www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-Skoro się znamy chodźcie zatem państwo, pokaże wam sypialnie dla gości tam zadecydujecie po ile sposób chcecie sypiać. Jeśli ktoś życzy sobie kąpieli proszę się nie krępować : mamy dwie łaźnie z dużymi baliami. Ja międzyczasie postaram się przygotować jakąś kolację- powiedziała uprzejmie elfka
-Niech pomoże ci Roland...-dodał profesor. –W trakcie kolacji porozmawiamy o rozprawie, a także odpowiem na wszystkie państwa pytania, jeśli ktoś zechce potem będzie można zwiedzić gabinety z ekspozycjami...Tymczasem zapraszam się rozgościć.

AnKapone

Yenne wybrała pokój z Voghnem, Valteria zaciągnął siłą Deanerys ze sobą, Rocco i Drogo mieli osobne tak samo jak i Arya. Gdy każdy się już uszykował zeszli na dół na kolację.
Elfka udała się do kuchni spytać, czy czegoś nie potrzeba.

Triinu

Trzeba było przyznać, że kamienica, w której zamieszkiwał profesor była urządzona bardzo elegancko i stylowo, co było pracą zapewne kilku pokoleń jego żony, do której wcześniej należał dom. Panował tam zatem dość przyjemny, acz nieco przytaczający klimat.
Do stołu podano skromną, ale dobrze przyrządzoną kolację, jako że przecież gości się nie spodziewano był to posiłek raczej symboliczny taki jaki dało się na ten czas przygotować. Gdy wszyscy zasiedli do stołu rozpoczęła się rozmowa

AnKapone

- W jaki sposób ludzie dali się tak zniewolić? – spytała jako pierwsza Uruviel. – Nie jestem tego w stanie pojąc. Uczyłam się przez dłuższy czas w Karrnamie, gdzie panuje nawet jak na Eo’gh dość frywolny sposób bycia, ale to co się tu dzieje przechodzi moje wszelkie oczekiwania…
- To są lata różnicy siostro… tutaj wszystko stało się… mam dziwne wrażenie, że jesteśmy sto lat za xa’ńczykami… albo jeszcze dalej…
- Nie to, że krytykujemy wasze rządy i tak dalej – wtrącił się Drogo. – Chodzi raczej o fakt, że trudno nam o bardziej skostniałą formę rządzenia… Nawet u nas król ma doradców, z którymi musi się liczyć… ale nie ma dyktatury…

Triinu

-Jeśli chodzi o różnice kulturowe –zaczęła tłumaczyć Galatea. –Muszę przyznać, że sama pochodzę z Eo’gh, przybyłam tutaj dziesięć lat temu w ramach wymiany uniwersyteckiej między kontynentami –wzmianka o tym, że pochodziła z tej samej części Leunion co pozostali mogła wprawić w zaskoczenie bowiem mówiła idealnym pretońskim akcentem. –Trudno było mi się przystosować do realiów mieszkania tutaj, ale przywykłam czasem choć jako osoba z zewnątrz, w dodatku czystej krwi elfka – nieczłowiek miałam trudno. Na szczęście miałam wsparcie profesora, który się mną zaopiekował więc wszystko się jakoś ułożyło. Nawet spodobało mi się tutaj , zafascynowała mnie inność tego „świata” więc zostałam. Różnice w poziomie rozwoju obydwu kontynentów polegają na tym ,że w Eo’gh było więcej ośrodków skupionych na naukach tajemnych, magicznych tu zaś powstawały nauki typowo przyziemne i one zaczęły się rozwijać po powstaniu bariery. Stąd też miast magii znajdziecie tu wiele technicznych wynalazków nieznanych w Eo’gh...

