www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Nachylił się nad jej twarzą i patrząc jej w oczy wyszeptał:
-Ufam ci i będę ufał..zawsze...- powiedział i pocałował ją.

AnKapone

W jakiś sposób poczuła ulgę. Zrobiło się jej jakby lżej na sercu. Odwzajemniła jego pocałunek z całym uczuciem.

- Dziękuję... obiecuję nie zawieść twego zaufania...

Triinu

Ręką, którą ja obejmował przysunął ją jeszcze bardziej do siebie.
Choć nadal dręczyło go jeszcze wiele rzeczy, czuł też spokój powodowany jej obecnością.

AnKapone

Oparła głowę o jego pierś. Wiedziała, że cokolwiek by się miało nie dziać, ona nie zaśnie. Leżała wsłuchana w jego oddech i bicie serca. Nie wiedziała, czy udało się jej go przekonać... czy w jakikolwiek sposób uwierzył w jej słowa i zapewnienia... ale przecież taka miała być prawda, to miała być potem ich przyszłość...

Spokojnym ruchem wodziła po jego piersi. Chciała, by zasnął... by spał spokojnie. Gdyby tylko mogła odpychać od niego złe myśli i wspomnienia... Ale przecież sama przez to przechodziła... tylko czy jego rozliczenie z przeszłością też da mu wyzwolenie...? Chciałaby, tak bardzo tego pragnęła...

Nagle dopadła ją myśl. Zwątpienie? Co ona by zrobiła, gdyby stał się taki, jakim nigdy nie zdążyła go poznać? Wiedziała jedno: że go nie opuści, że będzie go wspierać jak tylko będzie mogła. Że i tak będzie go kochać. Może to zerwanie tej blokady było jedyną drogą do zrozumienia siebie?

Gdy tylko te myśli przebrnęły przez jej głowę zrobiło się jej wstyd, że mogła chociaż przez chwilę pomyśleć coś takiego. Zwłaszcza, że dopiero co mu powiedziała, iż wierzy w niego całkowicie. Bo wierzyła. Wierzyła, że jakkolwiek bolesne by to nie było, on wybierze właściwą drogę. Była tego pewna.

Milczała, chociaż chciała mu jeszcze raz powiedzieć o swoich myślach. O zaufaniu, o przyszłości... chciała by on uwierzył. Chciała mu dać bliskość i wsparcie. Robiła to, ale nadal myślała, że mogłaby dać mu więcej. Ale co mogła więcej zrobić? Reszta zależała już tylko od niego. A ona będzie z nim i będzie go wspierać zawsze wtedy, gdy będzie tego potrzebował i gdy będzie tego chciał...

Triinu

Jasne promienie słońca padały na jego twarz. Uniósł się nieznacznie z miejsca by wyjrzeć przez okno, ale tak by nie zbudzić śpiącej elfki.

AnKapone

Uniosła głowę. Zgodnie z tym co przewidziała, nie spała już tej nocy. Uniosła wzrok i spojrzała na niego. Widząc, że chce zmienić pozycję odsunęła się od niego i łagodnie uśmiechnęła.

Triinu

W pierwszej chwili nie zwróciwszy uwagi, że jego twoarzyszka nie śpi spojrzał przez okno i przez chwilę wyglądał przez nie. Dopiero gdy gdy zwrócił twarz w jej stronę, widząc żę nie śpi także się uśmiechnął.

AnKapone

Usiadła na łóżku za nim, okrywając swoje nagie ciało kocem. Położyła mu obie dłonie na ramionach, a na karku złożyła delikatny pocałunek.

- Dzień dobry, kochanie. - szepnęła.

Triinu

W odpowiedzi pocałował ją subtelnie w usta i pogładził dłonią twarz.

-Już nie śpisz, czy po prostu nadal nie śpisz?

AnKapone

Pacnęła go palcem w nos i powiedziała z uśmiechem:

- Nadal... a ty spałeś? Balam się poruszyć, by cię nie zbudzić...

Triinu

-Już sie tak mną nie przejmuj....dam sobie radę- na chwile urwał wypowiedź i przyjżął się jej znacząco. - Gdybym sie obudził i nie mógł zasnąc, znalazłabym sobie inne zajęcie....

AnKapone

- Pffff...- prychnęła z udawanym oburzeniem. Chciała się z nim podroczyć.- Następnym razem będę pamiętać, panie Sam-sobie-dam-radę.... - odsunęła się od niego i schowała pod kocem.

Triinu

-Jaka ty drażliwa...-powiedział hamując rozbawienie, następnie nachylił się i wsunąszy rękę pod koc, przesunął po jej nagim ciele

AnKapone

Mógł usłyszeć spod koca niespodziewane HIK! i chichot rozbawienia. Po chwili spod koca wynurzyła się potargana głowa.

- Jak mnie nie potrzebujesz to nie będę się narzucać... - i pokazała mu w rozbawieniu język.

Triinu

Zaśmiał się zaróno na jej wygląd, jak i czkawkę.

-ale ja nigdzie nie stwierdziłem, że cię nei potrzebuję...wrecz przeciwnie- powiedział opanowawszy śmeich