www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Poszukiwania Caelina należało od czegoś rozpocząć pytaniem było, w jakich kręgach należałoby wypytywać o niego. Nie stanowiło też tajemnicy, że prawodpodobnie mógł mieć świadomośc tego, że jest poszukiwany przez Mikkala, móg zatemukrywać się pod jakimś zmienionym nazwiskiem . Mógł być tak na prawdę każdym kogo mogli wypytać o niego...

Wskazówka jednak, że był kimś uczonym zawiodła ich do tej części miasta, którą zmieszkiwali alchemicy, astronomowie, wrózbici czy pomniejsi magowie

AnKapone

Darlen jakoś od samego początku nastawiony był negatywnie do tych poszukiwań. Jakoś nie był przekonany, że znajdą tego kogoś tak szybko. O ile w ogóle...

- Cóż, to jak szukanie igły w stogu siana... - skomentował. - Nawet jak powiemy, że chcemy go chronić przed Mikkalem to nam nie uwierzy....

Zaczepił przechodzącego uczonego rzucając na niego zaklęcie hipnozy

- Przepraszam pana... szukamy Caelina Cul de Loufa... zna go pan?

Triinu

-Z zapełem równym twojemu napewno- dodała pod nosem Sonya slysząc marudzenie wampira.

Tymczasem mężczyzna zaczepiony przez Darlena uśmiechnął się do niego i pogroził: -Nieładnie jest grzebać w umyslach innych bez ich zgody

AnKapone

- Słucham? - spytał wampir, po czym palnął się w czoło. - Przepraszam... odkryłem tę umiejętność dość niedawno i nie potrafię jeszcze nad nią panować... to było niezamierzone, proszę mi wybaczyć... - powiedział skłaniając nieco głowę.

Triinu

Męzczyzna powiódł szybkim wzrokiem po jego towarzyszach. Nstępnie zatrzymawszy na nim wzrok przyjrzał mu się uwaznie.

-Nie wydaje mi się, by twoje słowa panie były szczere...-powiedział podejrzliwie

AnKapone

- A czymże jest szczerość, panie? - spytał wampir nieco filozoficznie. - Czyż człowiek nie okłamuje często sam siebie, zarzekając się iż jest ze sobą szczery? Całe nasze życie jest jednym wielkim kłamstwem...

Triinu

-Zamiast filozofować po prostu nie wchodź mi więcej w drogę błaźnie...-odburknął tamten, tonem jednak sugerującym iż jego ostrzeżenei wypadałoby potraktować poważnie po czym odszedł pozostawiając grupke przyjaciól samych

AnKapone

- Spierdoliłem... - mruknął do siebie. Czuł się ostatnimi czasy lekko podłamany. Jakiś taki... hmmm... generalnie przed chwilą znów poczuł się gorszy od Gallmau... - ciekawy jestem jak idzie reszcie... - spytał grupy

Triinu

-Chyba nie poszło nam znowu, aż tak źle -powiedział Keith pokazując trzymany w czteropalczastej dłoni medalik skradziony jegomościowi z któym rozmawiał Darlen. Jego zapał i radośc z poprawnei wykonanego zadania "ugasiła" Sonya:

-No to w końcu się na coś przydałeś bo już miałam cię zaróno przydanego co Gallmau...

AnKapone

Generalnie będąc olanym przez resztę towarzyszy Darlen się znów podłamał :hamster_sorry:

- Jeszcze mam do czynienia ze złodziejami... czym mnie bogowie tak pokarali? - spytał retorycznie. - Czy możemy ruszać dalej?

Triinu

-A ty myślałeś, że czym niby zajmują się rozbójnicy? Kto wchodzi w ich szeregi, wolontariusze z Armii Zbawienia?- zapytał go Gallmau

-Poza tym Sonya to była piratka...

-Piratka, piratem jest się przez całe życie- poprawiła go towarzyszka. -Co więcej jestm nawet kapitanem...

-Bez statku i załogi? Chytry

-Tymczasowo...-opdowiedziała mu/ -A z ciebie co taki cwaniak się nagle zrobił?

-Poza tym -Keith zwrócił się do Darlena- Gdyby nie ten "złodziej" być może nie mielibyśmy tropu...Może nie jest to czego szukamy, ale nie możemy jednoznacznei stwierdzić tego póki się nei przekonamy o tym..

AnKapone

- Dobrze, przepraszam, cofam moje słowa! - przeprosił grzecznie. - Co masz na myśli? - zwrócił się do Keitha.

Triinu

- Nie znam się na tym, ale zdaje się że ten amulet ma jakiś mistyczny symbol. Często takie amulety napakowane symboliką noszą członkowie jakiś stowarzyszeń tajemnych. Być może twój byly rowówca należy do takiego, ponad to jeśli szczęście nam dopisze być może tego samego co Caelin...Zresztą przecież nawet laik wie, że trudno jest się oprzeć wpływowi hipnozy, tymczasem facet ten był na nią odporny. Musi zatem posiadać sporą moc.

Międzyczasie, tuż zaraz obok, dwoje z nich Sonya i Gallmau prowadziło ze sobą zaciekłą sprzeczkę:

-...Mógłbyś nie rzucać cienia na trawę? Ona robi ze słońca znacznie lepszy pożytek niż ty- Sonya po raz kolejny zakwestionowała prawo do życia Gallami, co było fragmentem ich dalszej rozmowy która miała początek zanim Keith zabrał głos by odpowiedzieć Darlenowi

-Przepraszam.

–odpowiedział jej Gallmau z kamienną miną, niczym nie wzruszony, mając nadzieję, że tym zrobi jej bardziej na złość niż reagując nerwowo

-Capisz.

-Wybacz.

-Wkurzasz.

-Przepraszam – nadal był nieugięty.

-Transwestyta- Chytry

powiedziała nawiązując do przygody Gallmau z zamianą ciał.

-Przykro mi.

-Zboczeniec.

-Przepraszam.

-Pedofil- posunęła się z satysfakcją jeszcze dalej, nie mniej była tak samo opanowana co jej rozmówca .

-Wybacz.

-Bezużyteczny.

-Wstyd mi.

-Egoista.

-Zmienię się.

Udając znudzoną ich dyskusją Sonya przyjrzała się młodszemu krytycznym okiem, niby to znudzona. Jednak w kącikach jej ust malował się uśmieszek satysfakcji. Najwyraźniej owa „gra” sprawiała przyjemność obu stronom.
-Reagujesz jak kłoda drewna....Ale z ciebie nudziarz.

-Wybacz- Gallmau dalej ciągnął grę.

Keith przyjrzał się im zażenowany :hamster_speachless2:

-Co za końskie zaloty...

AnKapone

Darlen położył Keithowi dłoń na ramieniu i równie zażenowany zaproponował:

- Chodźmy na piwo... oni se pogadają jeszcze...

Triinu

Jak zaproponował tak zrobili, zostawiając sprzeczającą - droczącą się dwójkę samych sobie. Udali się do pobliskiej knajpy tak by nie musieli sie zbytnio szukać...

Zamówiwszy piwo próbowali ustalić co dalej:
-Powinnismy teraz naleźć kogoś kto nam to rozszyfruje...-powiedział Keith popijając piwa, choć była już jesień dzisiejszy dzień był dośc ciepły wiec przyjemnie było sie napić schłodoznego piwa