www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Dotarli w końcu do zwłok dziewczyny odzianej w wypłowiałą, mocno zniszczoną już sterowną sukienkę. Na jej czaszce, resztkach skóry widać było jeszcze resztki płowych włosów. Na materiale sukni widać było zaschła, szkarłatną plamę od śmiertelnego ugodzenia w brzuch.

AnKapone

- Biedne dziecko... - szepnął Drogo a z jego oczu spłynęły pojedyncze łzy i opadły na ciało dziewczynki. - Pozostaje nam cię odesłać... - powiedział jakby do siebie.

Triinu

Marion dotknęła jej ciała i skoncentrowała się tak jak to było możliwe. Brak serum ,wydarzenia z duchami sprawiły że była bardziej podatna na emocje, oznaczało jej że trudniej jej było skoncentrować się w pełni na wykonywanych obrzędach. Bardzo dobrze zdawała sobie z tego sprawę, nie mniej starała się i udało jej się odesłać zbłąkaną duszę tam gdzie powinna trafić. Także i po jej twarzy spłynęło kilka samotnych łez. Szybko otarła je dłonią tak by smok tego nie dostrzegł i wstając ruszyła w kierunku lasu.
-Powiedz we wsi, że „zły’ duch został odegnany, niech przyszykują zapłatę...Spotkamy się potem...-powiedziała nawet się nie odwracając do niego i dalej ruszyła przed siebie

AnKapone

Chciał pobiec za nia, ale domyślił się, że potrzebuje nieco samotności. Zrobił więc tak jak poleciła. Wrócił do wioski obgadać wszystkie sprawy.

Triinu

Udało mu się załatwić wszystko, wieśniacy zgodzili się zrobić zrzutkę pieniędzy dla nich, Galatea czuła się znacznie lepiej i gotowa była ruszać już dalej w drogę. Jednak zapadł już zmrok, a Marion nadal nie było widać.

AnKapone

Drogo postaowił jednak poszukać Marion. Wiedział, że umie o siebie zadbąć, mimo to martwił się.

Triinu

Gdy w swych poszukiwaniach dotarł na plażę mógł dostrzec pozostawione na brzegu rzeczy, wszystkie włącznie z ubraniem. Gdy rozejrzał się dobrze mógł dostrzec swoją towarzyszkę podążając niczym w transie w kierunku morza, chwilę potem znikającą gdzieś pośród fal

AnKapone

- Marion!! Maaaaaaaaarion!! - krzyknął po czym pognał za nią w morską toń.

Triinu

Bardzo długi czas nie wynurzała się z wody, co było dośc niepokojące. W pewnym momencie wynurzyła się za nim i dotknęła jego ramienia syganlizując swoją obecność.

AnKapone

Gdy tylko odwrócił się i zobaczył że jest cała i zdrowa, porwał ją w ramiona ignorując fakt, że jest naga. Mogła poczuć, jak szaleńczo bije jego serce w piersi...
- Tak się bałem.... -szepnął jej do ucha.

Triinu

Przez chwilę pozwlała mu trzymać siebie w ramionach. W końcu spojrzała w jego oczy, trudno było ocenić co kryło się w jej własnych, wysunęła się z jego ramion i ruszyła w kierunku brzegu. Nadal naga usiadła na piasku, czekając na niego, aż zrobi to samo

AnKapone

Nie mogło ujść jej uwadze, że przyjrzał się jej nagiemu ciału, ale szybko odwrócił wzrok. Usiadł obok niej, ale nie patrzył na nią. Nie chciał by czuła się skrępowana.
- Znikłaś... martwiłem się, że coś ci się stało... - szepnął.

Triinu

-Co ty takiego we mnie widzisz, skoro za każdym razem lecisz mi z pomocą?- zapytała patrząc w morze i obejmując jedno kolano ramieniem oparła na nim brodę

AnKapone

- Żebym to ja sam wiedział... - szepnął i uśmiechnął się na te słowa.

Triinu

-Jest w ogóle jakaś rzecz, której byś dla mnie nie zrobił?