www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- Avenie! - krzyknął Darlen - Avenie! Słyszysz mnie! - krzyknął lekko potrząsanąc nią

Triinu

Choć jej oczy były otwarte tak naprawdę nie widziała już tego co ją otaczało. Powoli ponownie zapadała się w ciemność.

Gallmau zerwał się z miejsca i oznajmił:
-Idę po Therru!

AnKapone

- Idź! - opowiedział mu Darlen, po czym znów zwrócił się do Avenie - Nie opuszczaj mnie! Jeżeli słyszysz mój głos wiedz, że nie pozwolimy by coś ci sie stało.... Nie pozwolę ci....

Triinu

Mógł poczuć jak ostatkiem jej świadomości palce jej dłoni zacisnęły się na jego dłoni. Zaraz potem znów straciwszy świadomość opadła na łóżko.

Minęła dłuższa chwila gdy do pokoju weszli Gallmau i Therru.
-Wybacz, że tak długo ale nie mogłem jej znaleźć- tłumaczył młodszy wampir

AnKapone

- Przebudzenie... jakie przebudzenie do cholery... - warknął do siebie, jednak nie na tyle cicho by Gallmau i Therru nie mogli tego usłyszeć.
- Znowu zapadła w ten stan... - powiedział z bólem. - Mówiła coś o jakimś przebudzeniu...

Triinu

-Przebudzenie? –zapytała zaskoczona Therru, zaraz jednak skupiając się na Avenie. Chciała powtórzyć ten sam zabieg co kiedyś. Skoncentrowała się i przyłożyła dłonie do czoła czarodziejki. Zaraz potem poczuła, jak ponownie tajemnicza siła odpycha ją od niej. Gdy smoczyca opadła na podłogę fragment jej stroju odchylił się w całości odsłaniając jej nogę, włącznie z udem i biodrem.

Na ten widok Gallmau miał następującą minę[img][link widoczny dla zalogowanych]

Uploaded with [link widoczny dla zalogowanych][/img]

Czując i ostatecznie dostrzegając na sobie jego spojrzenie smoczyca spojrzał na niego ostro i skomentowała:
-Gap się tak na mnie dalej, a gwarantuję, że to będzie ostatni widok w twoim długim wampirzym życiu.

Na słowa te Gallmau poczuł jak pobladł jeszcze bardziej (choć już był wampirem), następnie dając krok do tyłu i z całym impetem uderzył głową we framugę

AnKapone

Darlen widząc to co miało miejse, nie mógł zrobić nic poza zwyczajnym facepalmem. Generalnie chłopina-wampir się podłamał i krytycznym wzrokiem przyjrzał się Gallmau:
- A tobie tylko cycki w głowie...

Triinu

-Tym razem nie cycki- zaprotestował stanowczo.

-Tak czy siak, uwazaj, bo znam sposób jak ci to z głowy powybijać- skomnetowała Therru podnosząc się z podłogi.

AnKapone

- Pies na baby... prawie jak Jason... - mruknął pod nosem Darlen.

- Powiedz mi, Therru, czy z nią będzie dobrze.... co można dla niej zrobić?

Triinu

-Nie weim, nie mogę pomóc skoro za bardzo nie wiem co powoduje u niej ten stan. Czy poza tym "przebudzeniem" wspominała o czymś jeszcze?

AnKapone

Darlen pokręcił głową.
- Raczej nie... ale sprawiała wrażenie, jakby powtarzała za kimś jakieś słowa.

Triinu

Therru zamysliła się chwilę.

-Wygląda zatem jakby probelm nie znajdował się bezpośrednio w niej samej, lecz jakby ktoś miała nad nią kontrolę...To by tłumaczyło tę energię, która odtrąca mnie gdy staram się wejrzeć w jej umysł...-na chwilę znów się zastanowiła po czym dodała. -Gallmau wspominałeś cos o tym ugrupowaniu, które się nią interesowało, wpadłeś na jakiś ich ślad?

-Niestety na razie nie, bardzo trudno ich znaleźć...Boje się, że ich już nie ma w mieście...

-To by troche nie pasowało, skoro się nią interesowali powinni gdzieś tu być...Przecież nie udało im się do niej dotrzeć...

-Raz byli w jej pokoju, może jednak wzięli co potrzebowali i...

-To jak wytłumaczysz fakt, że potem na nich natrafiłeś....Gdyby było jak mówisz już byś ich nie spotkał. Tymczasem pozostali w meiście, jednak wiedzą że możemy ich szukać ,zatem ukrywają się...

AnKapone

- Masz rację... wydaje mi się, że oni czekają na moment naszej nieuwagi. Nie możemy dopuścić, by została chociaż na chwilę sama... - powiedział Darlen. - Gallmau... pilnuj jej... tym razem ja ruszę na małe zwiady po mieście...

Triinu

-Nie ma sprawy zostanę z nią. Uważaj jednak na siebie, jakby się wybudziła nie chce się tłumaczyć z czekolwiek przed nią dlaczego ciebie nie ma, albo że ci się coś stało...

AnKapone

- Przyślę od czasu do czasu do was moją bilokację. Dam znać co wiem sam, a i dowiem się co u was... - powiedział Darlen i położył Gallmau rękę na ramieniu - Zaopiekuj się nią, póki mnie nie będzie...
Po tych słowach opuścił pokój i ruszył na zwiady po mieście.