-Druga sprawa- wtrącił profesor. –To to, że magia i alchemia są zwyczajnie tutaj zabronione. Tylko nielicznie, należący do określonych kas mają do niej dostęp. Jak zapewne słyszeliście po Czasie Chaosu za to co się stało, całą winą za tą tragedię obarczano tych którzy posługiwali się wiedzą tajemną. Uznano, że jej nadużywanie przez śmiertelników przyczyniło się do gniewu bogów, a karą za to był Czas Chaosu. Gdy powstała bariera doszła jeszcze jedna ideologia, że my –ląd który nie parał się zbytnio naukami ścisłymi zostali dogrodzeni od „zdeprowanego” skalanego magią Eo’gh. Mieszkańcy Pretanii bardzo chcieli wierzyć w odbudowę świata, powstanie jego z gruzów co wykorzystali przesiąknięci rządzą władzy kapłani, oraz arystokraci. Wpojono ludziom złudną ideologię obarczając winą za wszystko magię, ale także twierdzącą że by świat się zmienił potrzebne są nowe prawa i porządek świata dzięki któremu uda się zaprowadzić w Pretanii harmonię, która spodoba się bogom. Ludziom się to sposobało bo bardzo chcieli wierzyć, że taka tragedia się więcej nei wydarzy....Z czasem okazało się w jaką pułapkę dali się złapać. Ale niestety nie było żadnego buntu bowiem nie było wzorców, które mołyby pokazać że można żyć inaczej, nie drażniąc przy tym bogów którzy zesłaliby karę...Tak było do czasu ponownego otwarcia się granic między kontynentami. Teraz gdy zaczęli przybywać obcy z innego kontynentu zaczęto migrować na Eo’gh i przenosić wieści że istnieje inny świat na którym można by się wzorować. Gdzieniegdzie są ruchu oporu, które powoli starają się obalić obecną władzę, stąd wszelkie środki ostrożności wniesione przez rząd i kapłanów...właściwie samych kapłanów bo król Pretanii to tylko marionetka w ich rękach...Jednak by doszło do prawdziwej rewolucji potrzeba czegoś jeszcze, jakiegoś bodźca który wreszcie poderwie tłumy do otwartej walki...Sami rebeliancie niewiele zdziałają...

AnKapone

Elfka wsłuchiwała się w to wszystko. Nie chciała zabierać głosu. Wolała posłuchać…
- Ale przecież kapłani mogliby sprawować władzę, gdyby wprowadzali zmiany… nawet nie diametralne, po prostu powolutku odchodziliby od tych zasad…
- Zapominasz, że nie da się tego zrobić ot tak… nie dasz rady przekonać ich by…
- Wiem… - odpowiedział Val. – Ale ta cała Marion… ehh… beznadziejny przypadek..
- Czy ja wiem… - wtrącił się Drogo. – Ona ma swoją rolę do odegrania…
- A ty co? Zakochał się? – prychnął Rocco.
- Przestań… - wzdrygnął się blondyn – Po prostu takie mam przeczucia…
- To co z tą rozprawą jutrzejszą? – przerwała dyskusję Yenne.

Triinu

-Musimy udać się do głównej świątyni...Sądzę, że nie musimy iść tam wszyscy. Rzecz jasna udam się tam ja i Galatea, wybierzcie spośród siebie tych którzy chcieliby uczestniczyć w rozprawie. Nie będę ukrywał, iż zależałoby mi na osobach będących dobrymi erudytami bowiem sprawy prowadzone przez kapłanów są niezwykle zawiłe i wiele w nich pułapek w które łatwo wdepnąć pogrążając się jeszcze bardziej....Reszta może udać się na wycieczkę po mieście...Mój syn mógłby was oprowadzić po okolicach...

AnKapone

Yenne na razie nie zgłaszała się na mówcę. Czekała co powiedzą inni.
- Ja chyba nie nadaję się na obrońcę, wolę przejść się po mieście… - rzuciła Rolandowi przelotne spojrzenie.
- Potowarzyszę siostrze… - przytaknął Valteria. – Nie mnie erudycja pisana. Weźmiemy Aryę…
- Pójdę z panem… - powiedziała Yenne.
- Więc i ja pani potowarzyszę… - dodał Drogo.

