www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Położyła dłoń na jego dłoni. W tej jednej chwili zrozumiała, że on faktycznie się cieszy. Drugą dłoń nadal trzymała na jego policzku i czule po nim powiodła. Chciała by ta chwila trwała dłużej, ale było już późno, a rano czekał ich pracowity dzień. Przysunęła swoje usta do jego i szepnęła cichutko:
- Chodźmy do siebie, mój ukochany… - po czym subtelnie go pocałowała.

Triinu

-Dobrze...-szepnął odwzajemniając jej pocałunek. Sam się ubierając poczekał, aż ona włoży na siebie koszulę po czym wziął ją na ręce i zaniósł do ich pokoju.

AnKapone

Gdy dotarli już do pokoju, a półsmok położył ją na łóżku i sam ułożył się obok niej, przytuliła się do niego. Czując ciepło i zapach jego ciała, słysząc bicie jego serca, poczuła się bezpiecznie. Uśmiechnęła się i z tym uśmiechem na ustach pogrążyła się we śnie.

Leciała. Jakimś cudem unosiła się w powietrzu, pod chmurami, a ciepło słonecznych promieni padało na jej twarz. A ona czuła się lekko i szczęśliwie. Nawet gdy zamknęła oczy wiedziała, że nie spadnie.

Obok siebie poczuła czyjąś obecność. Zmieniony pęd powietrza, łopot. Uniosła powieki i dostrzegła obok siebie smoka. Wielki gad o czarnej jak noc łusce leciał obok niej. Po chwili odwrócił łeb i popatrzył na nią bursztynowymi, gadzimi oczami. Była w nich radość z lotu, z ciepła słońca i wiatru. Wolność. Radość. Czuła wręcz jego euforię. Chciała podlecieć do smoka bliżej, by musnąć dłonią jego potężnych skrzydeł, mocnych jak stal łusek…

Wtedy poczuła jak coś ją chwyta za ręce i mocno ściska, wykręcając ramiona. Usłyszała głośny, przeraźliwy ryk czarnej jak noc bestii, która z furią spojrzała w jej stronę. Próbowała się szarpnąć, ale bezskutecznie. Nie widziała kto ją trzyma, ale uścisk był nie do zniesienia. Chciała krzyknąć, ale pęd wiatru stłumił wszelki dźwięk. Spojrzała w kierunku bestii. Smok zamachnął się ogonem, ale przeciwnicy uskoczyli i cała siła, jaką gad włożył w ten cios, skupiła się na niej. Uderzył ją w żołądek. Zabrakło jej tchu i poczuła, jak zaczyna spadać w dół. Coraz szybciej i szybciej. Dostrzegła jak przeciwnicy dopadają smoka. Usłyszała jego rozpaczliwy ryk… Ziemia była coraz bliżej… i bliżej…

W momencie, gdy miała uderzyć o ziemię, otworzyła raptownie oczy. Nie lubiła snów. Żadnych… Przez chwilę oddychała nieco szybciej. W uszach wręcz słyszała ryk smoka… Spojrzała w okno. Był świt. Uniosła się lekko na łokciu i spojrzała na śpiącego ukochanego. Nie chciała go budzić, więc odgarnęła niesforny kosmyk włosów z jego czoła i przyglądała się mu śpiącemu.

Triinu

Minęła dłuższa chwila gdy powoli otowrzył oczy i spojrzał na nią. Widząc, iż nie śpi i taskże mu się przygląda subtelnie się usmeichnął. Nieznacznie poruszł się, a włosy całkowicie opadły mu na twarz.

AnKapone

Yenne zrobiła poważną minę i skwitowała wygląd smoka:

- Wyglądasz jak miotła... albo lepiej... jak mop do podłogi... - próbowała zachować przy tym poważny wygląd twarzy, ale śmiały się jej oczy.

Triinu

Uniósł się bardziej, gdzieś spomiędzy jego włosów widać było tylko szlemowski usmiech:
-Dziekuję kochanie, też cię kocham...-powiedział drocząc się z nią

AnKapone

- Jest tam kto...? - zażartowała odgarniając włosy z jego twarzy.

Triinu

Korzystając z okazji, że odsłoniła jego twarz uniósł się bardziej i nachylając się nad nią pocałował ją z uczuciem

AnKapone

Gdy ją pocałował, jeden z jego niesfornych włosów połaskotał ją w nos. Przerwała pocałunek w połowie... i kichnęła. Wydała przy tym niespodziewanie komiczny dźwięk i aż podskoczyła na łóżku.

Triinu

Nie mogąc opanować śmiechu półsmok opadł twarzą w poduszkę, która słtumiła jego atak śmiechu

AnKapone

Elfka zrobiła udawaną oburzoną minę, odsłoniła perfidnie koc i przyłożyła półsmokowi w dupsko. Miała przy tym uroczo zadowoloną minę,

Triinu

Znów się zaśmiał: -No ładnie ledwo dzień się zaczął, a ty już mnie bijesz...-powiedział i rzucił w nią poduszką

AnKapone

Poduszka opadła z jej twarzy odsłaniając taką minę: :hamster_speachless2:

- Ja ci dam... - po czym znów mu przyłożyła, tym razem w drugi pośladek. - Masz, tak dla symetrii...

Triinu

-To nie ja zacząłem- powiedział znów nie mogac opanować swojego ataku śmiechu. Następnie chwycił drugą poduszkę i rzucił nią w elfkę. Korzystając, że jej uwaga była skupiona na pościeli doskoczył w jej strone i przewrócił ją na plecy. By nie mogła sie ruszyć przytrzymał jej ręce i usiadł na niej okrakiem

AnKapone

Nie dość, że oberwała poduszką po raz drugi, to jeszcze padając na plecy włosy zasłoniły jej całą twarz.

- No świetnie... teraz wyglądam jak ty... - i sama nie mogła powstrzymać wybuchu śmiechu.