www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- Po prostu się podzielmy... - przytaknęła ukochanemu :hamster_inlove:

Yenne. - Proponuję więc Gallmau wysłać do Caelina, bo znając jego podejście do kobiet, Erwana ucieknie jak tylko będzie w pobliżu kilometra od niej... Ty jej pójdziesz szukać, kochanie - odezwała się do półsmoka. - Będziesz przynętą... udasz się do niej w wiadomym celu... Ja i Ingvar bęziemy w pogotowiu... a reszta pójdzie szukać Caelina...

- Dla mnie to brzmi rozsądnie - odezwał się wampir.

Triinu

-Tylko się przypadkiem nie zagalopowuj z tymi ocenami...-wymarotał Gallmau do elfki.

Półsmok spojrzał na elfkę nie wierząc, że tak po prostu wytypowała go do tego zadania.

-Jeśli chodzi o mnie, jestem w stanie zrobić to na włąsną rękę- powiedział Wędrowiec. -Przywykłem do pracy indywidualnej, trudno mi będzie pracować w zespole zatem udam się na poszukiwania sam

AnKapone

- Gallmau, nawet gdybyś był ostatnim mężczyzną na ziemi nie poleciałabym na ciebie... wolałabym pójść spać z małpą, bo ma więcej taktu... - dowaliła elfka młodszemu wampirowi. Popatrzyła na półsmoka i skwitowała jego zdziwienie - Nie patrz tak na mnie... ufam ci i wiem, ze nikt inny nie sprawdzi się lepiej...

Darlen zachichotał na wspomienie spania z małpą, po czym skwitował pomysł wędrowca:

- Cóż. Jeżeli preferujesz samotne poszukiwania nie będziemy cię siłą trzymać przy sobie... ale dasz nam znać jak coś odkryjesz?

Triinu

-Oczywiście to że na moment poszukiwań się rozdzielamy nie zmienia faktu, że nadal pozostajemy po tej samej stronie- odpowiedział Przebudzony.

AnKapone

- W takim razie chodźmy... - powiedziała elfka wstając.

- Yenne... - powiedział nieco zmieszany Darlen. - Możemy przez chwilę porozmawiać...?

Eflka zmierzyła wampira pytającym wzrokiem, ale w końcu odezwała się:

- Jasne... - gdy odeszli na stronę spytała - Czy coś się stało?

Wampir był wyraźnie zmieszany.

- Czy mogę... mogę dotknąć twojego brzucha?

Mina Yenne wyrażała wyraźnie zdziwienie. Może poufałość przyjaciela zbytnio ją zszokowała, ale w końcu nic by jej nie zrobił, czyż nie?

- T... tak - powiedziała z wahaniem. - Proszę...

Wampir z wahaniem położył dłoń na brzuchu elfki i zamknął oczy. Jego twarz niczego nie zdradzała. Aż w końcu na jego ustach pojawił się szeroki uśmiech.

- Tak jak myślałem... - powiedział.

- O czym ty mówisz...? - elfka była wyraźnie poirytowana. Nie dość, ze wampir macał ją po brzuchu to jeszcze tajemniczo się przy tym uśmiechał.

- Spodziewasz się dziecka...- oznajmił.

- No, to wiem od jakiegoś czasu...- odpowiedziała.

- Dwójki dzieci... - dodał. - Słyszę bicie twojego serca, oraz dwa dodatkowe...

Mina Yenne wyglądała wyraźnie tak: O.O

- Co... co ty mówisz?

- To co słyszałaś... mam nadzieję, że nie zszokowałem cię za bardzo?

- Trochę bardziej niż bardzo... - szepnęła elfka, a na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Odruchowo położyła dłoń na swoim brzuchu. - Chodźmy... zadanie na nas czeka...

- Tak... - potaknął elfce wampir. - Chodźmy.

I wrócili do reszty...