www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- Od dawna podsłuchujecie? - spytała elfka siląc się na poważny ton.

Triinu

-W zasadzie to dopiero tutaj przyszliśmy, mieliśmy nawet ujawnić swoją obecność...To nie jest tak, że znajdujemy jakąs nową rozrywkę w podsłuchiwaniu was

" -wyjaśnił Voghn nieco zakłopotany, nie tyle przed Yenne co przed Therru.

AnKapone

Yenne spojrzała wymownie na Therru po czym wstała i podeszła do Mirgi i powiedziała:
- Nie wiem, czy mój mąż poruszał z tobą ten temat... rozmawiałam z Therru i biorąc pod uwagę fakt iż wielkimi krokami zbliża się rozwiązanie... że chcielibyśmy zamieszkać w domu Valterii i Uruviel... I chociaż Therru wyraziła zgodę to by być całkowicie pewną, ptyam także i ciebie...

Triinu

-Tak, rozmawialiśmy o tym z Voghnem i tak jak odpowiedziałęm jemu tak i tobie odpowiem, że macie na to moją zgodę. Co więcej możecie liczyć na moją pomoc w każdej sytuacji...

AnKapone

Yenne uśmiechnęła się do Mirgi a potem znów spojrzała na Therru.
- Zawdzięczam wam życie po dwakroć... przyrzekam spłacić ten długi i wiedzcie, że macie we mnie przyjaciela na zawsze...

Triinu

-Zamiast obiecywać spłacanie długu, po prostu korzystaj z szansy jaką ci dano i żyj pełnią życia- odpowiedziała Therru

AnKapone

Yenne uśmiechnęła się do przyjaciółki i podeszła do swojego męża. Przytuliła się do niego i powiedziała, bardziej do siebie niż kogokolwiek innego:

- Wróciłam do domu...

Triinu

Objął ją i cicho wyszeptał do jej ucha, tak jakby usłyszeć miała to tylko ona:

-Ja też...

AnKapone

***

Minęły dwa miesiące odkąd Yenne i Voghn przybyli do Cetra. Był to czas, który poświęcili na przygotowania domu, by ich dzieci mogły przyjść na świat w spokoju i bez zbędnych przeprowadzek. Od miesiąca mieszkali już razem w posiadłości rodziców jej męża, bowiem pierwszą uprzątniętą rzeczą była sypialnia Mruga

W miarę upływu czasu zaganiano elfkę do coraz lżejszych prac, aż w końcu polecono jej by się najlepiej położyła i leżała. Ale Yenne jak to Yenne nie dała za wygraną i pomagała nadal przy sprzątaniu.
Tego wieczora nie było inaczej. Było już późno, więc Voghn, jak na dobrego gospodarza przystało, odprowadził smocze małżeństwo do domu, tym bardziej, że na dworze szalała pierwsza w tym roku śnieżna zamieć. W zasadzie miał stamtąd coś jeszcze do zabrania. Wykorzystując jego nieobecność, elfka miała zamiar dokończyć czyścić kilka luster, jakie pozostały w salonie. Szła z kuchni z dzbanem wody, gdy poczuła, że coś spłynęło po jej udach.
Posikałam się? pomyślała. Stwierdziwszy, że takie rzeczy się zdarzają postanowiła, że sprzątnie jak tylko zaniesie dzban. Zrobiła jeszcze kilka kroków, gdy to poczuła. Silny ból brzucha, przeszywający jej ciało, jakby je ktoś rozrywał od wewnątrz. Krzyknęła cicho, lecz gdyby jej krzyk dobiegł na zewnątrz zagłuszyłaby go wichura. Dzban upadł na podłogę rozlewając wodę i rozbijając się w drobny mak.
Znów ból. Z każdą sekundą czuła jak się nasilał. Zagryzła zęby i dopiero wtedy do niej dotarło. Zaczęło się.
- Nie mogliście poczekać, aż wróci ojciec? – spytała przygryzając wargę. Znów skurcz. Trzymając się ściany dotarła do schodów. Krok za kroczkiem pokonywała je, by dotrzeć do sypialni. Czasem krzyknęła, gdy ból był nie do zniesienia. W końcu udało się jej dotrzeć do ich pokoju…

Triinu

Wszedł do domu zdejmując z siebie całkowicie przesiąknięty płaszcz, pomyślał, że chociaż dobrze że buty nie przemiękały. Nie spodziewał się, że zima w tym roku tak szybko stanie się sroga. W końcu wszedł do domu, nie zastając nigdzie swojej żony zawołał ją po imeiniu parę razy

AnKapone

Yenne siedziała na podłodze przy łóżku, niezdolna by podciągnąć się na nie. Tym razem poczuła jeszcze silniejszy ból... wręcz nie do zniesienia. Z jej ust dobył się krzyk, który mógł usłyszeć na dole Voghn.

Triinu

Zaniepokojony jej krzykiem pobiegł w miejsce skąd dobiegał. Zastając ją w tej nie innej sytuacji, zamrł na chwilę. Gdy w końcu otrząsnął się z szoku i dotarło do niego co się dzieje. Tak ostrożnie jak tylko potrafił wziął elfkę na ręce i położył na łóżku.

-Zaraz wrócę, tak szybko jak się da pobiegnę po Therru...-powiedział, zdając sobie sprawy, ze sam nie potrafiłby odebrać porodu.

AnKapone

Złapała go za rękaw i mocno zacisnęła dłoń na jego przedramieniu, dając przy tym upust bólowi, jaki znów poczuła.
- Nie zostawiaj mnie... powiem... ci... co... i jak...

Triinu

Nachylił się nad nią i subtelnie ją pocałował:
-Nie zostawię cię kochanie...
Następnie ściągnął koszule by jej nie zabrudzic i starał się dostosowywać do jej poelceń

AnKapone

- Miskę z gorącą wodą... - zdążyła powiedzieć nim kolejny skurcz przeszedł jej ciało. Czuła jakby ją coś rozrywało. I tak bolało... - Czyste ręczniki...