www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Odwzajemnił jej uśmiech się i pocałował ją dość długo i z uczuciem.

AnKapone

Odwzajemniła pocałunek i pogładziła go po policzku.

- Nie ma ideałów... ani ja, ani ty nie jesteśmy idealni, ale ja kocham wszystkie twoje zalety, a wady jeszcze bardziej...

Wstała z łóżka i przeszła się po pokoju. Wyciągnęła skądś moździerz i postawiła go na stole.

Triinu

Usmiechnął się na jej słowa, ale nie powstał z miejsca. Nadal leżąc na łóżku i opierając się plecami o ścianę obserwował ją. Potem przez chwilę się nad czymś zamyślił.

AnKapone

Wsypała do miseczki suszone trujące zioła, dolała nieco wody i jakiegoś proszku, który miała w swojej sakwie. Zaczęła ucierać mieszankę na jednolitą masę. Skupiła się na tym zadaniu i pogrążyła w swoich myślach.

Triinu

Otrząsnąwszy się z zamyślenia przyglądał się jej przez chwilę, a na jego twarzy pojawił się subtelny uśmiech. Przysunął się do niej i siadając za nią połozył na jej ramionach dłonie. Potem zaczął delikatnie masować je oraz kark i plecy

AnKapone

Jeszcze przez jakiś czas ścierała wszystkie składniki. Skupiając się jednak na jego dotyku, powoli zaniechała swojego działania. I tak by to skończyła, bowiem trucizna była już gotowa. Dokładnie widziała, jakie zioła zmieszała. Zanurzyła palec w mieszance i przystawiła sobie do nosa. Powąchała. Po czym zlizała tę niewielką ilość.

Triinu

Choć czuł woń mieszanych przez nią ziół, a także potrafił je rozpoznać skupiwszy się jednak na niej nie zmiarkował od razu co dokładnie wzięła do ust. Dotarło to do niego dopiero po chwili.
-Yen, wyplujn to: wzięłaś do ust truciznę!

AnKapone

- Nie widzę takiej potrzeby... - powiedziała spokojnie. - I wiem, że to trucizna...

Triinu

Popatrzył na nią, a zwrok jego zdradzał iż czeka na jej wyjaśnienia.

AnKapone

Uśmiechnęła się tylko do niego.

- Jestem odporna akurat na tę mieszankę - powiedziała. - To jest ta sama trucizna, którą uraczył mnie tamten Xa'ńczyk, wtedy przed śmiercią Nashera.

Widząc jego spojrzenie dodała:

- Oczywiście tylko na taką niewielką ilość. Więcej by mnie zabiło, jak każdego.

Triinu

Czując ulgę uśmiechnął się lekko i opadł na łóżko.

AnKapone

Odstawiła miseczkę na stolik i popatrzyła na niego.

-Naprawdę sądzisz, bym coś takiego zrobiła?

Triinu

Jego uśmiech poszerzył się: -Tak, przez chwilę na prawdę pomyślałem że się za zamyśliłaś i to zrobiłaś...

AnKapone

- Miałam na myśli, czy uwierzyłeś przez chwilę, że mogłabym się zabić... - sprecyzowała pytanie.

Triinu

Zamyślił się przez chwilę. Przypomniał sobie jej blizny na nadgarstkach - wiedział, że kiedyś próbowała to zrobić. Jednak teraz nie wierzył, a być może po prostu nie chciał wierzyć by to zrobiła ponownie...Przecież kilkakrotnie sama zaznaczała, że właśnie teraz chce żyć.
-Nie nie wierzę byś zrobiła to świadomie, jedynie przez przypadek...o czym już mówiłem