www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Spojrzała na niego. W jej wzroku czaiła się nadzieja i strach. Nadal nie była pewna jego reakcji.

- Powiedz coś... proszę... - szepnęła, a jej głos zadrżał.

Triinu

Spojrzał jej w oczy i uśmeichnął się delikatnie. Otworzył usta by coś powiedzieć, ale jakoś zabrakło mu słów. Po chwili nachylił się nad jej uchem i wyszeptał:
-Kocham cię...i cieszę się...ale też boję się o naszą przyszłość...

AnKapone

Spuściła wzrok niezdolna, by spojrzeć mu w oczy.

- Nie chciałam ci teraz mówić... miałam to zrobić dużo później, kiedy już rozliczysz się z przeszłością... ale nie chciałam cię okłamywać... byś się o mnie martwił... - po jej policzkach spłynęły łzy.

Triinu

-Dziękuję ci, że mi powiedziałaś...-szepnął. -Teraz wiedząc to będę spokojniejszy o ciebie. - Nie smuć się jednak, przecież to dobra wiadomoś, czyż nie?

AnKapone

W jej oczach mógł dostrzec ulgę. Otarła łzy z policzków i przytuliła się do niego. Zacisnęła palce na jego koszuli.

- To ze zmęczenia... i zdenerwowania... - szepnęła. - Kocham cię... - dodała jeszcze ciszej.

Triinu

W tym momencie weszla do pokojuTherru z wywarem ziołowym. Podajac go elfce dodała:

-Jutro po południu, u władcy czarnych smoków mao dbyć się rada, w związku z brońmi o któe was wypytywano podczas przesłuchania...Sądzę, że dobrze by było byście się na nią udali: dowiecie sie czeoś więcej, a i spotkacie swoich przyjaciół...

AnKapone

Wzięła z rąk dziewczyny wywar. Były to te same zioła, które dostała od niej jeszcze w lesie. Napar nie był już bardzo gorący, wiec elfka prawie od razu zaczęła pić. Po kilku mniejszych łykach popatrzyła na swojego ukochanego:

- To chyba by był dobry pomysł... nawet w Sibiu często się mijaliśmy... i może dowiemy się co nieco... - powiedziała biorąc go za rękę.

Triinu

-To prawda - odpowiedział zaplatając palce w jej. Następnie zwrócił się bezpośrednio do wciąż obecnej Therru.
-Nie miałem okazji cię o to zapytać, dlatego robię to teraz...Jesteś jednym ze smoków prawda? Wtedy tam naszlaku, gdy nas pojmali wspomniałaś coś o tym...Powiedziałaś...

-...że każde z nas potrafi zamienić się w smoka, ale żadnoz was tego nie potrafi, chyba że ty...-uśmiechnęła się. -Tak, jestem smokiem ,zielonym jednak wtedy tak na prawdę nie chciałam ryzykować przybrania swojej smoczej psotaci...Byliśmy otoczeni przez wrogów, a nie jest tajemnicą, że fioletowe i czerwone smoki darzą nienawiścią nas...Gdyby się tylko wydało kim jestem los nas wszystkich byłby przesądzony...

AnKapone

W tej chwili wszystko stało się dla elfki jasne. Therru musiała postąpić tak jak postąpiła... inaczej już wszyscy troje byli by martwi.

- Przepraszam, za moje wcześniejsze słowa... teraz rozumiem w pełni twoje postępowanie... - powiedziała Yenne uśmiechając się lekko. - Dziękujemy za pomoc. Za każdą pomoc, jaką od ciebie dostaliśmy...

Triinu

-A ja jeszcze raz przepraszam za to do czego musiało dojśc wtedy, ale inaczej...sami zresztą rozumiecie...Zresztą na rozmowy będzie jeszcze czas...Teraz zostawiam was samych odpoczywajcie...

AnKapone

Gdy smoczyca opuściła ich pokój, Yenne dokończyła wywar i znów położyła się na łóżku. Czuła się zmęczona, ale także szczęśliwa, chociaż nękała ją też troska o przyszłość. O to jak to wszystko się ułoży.

- Wyglądają na szczęśliwych, prawda? - spytała nagle.

Triinu

-To prawda -odpowiedział półsmok uśmeichając sie do niej.

AnKapone

- Czuję się taka zmęczona... - westchnęła zamykając oczy.

Triinu

Niedługo po tem jak zmorzył ją sen,także i on poczułjak pogrąża się we śnie

AnKapone

Yenne spała jak kamień przez znaczną część nocy. Obudziła się niewiele przed świtem i była... bardzo głodna. Zaspana wciągnęła na siebie koszulę Voghna, która sięgała jej przecież co najmniej do połowy uda i boso opuściła pokój. Instynktownie zmierzała do miejsca, gdzie jest jedzenie.... czyli do kuchni XD

Weszła do pustego teraz pomieszczenia i nadal zaspana wyczarowała maleńkiego ognika by rozświetlić ciemność. Znalazła szafkę z jakimś jedzeniem. To były suchary, obok stał miód i jakieś powidła. Niedaleko znalazła jeszcze co nieco. Usiadła na blacie stołu kuchennego i zaczęła jeść.