www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Odwzajemniła jego pocałunek. Gdy ją puścił po chwili spojrzała się na niego, ale nic nie powiedziała.

AnKapone

Odgarnął z jej czoła niesforny kosmyk włosów i uśmiechnął się.

- Chcesz przejść się po mieście u mojego boku czy odprowadzić cię do pokoju? - spytał podając jej ramię.

Triinu

Przez chwilę jakby sie wahała, co było zn w bardziej droczeniem się. Niby w zamyśleniu pochylił głowę, nieco ją przechylając na bok jakby chcac zaobserwować jego reakcję przesunęła dłonią po lini jego obojczyka.

AnKapone

Uśmiech na jego twarzy zmienił się. Stał się bardziej subtelny. Jego wzrok także się zmienił. Było w nim coś z czułości? Po prostu wziął ją na ręce i wyskoczył przez najbliższe okno, które było skierowane na ogród. Znaleźli się opodal dużej fontanny i tam to zestawił Avenie na ziemię, a sam spojrzał w gwiazdy...

Triinu

Również opierajac się o fontannę spojrzała w niebo.

AnKapone

Chwycił ją za rękę i powiedział spokojnym głosem:

- To jest najpiękniejsze w byciu wampirem... Jak można się przez całe noce wpatrywać w gwiazdy. Noc w noc. Jesteś tylko ty i one. I tak samo zimne jak ty...

Triinu

Subtelnie zacisnęła palce na jego dłoni. Przez chwilę nic nie mówiła, potem odezwała się, ale sposób w jaki mówiła był jakiś inny, tak jakby mówiła w transie lub przez chwilę przemówił przez nią ktoś inny:

-Zimne? Gwiazdy istnieją tysiące lat nim zaistniało życie na Leunion...Ich blask nie jest zimny, tylko gorący niczym słońce w upalny dzień...Znajdują się jendak zbyt daleko by to stąd poczuć...

AnKapone

- Czyli kolejny dowód na to, by nie posądzać czegoś po wyglądzie... - uśmiechnął się do niej.

Triinu

-Kolejny...-odpowiedziała, jej wzrok był jakby przez chwilę nieobecny. Dopiero potem "znormalniał", spojrzała na nieo i również subtelnie się uśmiechnęła.

AnKapone

Wampir dostrzegł tę zmianę, ale postanowił nie reagować na to. Chciał objąć ją ramieniem, ale zdał sobie sprawę, że by zmarzła. Ściągnął więc z siebie swój gruby płaszcz i okrył nią Avenie. Teraz ją objął i znów wpatrzył się w niebo.

Triinu

Odnalazłszy na powrót jego dłoń znów zamknęła ją w swojej, potem oparła głowę o jego ramię i również przyglądała się gwiazdom.

AnKapone

Od dawien dawna, w zasadzie odkąd tylko pamiętał, nie czuł się tak wewnętrznie spokojny jak w tej chwili, z nią, w tym ogrodzie. Trwali tak wpatrując się w gwiazdy i nie myśląc o niczym szczególnym, cieszyli się nocą. Może minęła godzina, gdy wampir znów spojrzał na czarodziejkę i powiedział:

- Chodź, odprowadzę cię do pokoju... powinnaś się przespać...

Triinu

-Sama nie wiem czy chce mi się spać...Często tak mam i nei mówię tu o podróży na szlaku gdy codziennie śpisz gdzie indziej...To nowe miasta, domy tak na mnie działają, że pierwszej nocy zazwyczaj nie mogę zmrużyć oka...-powiedziała

AnKapone

- Więc posiedźmy tu jeszcze... - powiedział i mocniej przytulił ją do siebie. - Jak zmarzniesz czy poczujesz się zmęczona to powiedz, zaradzimy - dodał i puścił do niej oko.

Triinu

-Zaradzimy?- zapytałą lekko się nim drocząc i spoglądając z ukradka.