www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- Tak... musimy do nich dotrzeć... pamiętasz jak nazywała sie tamta miejscowość?

Triinu

-Lullworth, to jedna z większych miejscowści w pobliżu stolicy - miał jeszcze dodać, "co ty nie wiesz ?", ale uznał, ze komentarz taki w tejs sytuacji byłby niestosowny. Żal mu było Darlena, widząc jego dzisiejsze oraz wczesniejsze przeżycia na to co działo się z Avenei doszedł do wniosku, że płaczący bądź załamny wmapir to najzałośniejszy widok pod slońcem.

Chwile potem przyszedł mu do głwoy jeszcze jedne, dość kontrowersyjny pomysl, nei byl pewien jak na niego zareaguje Darlen.
-Wiesz mam pomysł, który być może pomoże nam takze do niego dotrzeć...Gdy...bądź jeśli przyjdzie do ciebie po owa "przysluge" zgudź się moze dzieki temu uda ci sie dowiedzieć czeos wiecej o nim...Juz samo to czego sobie od ciebie zażyczy powinno naporwadzic nas na pewien trop teo co zamierza zrobić...Poza tym może być to też szansa na dwoeidzenei sie co sie dzieje,z Avenie...

AnKapone

Darlen spojrzał na Gallmau jakby zobaczył go pierwszy raz w życiu. Co się stało, że on tak mądrze gadał?

- To jest dobry pomysł... chociaż nie uśmiecha mi się spełnianie jego zachcianek. Ale jeżeli to może nas naprowadzić na ślad Avenie... to to zrobię... Powinniśmy zacząć sie szykować. Im szybciej ruszymy, tym lepiej.

Triinu

-Wobec tego zbierajmy się i zróbmy coś w tym kierunku, chyba nie sądzisz że oddam iostre facetowi który potrafi się umartwiać nad tym co się stało...

AnKapone

- tak wyglądała mina Darlena po słowach Gallmau.

- Spakujmy się i ruszajmy jej szukać...

Triinu

***************************************************

Byli w drodze już od pewnego czasu, mając nadzieję że uda im się natrafić na jaki kolwiek ślad. Po czterech dnaich drogi stało się - Gallmau poczuł jak jego organizm coraz bardziej zacząłdomagać sie...krwi. Staral sie zwalczać to uczucie, ale jednak....

AnKapone

Widząc, a raczej czując jego głód, Darlen stwierdził, że sam też by chętnie coś przekąsił. <jak to brzmi jeżeli mówi się o wampirach>
- Też uważam, że powinniśmy coś... khem... zjeść...

Triinu

- No to co, wnioskuję? Rozumiem, że za obópulną zgodą robimy postój?

AnKapone

- Wynika z tego, że tak. Na nic się zdamy, jeżeli będziemy odczuwać głód. On nas nie tylko osłabia, ale także no cóż... widziałeś jak zareagowałem w Cetrze... Ale pamiętaj, nie zabijamy bez potrzeby... - po czym skierował konia na zjazd do pobliskiej wioski.

Triinu

Gallmau odłączył się od swego towarzysza i samodzielnie zaczął w pobliskim lesie poszukiwać dla siebie ofiary. Zciemniało sie własnie gdy przemierzał leśne ostępy. W pewnym momencie udało mu sie wyczuć dość intensywne źródło. Zakradł się odpowiednio i czekał na właściwy moment by zaatakować. Jego oczom ukazała się (sądząc po smuklejszej, niż męska sylwetka) postać, okryta płszczem. Gallmau zorientował sie czy podrózuje sama, by meric pewnośc czy ktoś nei przyjdzie jej z pomocą, gdy on zacznie się żywić. Podjąwszy ostateczną decyzję rzucił sie w jej stronę....

[kamera oddala sie, ujmując soba lesny horyzon, z którego daje sie najpierw posłyszec kobiecy krzyk. Potem jeszcze głosniejszy, donioslejszy nalezacy do mezczyzny]

W krotkiej chwili role łowca- ofiara natychmiast odworcily sie, szybciej nizby spodziewal sie mlody wampir. Gallmau upadajac na ziemie grzmotnął twarza o kamień. Koncentrujac jednak sily staral sie odwrocic na pelcy i rozmasowujac obolala polowe twarzy ujzal jak je domniemana ofiara siada na nim- przyciskajac go bardziej do ziemi i wyciągając zz zpalszcza szykuje sie do wbicia mu kolka prosto w serce

AnKapone

Darlen usłyszał wrzask. Nie bardzo wiedział co się mogło wydarzyć, ale bez problemu dotarł do źródła hałasu. Widział, że Gallmau jest w niebezpieczeństwie.

"Czy stanie sie wampirem nie pozbawiło go tego cholernego pecha?! - pomyślał - Znając jego farta na prostej drodze po środku pola potknie się i nadzieje na kołek..."

Darlen rzucił się więc na przeciwnika Gallmau, zrzucił go z niego i przyszpilił do ziemi,.

Triinu

Dy kobieta upadla na ziemie zsunął się z jej głowy kaptur odsłaniając prawdziwe oblicze. Była to osóbka dość młoda i całkiem ładna, o łagodnych rysach twarzy, cynamonowej skórze, zielone oczy, oraz długie ciemnobrązowe włosy. Ubrana była jednak „po męsku”

Czując jedną dłoni wampira na swojej piersi zmierzyła go wzrokiem pełnym wyrzutu i nie wiedzieć skąd zebrała w sobie wystarczająco siły by zrzucić go z siebie krzycząc:
-Zboczeniec! Popapraniec!

Następnie wstała z ziemi i wyciągając zza pasa dwa srebrne sztylety z błogosławieństwami była gotowa do walki z nimi.
-Mawiano mi, że po okolicy kręci się wampir. Moim zadaniem było wytropienie go i ubicie, nie sądziłam jednak że jest was dwóch...Wampir pierdoła i wampir zboczeniec, toście się dobrali...ale walka nie powinna zająć długo...

AnKapone

- Spokojnie, panienko... nie wyglądasz na łowcę wampirów... - spróbował załagodzić sytuację Darlen. - Ten tutaj to pierdoła, nowy w branży i niewiele się wyznaje na panujących regułach... Gallmau, przeproś panią...

Triinu

-Nie zamierzam za nic przepraszać...Byłem głodny i zwyczajnie się chciałem najeść...-odburknął tamten.

Dziewczyna splunęła soczyście po męsku na bok:
-Pomyłka, nie pomyłka zmawiano u mnie truchło wampira...Jak go nie będzie to spora sumka przeleci mi koło nosa, wiec sorry Gregory, ale jakaś ofiara paść musi dzisiaj. Któryś się poświęca, czy koniecznie chcecie zejść z tego świata razem?

AnKapone

Darlenowi wpadł na inny pomysł. Rzucił na nią zaklęcie hipnozy. Gdy była już pod jego wpływem, powiedział:
- Zapomnij o tym, że ktoś ci zlecił polowanie na wampiry. Zapomnisz o tym i nigdy nie będziesz sobie mogła tego przypomnieć. I powiedz, kim jesteś...