumaczyć tobie mam,
Że jesteś wszystkim tym co mam.
Tym co jest dobre i co złe,
Uwierz tak bardzo...

Śpij, zamknij oczy śnij, śnij
Śpij, zamknij oczy śnij, śnij.

A ja będę twym aniołem,
Twą radością, smutkiem żalem.
Będę gwiazdą na twym niebie,
Będę zawsze obok ciebie x3

Jak wytłumaczyć tobie mam,
Że jesteś wszystkim tym co mam.
Tym co jest dobre i co złe,
Uwierz tak bardzo... Kocham Cię x2

A ja będę twym aniołem,
Twą radością, smutkiem żalem.
Będę gwiazdą na twym niebie,
Będę zawsze obok Ciebie x2

Triinu

Wiedział, że tej nocy nie zaśnie. W pewnym momencie jednak zdecydował się jej powiedzieć:
-Ten pobyttam otowrzyl wszystkie moje wspomnienia. Jest ich tyle, że nie potrafię usnąć...

AnKapone

Nie wiedziała co powinna mu powiedzieć, co zrobić. Tak bardzo chciała mu pomóc, ale wiedzała, co to znaczy nie móc zapomnieć.

- Wiem o czym mówisz... - powiedziałą cicho nadal głaszcząc jego włosy. - Ale to już jest przeszłość... bolesna... ale jednak przeszłość...

Triinu

-Daltego nie mówmy o tym, starajmy się zapomnieć...-powiedział nachylając się nad jej twarzą i całując ją. -Niedługo powinniśmy się zbierać...

AnKapone

O tym nie da się zapomnieć i ty dobrze o tym wiesz... pomyślała i spojrzała na niego smutnym wzrokiem.

- Kiedyś wszystkie czarne dni obrócimy w dobry żart... - szepnęła tylko i pocałowała go w czoło.
Nie mówiąc już nic wstała z łóżka i zaczęła się szykować.

Triinu

Także i on ubrał się i ukrywszy odpowiednio kilka sztyletów, chwycil za miecze kiedyś należąc do Kashimu.

-Gotowa?- zapytał

AnKapone

Skinęła głową, jednak nic już nie mówiła. Popatrzyła na jego miecze i przypomniała sobie, że jego kopeshe zostały u THerru i Mirgasi. Ruszyła w kierunku drzwi, nie chcąc by dostrzegł smutek w jej oczach.

Triinu

Po dłuższej chwili spaceru po mieśćie dotarli w końcu na miejsce spotkania. Wokół panowała cisza, wręcz nei było słychać pojedyńczych szumow drzew, czy też nocny owadó bądź ptaków oraz innych istot. Do wschodu słońca pozostawało jeszcze trochę czasu. Okolicę spowijała gdzieniegdzie mgła, spomiędzy której w pewnym momencie wyłoniły się pojedyńcze sylwetki

AnKapone

Elfka próbowała wypatrzeć kto się zbliża, jednak mgła prawie uniemożliwiała jej dostrzeżenie postaci.
- Kto nadchodzi? - spytała.

Triinu

Nim byl iw stanie rozpoznać nadchodzące postacie zostali zaatakowali rónocześnie z obydwu stron wyskaując z ukrycia jakim była dla nich mgła.. Półsmokowi udało się odeprzeć pierwszy atak i poważnie ranic przeciwników,zaraz potem zajął się kolejnymi

AnKapone

Yenne nie zdążyła zareagować na pierwszy cios i poczuła, jak wrogie ostrze przecina skórę jej ramienia.
Wiedziałam... pomyślała wyprowadzając błyskawiczny kontratak.

Triinu

Im dlużej walczyli tym wydawalo sie pojawiać coraz więcej przeciwników. W pewnym momencie półsmok wypatrzył, że wsród postaci które wypatrzył jako pierwsze widzi mężczyznę który zdawał się ich śledzić...Miał przed soba dylemat: zostać i pomóc Yenne, czy ruszyć na niego? Wiedział, że elfka świetnie sobie radzi w walce, jednak teraz gdy była w ciąży jej skuecznośc nieco mogla osłanąc. Z drugiej jesnak strony, jeśli pozwoli mu odejść...

AnKapone

Mimo iż była skupiona na walce, dostrzegła jego rozterkę. Kiedy wypatrzyła powód krzyknęła do półsmoka:
- Idź! Dam sobie radę! - chociaż jej głos był pewny, wewnątrz nie była do końca przekonana, czy rzeczywiście da sobie radę...

Triinu

Jeszcze chwilę wahał się w końcu postanowił zaiwerzyć losowi. Miał nadzieję, że bogowie ochronią ją przed...Zresztą jacy bogowie, przecież tak na prawdę wszystko co sie działo zależało od ich kaprysu...Jedyne czemu postanowił zaufać to jej umiejętności. W końcu korzystając z nadarzającej się okazji ruszył w stronę szpiega po drodze pokonując otaczających go ludzi. Gdy tak się stało przyszło mu stoczyć walkę jeszcze z nim...