www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Kociak znów miauknął z przerażenia. I pokazał maleńkie ząbki.

- Tak... był zupełnie sam. Wokół żadnych śladów większego zwierzęcia - dodała delikatnie sprawdzając czy nic poważnego mu nie dolega.
- Jest głodny... musi napić się mleka... - powiedziała

Triinu

-Cóż z tym będzie problem...nie znajdziemy go tutaj na tym odludziu...

AnKapone

- Jest taki bezbronny... - szepnęła bardziej do siebie niż do towarzysza. - Mam trochę szonego mięsa w sakwie... jakby je cieniutko pokroić i chwilę namoczyć w wodzie? Może przełknie? Albo...

Podeszła do sakwy i wyciągnęła kawałek suszonego mięsa. Włożyła go do ust i przeżuła chwilę. Gdy było wystarczająco miękkie wypluła je na dłoń i postawila pod pyszczek kociaka. Ten skrzywił się o osunął łepek od mięsa. Wyraźnie nie miał zamiaru brać tego do pyszczka. Po chwili jednak jakby nieco zmienił zdanie i maleńkim języczkiem polizał pokarm. Yenne zmniejszyła porcję by nie byłą zbyt duża dla kociaka. Panterka zjadła kilka malutkich kęsów, reszty nie chciała. Potem elfka dała mu nieco wody.

- Chyba jest dla niego nadzieja... - powiedziała uśmiechając się lekko. Pierwszy raz od mometnu gdy dotarli do przystani.

Triinu

Z zainteresowaniem przyglądał się jej jak stara się dbać o o małe porzucone stworzenie. Na jego twarzy pojawił sie lekki mimowolny uśmiech, poszerzył się w chwili gdy zobaczył go także na jej twarzy.

-Musimy poszukać jakiejś polany na obóz. Nie możemy całą noc jechać ,zwłąszcza, że mamy tak małego towarzysza przy sobie...-powiedział po chwili.

AnKapone

- Masz rację... - powiedziała tuląc do piersi stworzonko. Znów poczuła się zmęczona. Wspomnienia wieczoru znów wróciły, a uśmiech znikł z jej twarzy.
Spuściła wzrok i znów delikatnie pogłaskała go po łebku. Kociak już się jakoś uspokoił. Prawie nie prychał, chociaż zdawał sobie sprawę, że elfka i smok nie są mamą*.

Chwyciła konia za uzdę i ruszyła przed siebie w poszukiwaniu jakiejś polany. Kilkanaście minut później znaleźli jakąś. Elfka przywiązała konia i usiadła pod drzewem. Gdy smok się jej przyjrzał mógł dostrzec, że jest wyczerpana - nie fizycznie a psychicnie. Ale to widział już w Przystani.
Oparła się pod drzewem. Nie była ani głodna, ani spragniona... tuliła kociaka do piersi, by go nieco ogrzać. Zwierzątko zamknęło ślepka i zasnęło co jakiś czas pomiaukując nieco.

- Gdy dotrzemy do Sibiu trzeba będzie go wykąpać... - powiedziała chcąc skupić mysłi na czymś innym niż Bractwo.

______________________________
*I'm looking for my MAMA!!

Triinu

Rozpalił zebrane drwa, by każde z nich mogło się ogrzać. Przyszykował miejsca do spania.

-Połóż się i wyśpij, potrzebujesz tego. Ja będę czuwał nad wami obojgiem...

AnKapone

- Najpierw ty się prześpij - powiedziała. - Nie jestem zmęczona.

Skupiła się na kociaku. Widać był głodny, dlatego tak bardzo zawodził.

Triinu

-Yen, tu nie chodzi nawet tylko o fizyczne zmęczenie ale...Sama dobrze wiesz jak się czujesz, a przed nami jeszcze nie zapewne kilka takich sytuacji...Powinnaś odpocząc by być na nie gotowa...

AnKapone

Popatrzyła na niego smutno.

- Wiem kochanie... - powiedziała cicho - ...i do tego czasu będę już silna...

Triinu

Wiedział, że jest uparta, dlatego nie mówiąc nic więcej usiadł wygodnie, opierając sie plecami o drzewo i przykrywszy się kocem przyglądał się gwiazdom.

AnKapone

Przyjrzała się mu. Przecież chciał dobrze, a ona po raz kolejny nie pozwalała mu się sobą zaopiekować. Wstała ze swojego miejsca, uważając jednak by nie zbudzić maleńkiego towarzysza. Wsunęła się pod koc obok niego i przytuliła się do jego ramienia.

- Przepraszam...

Triinu

-Nie ma za co przepraszać, przecież nic się nie stało- odpowiedział posyłając jej również lekki uśmiech.

AnKapone

- Jestem wredna i uparta... jest za co przepraszać... - uśmiechnęła się do niego i oparła głowę o jego ramię. Niewiele później zasnęła zmęczona trudami całego dnia.

Triinu

Tylko się uśmiechnął i nic nie powiedział.

Czuwał przy niej, oraz przy ich małym nowym towarzyszu przez całą noc, która upłynęła bez większych problemów.

AnKapone

Obudziły ją trzy rzeczy:
Po pierwsze bolał ją kark, bo przez całą noc nie zmieniła pozycji.
Po drugie poczuła jak małe ostre igiełki wbijają się w jej skórę na piersiach.
Po trzecie było jej jakoś... mokro.

Otworzyła oczy i poruszała szyją by rozprostować kości i rozluźnić napięte mięśnie. Jednak źródłem owych igiełek i wilgoci był nie kto inny jak... kociak.

- No ładnie... zesikałeś się na mnie... - powiedziała z rozbawieniem. Pogłaskała maleństwo po łebku. Kociak miauknął i jakby zamruczał. Tymczasem Yenne podniosła wzrok i spojrzała na swojego towarzysza. Subtelnie pocałowała go na dzień dobry.

- Kochanie, siedziałeś całą noc? Też powinieneś odpocząć... - powiedziała.