www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Długo przemierzali skalny korytarz w końcu udało im dotrzeć do sali w którym znajdywało się dość sporawe jezioro. Dziura znajdująca się u wylotu skały wpuszczała smugi światła, które w piękny sposób wypełniało pomieszczenie. Voghn żałował, że Yenne nie może tego zobaczyć...Nagle, zupełnie niespodziewanie i niewytłumaczalnie zerwał się wiatr, który zaczął zataczać kręgi wokół ich postaci tworząc z czasem coś w rodzaju powietrznego wiru.

AnKapone

- Kim jesteś? - spytała drżącym głosem elfka. - Przyszłam, jak chciałeś... czego ode mnie chcesz? - zadawała pytania elfka.

Triinu

W pewnym momencie siła ducha opiekuna tego miejsca wzmogła się na tyle, że poderwał elfkę z miejsca i uniósł ją ponad jezioro:
-Kim jesteś? Skąd przybywasz? Dokąd zmierzasz? –padło pytanie słyszane wyłącznie w jej głowie.
Voghn widząc całe zdarzeni chciał poderwać się z miejsca lecz jakaś siła przytrzymywała go w miejscu w którym stał

AnKapone

- Nie pamiętam! - krzyknęła elfka łapiąc się za głowę. - Nie pamiętam kim jestem! Puść mnie!

Triinu

Voghn wytężał swoją moc tak by móc przełamać ciążącą na nim barierę by uratować swoją żonę.
-Przypomnij sobie! Przypomnij! –śpiewał monotonnie głos w jej głowie

AnKapone

- Jestem Yenne Alomavaarr... z Cetra... - pisnęła elfka próbując odgonić od siebie niewidzialnego przeciwnika. - Czego ode mnie chcesz?!

Triinu

-To ty mi powiedz czemu przybywasz w to święte miejsce?

AnKapone

- Ktoś mi powiedział... że jeżeli chcę znaleźć odpowiedzi na pytania, mam tu przybyć... - chlipnęła.

Triinu

W pewnym momencie w umyśle elfki pojawił się obraz, tak jakby na powrót widziała. Była też w zupełnie innym miejscu. Stała sama pośrodku wietrznej krainy, doliny, otoczonej zewsząd skałami, pomiędzy którymi hulał wiatr utrudniający jej poruszanie się

AnKapone

Była przerażona, a z drugiej strony cieszyła się, że odzyskała wzrok.
- Voghn? - szepnęła, ale wiatr stłumił jej słowa. Pomyślała, że go zobaczy, dostrzeże... ale nie było tu nikogo. Zadrżała, przerażona i sama w tej obcej krainie. Próbowała przezwyciężyć wiatr i iść przed siebie...

Triinu

W pewnym momencie dostrzegła przemierzającą tę samą przełęcz przygarbioną staruchę o sięgających ziemi, rzadkich siwych włosach. Jak się okazało była także ślepa, jej uwagę zwróciły odgłosy kroków elfki oraz jej zapach
-Stać! Kto tu zmierza?

AnKapone

- Ja... jestem Yenne, pani... nagle się tu znalazłam... co to za miejsce? - spytała ze strachem.

Triinu

-Twój umysł, a ja jestem tobą...-oznajmiła enigmatycznie

AnKapone

- Nie! - zaprotestowała żywo. - Nie jesteś mną! Ja taka nie jestem! Chcę się stąd wydostać! Chcę wrócić do męża, do dzieci! - mówiła, a jej świadomość podsyłała jej obrazy, wspomnienia. Z sekundy na sekundę przypominała sobie kim jest... Kim była... cała przeszłość wróciła do niej...
- Wypuście mnie stąd! - krzyknęła już wściekła.

Triinu

-Najpierw odpowiesz na moje trzy pytania. Trzy pytania, trzy możliwości popełnienia błędu. Dopiero potem będziesz wolna...