www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- Mogę na nią rzucić zaklęcie iluzji. Jeżeli podziała, nikt nie zwróci uwagi na fakt, że jest nietykalna… - powiedziała Yenne. Spojrzała na męża szukając w końcu u niego jakiegoś wsparcia. Była zła. – Byś się włączył do tej rozmowy, do cholery… - powiedziała do nieg.

Triinu

-No słucham was i zastanawiam się nad wskazówkami, które nam przekazał pan Posteltonwhite. To, że nie zabieram głosu nie znaczy, że jestem nieobecny- obruszył się. – Pomysł rzucenia iluzji jest dobry, bądź po prostu mogłaby korzystać ze swego płaszcza. Martwi mnie jednak jedno: co z tego że znajdziemy dla niej kamuflaż skoro ona póki co, z tego co mi wiadomo nawet nie jest po naszej stronie...

AnKapone

- Uhhh… - sapnęła. – Nie możemy jej po prostu zostawić na brzegu? Nie musi z nami iść, proste…

Triinu

-A wtedy będzie nas śledzić i nas zaatakuje gdy najmniej będziemy się tego spodziewali , bądź sprowadzi nam na głowę więcej swoich ziomków i ich celem na pewno nie będzie zacienianie więzi przyjaźni między Pretanią a Eo’gh...To nadal wróg, nie możemy jej tak po prostu puścić...

AnKapone

- Kurwa mać, to może po prostu zabiję ją jeszcze póki śpi?! – zirytowała się elfka. – Nie jestem bogiem, nie wpłynę na nią! Nie umiem jej zmusić, by nas nie zabiła!

Triinu

-Pytałaś się o moje zdanie to je znasz...-odpowiedział Voghn zakładając ręce na piersi i splatając je ze sobą.
-Gdy się obudzi ja postaram się z nią porozmawiać, jakoś na nią wpłynąć...Chociażby magią, postaram się rzucić coś w rodzaju bariery magicznej na jej umysł- zasugerowała Danny

AnKapone

- To może nic nie dać… jej umysł jest strzeżony i to dość silnie… -westchnęła elfka. – Najlepiej spróbować teraz… będę obok razem z Uru i wspomożemy cię magią, jak coś…

Triinu

-To dobry pomysł, każda z nas posiada wystarczająco silną moc, więc jeśli nie jedna to może w trókę uda nam się coś osiągnąc...-uśmiechnęła się młoda smoczyca. Następnie zajęła dogodne miejsce i skoncentrowała się. Tak jak wspomniała elfka niezywkle trudno było przełamać barierę chroniącą umysł Marion...Zapewne nie udało się to tylko w nieznacznej części na tyle by móc przesłać jej odpowiednią energię, która być może pomogłaby wpłynąc na jej śiatopogląd wobec nich. Nie udało się jednak dotrzeć do jakichkolwiek fragmentów jej wspomnień. Po tym zabiegu każda z nihc była dość silnie wyczerpana, czuła zmeczenie.

AnKapone

Po zabiegu Yenne i Uruviel orzekły, że są na tyle zmęczone iż muszą udać się na spoczynek. Każda do swojej kajuty. Elfka usiadła na łóżku, zupełnie zmęczona, zirytowana i zła…

Triinu

Voghn wszedł za nią do pomieszczenia i siadając obok objął ją i zapytał: -Co jest nie tak kochanie?

AnKapone

- Znowu nam nie wyszło… - mruknęła ale bliskość Voghna zaczęła ją już uspokajać.

Triinu

Objął ją jeszcze bardziej: -Nie bierz tego tak do siebie, może nam się uda...a może tak ma po prostu być...

AnKapone

Wtuliła się w niego.
- Ale ja nie chcę… nie chcę żeby tak było… chcę by było inaczej… - westchnęła. Potem dopiero pocałowała go lekko. – Ale teraz mamy inne zmartwienia… - mruknęła. – Pogubiłam się w tym wszystkim, a to dopiero początek…

Triinu

-Nie denerwuj się, to dopiero początek wiele rzeczy się jeszcze wyjaśni, bądź zagmatwa...Damy sobie z tym radę, daliśmy radę ocalić świat damy sobie radę i teraz...-powiedział chcąc ją pocieszyć

AnKapone

-A ja jestem wyrodną żoną… kiedy to ja byłam po raz ostatni wsparciem dla ciebie, hę? – szepnęła.