www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-Nie potrzebuję niczyjej łaski. Wy se idżcie ja tu serio poczekam -skomentował.

Sonya tylko machnęła ręką i ruszyła w swoją stronę.

AnKapone

Darlen miał już po dziurki w nosie fochania się młodszego wampira i również ruszył w swoją stronę.

Triinu

Szedł długi czas przed siebie w pewnym momencie doszedł do miejsca, gdzie w oddali dostrzegł wpadające do jaskini przez niewielką szczeliną promienie słońca. W nich skulona siedziała ludzka sylwetka, wygladajaca dosc znajomo

AnKapone

Nie bacząc na nic podbiegł w tamtą stronę, jednak by nie przestraszyć dziewczyny po jakimś czasie zwolnił. Spokojnym krokiem zaczął iść w stronę postaci:

- Amaranth?

Triinu

W pewnym momencie poczuł jak stracił grunt pod nogami i....runął dlugo w dół wprost na stos kości: ludzkich, zwierzęcych, elfich i jakichkolwiek innych. Gdy spojrzał w dół mógł dostrzec stojąca u góry, u brzegu wyrwy psotać młodej czarodziejki, która przyglądała mu sie z zaciekawieniem i wcale nei myślala by pomóc

AnKapone

Puścił sobie w myślach pokaźną wiązankę przekleństw, ale nie dał im upustu poprzez usta.

- Amarath, to ty? Pomożesz mi? :hamster_cies2:

Triinu

Przez chwilę przyglądała mu się bez słowa.
-Przyszedłeś tutaj po mnie, jak pozostali...Nie dam się znów pojmać i zaprowadzić do niego...

AnKapone

Darlen na początku nie rozumiał o co jej chodzi, ale w końcu powiedział.

- Przecież tamto było naszą umową... między tobą a mną... chcieliśmy dotrzeć do ciebie i cię odbić... Tym razem poświęcę swoje życie, ale niepozwolę byś wpadła w jego łapy

Triinu

-Nie nazywaj umową tego, co było kłamstwem...Od samego poczatku zaplanowaliście to, by odzyskać tamtą...Ja miałam stać się wszą ofiarą, zadoścuczynieniem dla niego...

AnKapone

- Chyba żartujesz... przecież tłumaczyłem ci, że żądał ode mnie bym ciebie do niego przyprowadził i wiesz, że nie chciałem cię oddawać, nawet za cenę Avenie, bo ona by mi tego nie darowała... Chciałem cię ochronić, ale zgodziłaś się iść z Mikkalem, by podać nam informacje o jego siedzibie, byśmy mogli was odbić, ciebie i Avenie...

Triinu

W umyśle młodej czarodziejki coś się najwyraźniej zaczęło dziać. Złapała się za głowę i opadła kolanami na ziemię. Te właściwe wspomnienia jakby chciały powrócić, ale coś je blokowało...

AnKapone

Widząc to Darlen kontynuował:

- Przyszłaś do nas... powiedziałaś że mamy szukać Caelina bo Mikkal chce go dorwać i niejaka Erwana może coś wiedzieć o siedzibie Mikkala,.. ruszyliśmy tym tropem tak szybko jak się dało... Znaleźliśmy Caelina i Avenie.... I ona przekazała nam, ze tu jesteś więc ruszyliśmy cię szukać...

Triinu

Kolejne wspomnienia powrcałay do jej głowy. Pamiętała jak podsłuchala rozmowę Caelina i Mikkala...Ten pierwszy chciał zabrac ze sobą Avenie, w celu pzoyskania jej mocy. Mikkal nei zgodził się i powiedział, że w zamian odda ją. Caelin zgodził się lecz tylko pozornie, bo tak na prawdę chciał wykraść Avenie, bowiem była potężniejszą Przebudzoną. Chcąc ją chronić Amarath zaryzykowała, starała się wykonać rytuał przywrócenia osobowości na Avenie, ale coś poszło nei tak...Jej moc może byłaby już wystarczająca, gdyby rytuału nei przerwał Caelin...Zabrał z sobą nieprzytomną Avenie, a co stało się z nią?...Jak trafiła tutaj?...Zapewne przebudziła się całkowicie i...straciła na pewien czas śiadomośc tego kim jest....A jeżeli w międzyczasie zrobiła coś złego, bardzo złego?...

Nie mogac zapanować nad swymi emocjami rozpłakała się jeszcze bardziej.
-Przepraszam...Tak bardzo przepraszam....Na prawdę próbowałam pomóc..przepraszam....-mówiła między kolejnymi fazami szlochu, stopniowo popadając w histerię...

AnKapone

- Spokojnie... spokojnie... nic się nie stało... - próbował pocieszyć ją z dołu wampir. - Ważne że tobie nic nie jest...że jesteś cała i zdrowa... że nie skrzywdzili cię... - mówił spojnoym, ojcowskim tonem...

Triinu

Gdy wszystko zaczęło wreszcie układać sie w głowie czuła sie tak zagubiona w calęj sytuacji, tak winna temu czego nie udało się jej dokonać....że to przez nią zginął mistrz Baltazar, a być może panna Avenie...

Wszystko to sprawiło, że jak na nastolatkę przystało rozpłakała się jeszcze bardziej