www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Szła za nim w milczeniu. Przynajmniej jakiś czas słyszał jeszcze za sobą jej kroki. Potem ucichły

AnKapone

Kiedy tylko zorientował się, że nie słyszał za sobą jej kroków odwrócił się i cofną kawałek.

- Avenie? Jesteś?

Triinu

Odpowiadało mu tylko echo powtarzając za nim jego słowa. Wokół nikogo: ani żywej, ani martwej duszy...Najwyraźniej został sam.

AnKapone

- Dlatego cieszę się, że jestem homo... z kobietami są same problemy... - westchnął do siebie.

Zaczął wracać tą samą trasą, co jakiś czas nawołując czarodziejkę po imieniu i uważając, czy nie skręciła w jakąś odnogę lub nie uruchomiła jakieś pułapki.

Triinu

Nadal jego poszukiwania nie przynosiły żądnych rezultatów. Czarodziejka dosłownie rozpłyneła się w powietrzu.

bodzia_piratka13

Cmentarz był duży, część grobów była zadbana, a część nie - jak wszędzie. Krypta górowała nad nagrobkami, trudno było jej nie zauważyć. Brama do srodka była otwarta. "Jeżeli coś było w niej zamknięte, to z łatwością mogło się wydostać..." pomyślała, choć starała się na trzeźwo podchhodzić do wiejskich zabobonów. Gdy zeszła do środka poczuła zaduch, jednak przy świeżych trupkach ser mocniej reagował (teraz nawet nie drgnął), dlatego ze spokojem pogrążyła się w ciemności.

AnKapone

Miał dziwne wrażenie, że się zgubił. Niby droga prowadziła albo w dół, albo w górę. Skupił się jednak na tym, by znaleźć Avenie.

"Nie wierzę, że porwały ją ślimaki..." - pomyślał z ironią.

Pogrążony w myślach nie zauważył, że ktoś zmierza w jego stronę. Wamiprzy wzrok go nieco zmylił, ale co tam. Ułamek sekundy później wpadł na kogoś. W dodatku siedział na tym kimś i trzymał swoje ręce na piersi tego kogoś. Pomacał. Pomacał znowu.

- Ty masz piersi... nie jesteś Avenie... - powiedział. - Ty nie jesteś Avenie! - krzyknął i w mgnieniu oka cofnął się pod ścianę, by uniknąć jakiegokoliek ciosu.

bodzia_piratka13

W krypcie było cicho i spokojnie. Wyglądała jakby nikt nie wchodził do niej od dawna. Gdyby wiedziała w jak wielkim jest błędzie na pewno by się tak nie rozluźniała. Nagle ktoś na nią wpadł, była tym tak zaskoczona, że nie zareagowała gdy poczuła cudze dłonie na piersiach. Po chwili osoba odkoczyła - widać była równie przerażona jak Gwen, która od razu zerwała się na równe nogi.
- Kim jesteś?! - krzykneła, starała się, zeby ten ktoś nie wyczuł strachu w jej głosie, choć średni jej się udało

AnKapone

- Spokojnie panienko... - powiedział spokojnie rozpoznając kobiecy głos. Zdawał sobie sprawę, że mówienie, że jest wampirem, byłoby tutaj... nieodpowiednie. - Zgubiłem przyjaciółkę... Nie widziałaś kogoś schodząc tutaj?

bodzia_piratka13

Kiedy usłyszała głos, poznała, że to facet i od razu strach ustąpił miejsca wściekłości. Choć zazwyczaj jest opanowana, tym razem nie mogła się powstrzymać, podeszła w kierunku głosu, a gdy zobaczyła kontur twarzy uderzyła z całej siły.
- Ty zboczeńcu!! Jak śmiałeś czaić się w krypcie i mnie dotykać??!! - chętnie uderzyłaby znowu, ale niestety nieznajomy gdzieś zniknął po zadanym ciosie

AnKapone

Owszem. Darlen znalazł się za plecami dziewczyny. Doskonale widział w ciemności i starał się trzymać poza zasięgiem jej rąk.

- Panienko... - powiedział - tu jest niebezpiecznie. - Coś tu się czai i przyszliśmy to coś powstrzymać. Powinnaś wracać do domu

bodzia_piratka13

Kiedy usłyszała jego głos za plecami nie czekała, tylko szybko kopnęła go tyłem celując na czuja w krocze.
- Sam sobie idź do domu, chłopczyku - wycedziła przez zaciśnięte zęby - Ja sama świetnie sobie z tym poradzę

AnKapone

Widział jej ruch i złapał ją za kostkę. Spowodował tym samym, że upadła.

- Nie powinnaś tak odnosić się do starszych... - syknął zirytowany. Głód zaczął dawać mu się we znaki. Niepotrzebnie używał bilokacji, by...
Uśmiechnął się błyskając kłami, ale ona nie mogła tego dojrzeć.

bodzia_piratka13

- A co Ty możesz o mnie wiedzieć?? - warkneła i szybko kopneła w dłoń zaciśniętą na swojej kostce, po czym zerwała się na równe nogi. Była coraz bardziej wkurzona...już prawie nie panowała nad sobą.

AnKapone

Puścił ją. W sumie nie miał wyboru. Oparł się plecami o drugą ścianę i z ciekawością obserwował wysiłki dziewczyny. Nadal szczerzył się w uśmiechu.

- Nie wątpię, że sobie poradzisz, inaczej byś tu nie wchodziła - powiedział próbując sie uspokoić. Musiał zapanować nad głodem... - Powinnaś stąd iść...