Triinu

Rozmowy trwały w najlepsze. Międzyczasie Arya siłowała się z rozsmarowaniem masła na swoim chlebku. Jako, że było jednak zbyt skostniale starała się doprosić o inne. Kilkakrotnie trącała mamę rączką i powtarzała:
-Mamusiu podaj mi inne masełko, bo moje jest za twarde!
A jako, że mam była zbyt zajęta słuchaniem dziewczynka się poirytowała i chcąc zwrócić na siebie uwagę z całej siły uderzyła widelczykiem na którym miała masło (zagadką jest czemu trzymała je na widelczyku XD) o stół. Masełko się odkleiło i przeleciało na drugą połowę stołu i wylądowało w dekolcie gorsetu Galatei

AnKapone

Elfka podskoczyła jak oparzona i zarumieniła się cała w imieniu córki i bąknęła:
- Najserdeczniej panią przepraszam…
Tymczasem położyła przed córeczkę masło i lekko ogrzała powietrze dookoła by rozpuścić nieco stwardniałą kostkę.
Uruviel za to zaczęła chichotać.

Triinu

Galatea uśmiechnęła się uroczo, w ogóle była bardzo ładna, a ten uśmiech o ile nie dodawał to podkreślił jej urok. -Nie ma o czym mówić- powiedziała. –Teraz ja przeproszę państwa i udam się pozbyć...tego dodatku...-dodała wstając ze swego miejsca i uprzejmie dygając.
Profesor chrząknął i nawiązał do przerwanej rozmowy:
-A zatem czy ktoś jeszcze chciałby udać się z nami na salę ropraw?
-Ja pozwolę sobie do was dołączyć- powiedział Voghn.
-Także i ja z ciekawości zapoznam się z funkcjonowaniem pretońskiego wymiaru sprawiedliwości – dodała Daenerys z nieskrywaną ironią

AnKapone

- Zatem mamy komplet… - skomentowała elfka. – Także i mnie proszę wybaczyć… jestem zmęczona podróżą i udam się na spoczynek, Mąż poinstruuje mnie w sprawach jutrzejszej rozprawy… - po czym wstała i udała się do pokoju.
Uruviel tymczasem posłała subtelny uśmiech Rolandowi. Lubiła grać na męskich uczuciach by ich sprawdzać. Jak na razie żaden się nie sprawdził XD
- Powiedz Rolandzie, co jest tu do oglądania?

Triinu

Danny widząc jej zachowanie dyskretnie zachichotała posyłając znaczące spojrzenie w kierunku swego narzeczonego, jednocześnie też mocniej zaciskając dłoń na jego, którą dotychczas potajemnie trzymała pod stołem.
-Są ruiny zamku sprzed Czasu Chaosu, oraz stare miasto sprzed tamtego okresu, które w większości zostało odbudowane. Jest kilka zabytkowych budynków w centrum nowego miasta, zaraz przy porcie które nawet jak na Pretanię są dość oryginalne, jest muzeum w którym udostępnia się do oglądania dawne artefakty, czy też pchli targ, na którym za grosze można kupić prawie wszystko...

AnKapone

Uruviel posłała mu jeden ze swoich najbardziej uroczych uśmiechów.
- Cieszę się, że będziesz mi towarzyszył…
Valteria widząc zachowanie siostry zaczął się śmiać w duchu, także i sam ścisnął mocniej dłoń sowjej ukochanej.
- Czyli wszystko postanowione? – spytał Drogo.

Triinu

Roland odwzajemnił uśmiech Uruviel, było w tym jednak więcej z grzeczności niż faktycznego nią zainteresowania.
-Tak postanowione. Tak jak obiecałem, jeśli ktoś jest zainteresowany zachęcam do pozwiedzania kolekcji w gabinetach, może coś kogoś zaciekawi...-powiedział profesor.
-A ja chętnie oprowadzę i opowiem o tym, bądź o tamtym- dodała Galatea, która właśnie na powrót pojawiła się w pokoju