www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Prawie udało jej sie go zranić gdyby nie to, że w ostatniej chwili przewrócił sie na drugi bok. Podniósłszy sie zacisnął mocno place na swojej maczecie i spojrzał w jej stronę. Jego twarz przeorana licznymi bliznami, teraz mocno zakrwawiona przez krew lejącą się z pustego oczodołu dawały razem na prwdę makabryczny widok. Zmachnął się ostrzem i ciął ją w jedno ramię (- 1 pkt)

Międzyczasie Voghnowi udało sie wyelminować jednego z przeciwników. Drugiemu z nich udało się uniknąc ciosu, lecz także nie zranił go....

AnKapone

Yenne niezrażona niepowodzeniem, zatańczyła z ostrzami. W śmiertelnym tańcu wymierzyła ostrzami mieczy w gardło i podbrzusze Doriana. Gdy klingi zatoczyły łuk, elfka poderwała je ku górze i cięła po obu stronach mostka wzdłuż całej klatki piersiowej. Zrobiła to dokładnie, z wyrafinowaniem.

Triinu

Dorian otrzymał kilka potęznych ciosów w brzuch...z ran i ust obficie popłyneła krew....W jego oczach jednak tliła sie nieopisan dzikość, jaką jeszcze Yenne pamiętała ze wczesnej młodości...Jeszcze raz mocno kaszlnął krwią i zebrawszy w sobie resztki sił ruszyłw stronę elfki, zadając jej cios w brzucvh -6....(am ma juz 10 pkt zycia)

Voghn międzyczaie powalił na ziemię drugiego z przeciwników, sam jednak także został przez niego zraniony - 4...Gdy upewnił sie że jego wróg niezyje spojrzał w stronę Doriana i Yenne. Widząc, że nadal wlaczą podeszdł bliżej - by być w pogotowiu...Postanowił jednak, że nie właczy sie do walki - to była jej zemsta i chciał by wreszcie jej dopełniła...

AnKapone

Yenne nie zwróciła uwagi na cios. Poczuła go, ale nie dopuściła do wiadomości, że zabolało.

Stanęła naprzeciwko Doriana. Krew skapywała z ostrzy jej miecza i ginęła w trawie. Zawiał wiatr i rozwiał jej długie, czarne włosy. Oczy spojrzały na mężczyznę. Były pełne gniewu, wściekłości skrywanej przez lata. Nie było w nich już lęku. Była żądza mordu.

Yenne ruszyła błyskawicznie w jego stronę. Atakowała prawy bok - tam gdzie trzymał maczetę. Gdy Dorian się zamachną do uderzenia odskoczyła w lewą stronę, czmychnęła pod jego ramieniem i zaatakowała. Oba miecze wbiła w każde z jego ramion, aż poczuła, że ostrza zatrzymują się na kościach.

Triinu

Ta chila wydawała sie trwać wiecznie...Moment w którym zadała mu ostateczny cios....Jego krzyk wydawał sie dobiegać gdzieś z oddali, choc stali tuż obok siebie....słyszała głuchy łomot gdy jego ciała upadało na ziemię...Chwilę jeszcze drgalo targane konwulsjami jednak, dusza już opuszczała jego ciało. Zaciskając jedną z pięści na trawie i spoglądając przed siebie nieobecnym już wzrokeim wyzionął ducha...

AnKapone

Elfka cofnęła się kilka kroków do tyłu. Szła chwiejnie, jakby nie wierząc w to co właśnie się stało. W pewnym momencie ugięły się pod nią kolana. Zemdlała.

Triinu

Jej towarzysz odrzucił swoje meicze i podbeigł do niej. Uklęknąwszy obok niej uniósł nieznacznie część jej ciała i oparłszy jej głowę o ramię starał sie ocucić....

AnKapone

Przez chwilę elfka nie dawała znaku życia. Dopiero po jakimś czasie zorientowała się, że czas otworzyć oczy - chociaż ta czarna pustka była przyjemna. Było jej jakoś tak błogo...

Uniosła powieki i spojrzała w twarz Voghna. W pierwszym odruchu nie poznała go, gwałtownie odsunęła się od niego z przerażeniem w oczach. Zamrugała kilka razy i dopiero zorientowała się kim on jest.

- Czy on...? - nie dokończyła tylko spojrzała na leżące opodal martwe ciało jej oprawcy.

Była skołowana, nie bardzo wiedziała co ma robić. W przypływie empatii spytała

- W porządku u ciebie?

Triinu

-Jeśli o mnie chodzi to tak...nic mi nie jest....Ważne co z tobą, wiem że ta walka miała dla ciebie ogrmne znaczenie osobiste...ale teraz jesteś już wolna, prawda?

AnKapone

Yenne długo zwlekała z odpowiedzią. Wpatrywała się w martwe ciało Doriana i nie czuła się jakoś szczególnie dobrze. Była roztrzęsiona - to było widać. W końcu zdecydowała się na pytanie:

- Słyszałeś o czym rozmawialiśmy?

Triinu

-Waidomo nie wszystko wiem....nieco zorumiałem z tych wypowiedzi jakie miezy wami padły na początku...zresztą cały kontekst sytuacji był raczej zrozumiały...

AnKapone

- Rok. Gwałcili mnie przez rok, pastwili się nade mną, bili... - powiedziała bezbarwnym głosem. - Dopełniłam zemsty na nim, ale to jest coś, od czego nigdy się nie ucieknie. Ale tak, w pewnym sensie jsetem wolna... - zamilkłą na chwilę próbując wstać, ale jeszcze byłą zbyt skołowana, by utrzymać się na nogach więc znów usiadła na ziemi.

Triinu

Voghn milczał. Szczerze jej współczuł. ale zupełnie nie wiedział co powiedzieć..."Przykro mi?"- tp takie banalne i jak może pomóc poprawicsamopoczucie kogos kto tak bardzo był krzywdzony....To słowo mu nei pasowało....tak właściwie żadno nie pasowało....

AnKapone

Po chwili milczenia elfka popatrzyła na towarzysza. Przyglądała się mu. Tym razem próba wstania powiodła się, a Yenne powiedziała:

- W ich siedzibie jest jeszcze ich kilku. Ich też trzeba wyeliminować. Mam jednak pewien pomysł.

Podniosłą z ziemi miecze - jeden schowała, a z truchła jednego z nich wyciągnęła swoje kukri. Podeszła do ciała Doriana. Złapała za krótkie rude włosy głowę i uniosła miecz. Ostrze z łatwością przeszło przez kości kręgosłupa.
Wyglądało to groteskowo. Młoda, ładna elfka stała w umazanym krwią płaszczu, z mieczem zbroczonym szkarłatem w jednej i głową mężczyzny w drugiej ręce.

- Czy pójdziesz tam jeszcze ze mną? - jej głos był spokojny.

Triinu

Półsmok powstal i zebrawszy z ziemi swoje miecze spojrzał w jej stronę. Uśemichając się po swojemu zapytał:

-Jeszcze się pytasz?! Wesoly