www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- Nie musisz pić samej krwi. Mogę przygotować ci drinka, w którym nawet nie wyczujesz jej smaku, ani woni. Jeżeli nie będziesz chciała, zrozumiem, nie chcę cię namawiać. Ale czułbym się spokojniejszy…

Triinu

Nadal się wahała, wiedziała jednak że chce dla niej dobrze. Nadal się nad tym zastanawiając powiodła w czułym geście po jego twarzy, potem przytuliła się do niego.
-Ufam ci...-powiedziała w końcu

AnKapone

Przytulił ją do siebie i pocałował w czoło.
- Śpij, maleńka. Załatwimy to jutro. To był ciężki dzień.

Triinu

Choć wcześniej, gdy leżała sama w pokoju nie mogła zasnąc, teraz czując przy sobie jego bliskość, czuła sie przy nim pewan i bezpeiczna....Zatem wtulona w niego zwyczajnie zasnęła, snem niczym nie wzmąconym dziecko (XD ale mi sie na porównania poetyckie, wzieło)

AnKapone

Czuwał nad jej snem, kiedy zdawało mu sie, że śni się jej coś niespokojnego kojącym ruchem gładził jej głowę. Tak bardzo ciekawy był, co się jej śni.

Triinu

Wybudziła się bardzo wcześnie rano. Sen jaki jej się śnił był dla niej bardzo neijasny, nie potrafiła z niego zorumieć nic...Był jednak przytłaczający, tak bardzo przytłaczająco. Chciala się z niego wybudzić, ale przez dłuższy cza pozostawała w nim uwięziona. w końcu uwalniając się z niego poderwała się nieco z miejsca i przez chwilę próbwała dojśc do siebie,

AnKapone

Widząc jej dość nerwowy stan objął ją ramieniem siadając obok niej.
- Wszystko w porządku?

Triinu

Potrzebowała chwili by otrząsnąc się z tego co jej się przyśniło. Czuła się spokojniej czując przy sobie jego obecność, Ujmując jego doń spojrzała w jego oczy i uśmiechając się starał się go uspokoić:
-To tylko zły sen, nie martw się- powiedziała. Była to prawda, nie chciałą go zamartwiać znaczeniem swoich snów, których ani na troche sama nie rozumiała

AnKapone

- Masz rację... to tylko zły sen... - powiedział tuląc ją do siebie i w uspokajającym geście gładząc jej głowę.

Triinu

Uśemichając sie do niego powiodła dłonią po jego twarzy i subtelnie go pocałowała
-Dziekuję, że jesteś przy mnie -szepnęła.

AnKapone

Odwzajemnił jej pocałunek i przysunął ją bliżej siebie.
- Nie dziękuj. Za to się nie dziękuje, maleńka... - szepnął jej do ucha i pocałował ją zaraz za nim.

Triinu

-Jest w tobie tyle dobra...-powiedziała opierając głowę o jego pierś. -Jest za co dziekować...

AnKapone

- Nie jestem dobry... - zaprzeczył. - Ale nie jestem zły... Raczej... neutralny. Nie żebym zrobił w życiu aż tak wiele złego, ale są rzeczy, którymi nie ma się co chwalić... - westchnął. Chciał coś powiedzieć, ale przez jego twarz przeszedł cień smutku. Ale miał nadzieję, że tego nie zauważyła. Nie chciał się teraz "spowiadać"

Triinu

Dostrzegła ten cień smutku nie chcąc jednak zbytnio go naciskać uśmiechynęła się do niego jeszcze raz i subtelnie pocałowała. Patrząc mu w oczy dodała: - Choć nie zawsze chcesz to okazywać, jakaś część ciebie sprawa zę jesteś wartośiową osobą...Nawet jeśli nie wszystko do czego dopuściłeś sie w życiu było dobre

AnKapone

-Nie chodzi o to co zrobiłem dobrze, a co źle... ale już jest za późno by naprawić niektóre błędy... tej nocy, gdy spałaś... - zdecydował się jednak powiedzieć - dowiedziałem się... że jestem ostatnim żyjącym von dem Hochenlinden... chociaż żyjącym nie jest chyba dobrym określeniem,