www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-Powiem więcej: wyglądasz jak taki xański upiór, tylko ci białej długiej sukni brak...

AnKapone

Chuchnęła raz, drugi, by odgarnąć z twarzy część włosów. Potem potrząsnęła głową, ale nie przyniosło to żadnego rezultatu.

- Mogę cię zacząć straszyć, jeżeli chcesz....

Mówiąc to niepostrzeżenie lekko przekręciła się na bok by zrzucić go z siebie.

Triinu

Opadł na pościel pociągając ją za sobą, tak iż częściowo upadła na niego.
Spojrzał na nią bystrym spojrzeniem i uśmiechając się hardo powiedział:
-Boogeymenów i duchów już się nie boję...

AnKapone

- Ale ja nie jestem Boogeymenem ani duchem... potrafię być od nich gorsza... a to dlatego, że ja istnieję naprawdę... - zażartowała opierając się na jego ramionach.

Triinu

Jeden z kącików jego ust drgnął w ledwo zauważalnym uśmiechu, posałał jej też prowokujące spojrzenie:- Nadal się nie boję...

AnKapone

- Ale się bałeś... - dopiero po chwili zmiarkowała, że te słowa były nieopaczne. - Nie powinnam tego mówić... wybacz...

Triinu

Najwyraźniej to co powiedziała nie wywarło na nim żadnego wrażenia. Nadal zachowując swój humor pocałował ją namiętnie w szyję i szepnął; -Kochanie, powinnaś przestać zamartwiać się takimi pierdołami...

AnKapone

- Kocham cię, moje maleństwo... - powiedziała całując go w nosek.

Triinu

-Maleństwo?- zaśmiał się. -Nie za bardzo sobie pozwalasz, moja lisico?

AnKapone

Dała mu delikatnego pstryczka w nos.

- Przecież oboje wiemy, że "tam" nie jesteś maleństwem... - posłała mu znaczący uśmiech.

Triinu

Również uśmeichnął się i lekko się uniósłszy pocałował ją długo i z uczuciem.

AnKapone

Odwzajemniła jego pocałunek i korzystając z momentu, że był zajęty nią, chwyciła po omacku poduszkę. Gdy skończyli się całować po prostu zakryła mu twarz poduszką i zwinnie wysunęła się z jego objęć.

Triinu

-Ty przebiegła lisico!- powiedział odrzucając poduszkę w jej stronę. Następnie przesunął się w jej stronę chcąc ją złapać

AnKapone

Zeskoczyła z łóżka unikając jego łapek

i zwinnie znalazła się po drugiej stronie pokoju. Odgradzał ją od niego tylko stół. Nie mogła powstrzymać śmiechu, gdy przed nim uciekła.

- Oj kochanie... chyba ostatnio troszeczkę... - tu nie dokończyła.

Triinu

-Chyba zbyt pochopne osądwy wydajesz na mój temat...-powiedział przez chwilę oczekując na odpowiedni moment. Gdy ten nastąpił ruszył w jej stronę i chwycił ją w pasie