www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-Nigdy nie przestałaś nim być...-odszepnął całując ją w miejsce za uchem

AnKapone

Uśmiechnęła się do niego.
- Dzisiaj chyba i tak nie będziemy się kochać… -stwierdziła. – Prześpisz się ze mną? – poprosiła.

Tymczasem Drogo został sam z Marion, bo Valteria poszedł odprowadzić do kajuty Danny i Uruviel. Usiadł obok niej i przyjrzał się jej twarzy. Dziwnie, ale jej twarz podobała mu się

Odgarnął samotny kosmyk z jej czoła. Delikatny uśmiech pojawił się na jego twarzy…

Triinu

Być może to, że wyczuła czyjąś obecnośc tuż obok siebie sprawił to, że powoli zaczęła sie wybudzać...a może po prostu jej umysł uznał, że już wystarczy snu. Powoli otworzyła oczy i zobaczywszy, że siedzi nad nią i się przygląda posłała mu oschłe spojrzenie i unosząc sie usiadła na łózku w pewnej odleglości od niego

AnKapone

Drogo nie mówił nic. Przechylił nieco głowę jakby chcąc sprawdzić, czy zmiana perspektywy coś da, ale nadal mu się podobała XD Uśmiechnął się i powiedział:
- Jestem Drogo…

Triinu

-Marion, ale to już zapewne wiesz...-odpowiedziała obojętnym tonem

AnKapone

- Owszem… jest mi już znane twoje imię, pani… - powiedział. Aby nie zabierać jej przestrzeni życiowej usiadł na podłodze z dala od łóżka i z fascynacją wpatrywał się w ścianę.

Triinu

-Mógłbyś przynieść mi wody? Pić mi się chce...-zapytała po dłuższej chwili.

AnKapone

Drogo po prostu wstał, nie mówiąc nic ruszył w kierunku drzwi. Minął się w nich z Valterią. Po krótkiej chwili wrócił i podał jej szklankę czystej wody.
- Proszę…

Triinu

-Dziękuję- odpowiedziała po czym upiła kilka łyków. –Macie już pomysł co ze mną zrobicie potem? Nie będziemy przecież płynąc w nieskończoność...

AnKapone

- Mamy nadzieję, że będziesz nam towarzyszyć… - powiedział Drogo obserwując dziewczynę. – Nie chcemy byś traktowała nas jako zaciekłych wrogów… Poznaj nas trochę…

Triinu

-A co? Zakładacie kółko przyjaciół wzajemnej adoracji? Co mi to da, że was lepiej poznam?...Zresztą nieważne: bardziej interesuje mnie co zamierzacie zrobić z Posteltonwhitem? To jest mój cel...

AnKapone

- Jeżeli chodzi o tę kwestię, to nie wiem – wzruszył ramionami Drogo. Valteria z ciekawością przysłuchiwał się rozmowie. – Wiesz… nie znam waszego kraju, ale mam dziwne wrażenie, że wracam do domu…

Triinu

-A rób co chcesz...-stwierdziła zaplatając ręce i zakładając nogę na nogę. – Świetnie jesteście zorganizowani z tego co widzę, skoro nie posiadacie z góry ustalonego planu: macie Posteltonwhita nei wiecie co z nim zrobić. Macie mnie i też nie wiecie co ze mną zrobić, ewentualnie chcecie bym się z wami zaprzyjaźniała....Doprawdy z takim nastawieniem nie wróże wam długiego życia na tym kontynencie, więc faktycznie lepiej wracajcie do siebie najbliższym statkiem...

AnKapone

- Głupiutka jesteś, wiesz? – powiedział Drogo unosząc brew. – Zwykłemu obserwatorowi zajęłoby to nieco mniej czasu, a ty nie wpadłaś nawet na prosty trop… Nasza grupa dzieli się na jedną rodzinę i ludzi spoza niej… Ja jestem tym, który do niej nie należy, tak samo jak rudy dhampir, którego mogłaś zobaczyć, albo nie… - mówił spokojnym głosem jakby tłumaczył Gallmau do czego służy widelec. – Otóż to członkowie rodziny mają cel w postaci Posteltonwhita, jakikolwiek on nie jest nie zdradzę ci go bez ich zgody, po drugie ja jak i mój przyjaciel chcemy zwiedzić wasz kontynent. Poznać to jak żyjecie… nie powiem, że w jakiś sposób szukamy azylu… - westchnął.

Triinu

-Głupiutka?! –powiedziała z ironią. –Za to ty nie próbuj zgrywać cwaniaka. Za mało mnie znasz by tak oceniać, mam więcej rozumu niż przypuszczasz...Swoją drogą mogę powiedzieć, że jakkolwiek nie zakończy się ta historia mogę powiedzieć, że postawiłam na swoim. Choć nie zrobiłam tego bezpośrednio sama to przy wysiadaniu na ląd dojdzie do sprawdzania dokumentów. Jedynie Posteltonwhite i jego syn nie będą mieć oficjalnego pozwolenia na przekraczanie granic między kontynentami. Nawet jeśli oficjalnie w swoich dokumentach jesteście wskazani jako „obstawa’ i tak trafią obydwoje przed sąd kapłanów za wcześniejszą ucieczkę z Pretanii. Jeśli sędzia będzie łaskawy, a wy użyjecie dobrych argumentów obaj zostaną zesłani dożywotnio do kamieniołomów, nie na śmierć.