www.portalfantasyrpg.fora.pl

Rutlawski

Cuthbert wytrzeszczył oczy.

-Jak to... Do domu i ukochanej... Jak to do domu i ukochanej, nie mógł tego powiedzieć! Elfko, pozwlisz, żeby twoja nieufność zabiła przyjaciela? Powiedz mi prawdę! Jeśli jakkolwiek chcesz mu pomóc, powiedz proszę!

AnKapone

- Mówię ci przecież, że nic nie pamiętał! Nie wiedział, gdzie jest jego dom, ale chciał do niego wrócić! Pamiętał ciebie i tą dziewczynę, Feizi chyba, ponad to nic innego!

Rutlawski

Bert usiadł. Schował na chwilę twarz w dłonie, myśląc intensywnie.

-Dobra!-zwrócił się w końcu do obu panien.- Mamy więc teraz dwa wyjścia. Albo zaufajcie mi i wysłuchajcie tego co mam do powiedzenia, wspólnie potem spróbujemy mu pomoc, albo nic nie zrobimy, a Atabe może tu leżeć bez ducha.
Co wybieracie?

AnKapone

Yenne przez dłuższą chwilę nic nie mówiła. Westchnęła ciężko.

- Nie ufam nieznajomym. I mojego zaufania szybko nie zdobędziesz. Ale wysłucham cię i zrobię wszytko by mu pomóc. Mów.

bodzia_piratka13

Yasmina na chwilę zamyśliła się. Chciała pomóc Atabe, ale nie wiedziała jak. Do rzeczywistości przywołały ją głośne głosy.
- Nie śpiesz się tak z tym ufaniem. Na takie rzeczy tzreba zasłużyć. Na razie powiedz co wiesz i spróbujmy mu pomóc, w tym momencie to jest najważniejsze.

Rutlawski

-Nie jestem tu po to, żeby zdobywać wasze zaufanie i szczerze mówiąc teraz nic mnie ono nie obchodzi- odpowiedział twardo młodzian.- Jednak posłuchajcie.

Zaczął opowiadać. Mówił o armii Badb, mrocznych elfach, rytuałach, o rzeziach na Xa'nie, o Feizi - porwanej dziewczynie, wreszcie o jej zabóhstwie, a także zabójstwie matki Atabe przez syna.

-... Jego ojciec sam- kończył swą opowieść Bert- powiedział, że możliwe, iż nie dokończył dzieła. Wysłano więc paru ludzi z rozkazem zabicia go, jeśli wciąż żyje. Ja jestem wśród nich. Znalazłem go po tak długim czasie, ponieważ na tym mi zależało. Myślę, że nadal trzeba go chronić.

AnKapone

Elfka zamknęła oczy i milczała. Tu nie było nic do dodania, ani nic do skomentowania. Ale coś się zmieniło w jej postrzeganiu przyjaciela. Targały nią sprzeczne uczucia. Z jednej strony zaufała temu człowiekowi, nie, mrocznemu elfowi, z drugiej natomiast... okazało się, że nie był lepszy niż oni. Niczym się od nich nie różnił. Ale przecież tego nie pamiętał...

Po twarzy Yenne nie było widać szalejącej w niej burzy. Paliła ją nienawiść do Atabe, za to kim był i co robił. Przez chwilę przeszło jej przez myśl, iż żałuje, że on wtedy nie zginął.

Nie skarciła się za takie myślenie. Z drugiej strony natomiast zaufała mu, bo na to zasłużył. A może chciała w końcu komuś zaufać?

Wzięła głęboki oddech. Otworzyła oczy i spojrzała na Cuthberta zimnym, pustym wzorkiem. Równie lodowatym głosem powiedziała:

- Jeżeli tylko zdołam, pomogę mu.

Rutlawski

Bert spojrzał jej bardzo głęboko w oczy. Mimo młodego wieku, widać w nich było niesamowitą głębie, chłopak sam musiał wiele przejść.

-Jesteś przyjaciółką- powiedział do Yenne.

bodzia_piratka13

Może nie znała dobrze Atabe, ale historia Cuthberta wstrząsneła nią. Z jednej strony miałą ochotę wyjść, trzasnąć drzwiami i nie wracać, ale z drugiej jednak czuła pewną sympatię do nieprzytomnego. Nie mogła go sobie wyobrazić jako sadystycznego mordercy, widać zmienił się. Po wewnętrznym wahaniu doszła do wniosku, że każdy ma prawo do poprawienia się. Patrząc na Atabe powiedziała:
- Możecie na mnie liczyć.

Rutlawski

Cuthbert pokiwał głową.

-Pewnie nie bylyście tego świadome, ale przed sekundą, pochyałem się nad nim i rozmawiałem z jego Duchem- Nie dając sobie przerwać, mówił dalej- W ten sposób możemy skłonić chorego do wyzdrowienia. Tu jest jednak inaczej. On... Nie chciał się obudzić, nie ma w nim motywacji i chyba się teraz nie dziwię. Pozornie ja mu to zrobiłem, mówiąc prawdę.
Jego umysł jest więc w rozsypce. Musimy znaleźć sposób by go na nowo poskładać.
Oczywiscie- Spojrzał na Yenne i Yasmine- nikt nie daje gwarancji, czy wróci sztuczny, dobrze wam znany, człowiek, czy wściekły mroczny elf.

AnKapone

- Co więc proponujesz? - spytała obojętnym tonem Yenne. - Nie znam się na magii. Jakikolwiek jednak się nie obudzi, gdy już to zrobi, nasze ścieżki - moje i jego - na pewno się rozejdą.

Rutlawski

-Więc... Na tym polega twoja przyjaźń?- zapyutał Cuthbert. Nie, oskarżycielski ton w jego głosie na pewno NIE BYŁ przypadkowy.- Zostawić osobę, której na tobie zależy, gdy okaże się, że ma jakieś mroczne sekrety, w dodatku nieświadome? A czy ty nie masz?

AnKapone

- Dlaczego sądzisz, że... - no i Yenne się zawahała.

Przez jej głowę przeleciały wspomnienia od momentu, gdy poznała Atabe. Że był szlachetny, że był opiekuńczy, że był... dobry.

"Nasher... Tarmas... Oni nie byli święci. Mistrz był kiedyś razem z Badb, Tarmas... Tarmas był taki jak Oni." - myślała - "A jednak ich kochałam..."

Z czystą furią zacisnęła dłoń w pięść i uderzyła z całej siły w ścianę. Aż coś chrupnęło i nie była to ściana.

- Cholera jasna! - prawie krzyknęła - I tak nie byłabym w stanie odejść... - tym razem szepnęła.

Rutlawski

-Przykro mi, sai- Uśmiechnął się Cuthbert- ale nie znam się na białej magii. Nie uzdrowię cię. Czuję jednak, że już najwyższy czas, byśmy się poznali prawidłowo- Cuthbert wyciągnął dłoń tak samo, jak wiele czasu temu, Atabe.- Jestem Cuthbert, mroczny elf, były żołnierz Badb.

AnKapone

- To nie jest ból. - powiedziała elfka rozcierając dłoń - Ale ty pewnie o tym wiesz.

Najpierw spojrzała na rękę mężczyzny. Podała Bertowi swoją dłoń:

- Yenne. Tak naprawdę, jestem znikąd. - dodała jakby od niechcenia.