www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Odwzajemnił jej uśmiech:

- A zatem niech wszsytko co było z nim związane odejdzie wraz z jego śmiercią.

AnKapone

- To nie jego śmierć sprawiła, że chcę żyć. - szepnęła cicho

Triinu

- Domyslam się...-powiedział nadal się uśmiechając. - Chcę tylko byś wraz z nią zamknęła tamten etap i go więcej nie rozpamiętywała. Tak jak teraz rozmawiamy o tym ,by to był ostatni raz gdy do tego wracasz myślami - pogładził jej twarz dłonią.

AnKapone

Przytuliła twarz do jego dłoni.

- Masz rację - powiedziała słabo. - Tak zrobię.

Znów zakaszlała. Tym razem mocniej niż ostatnio, Zabolała ją rana. Przenosząc się do pozycji półsiedzącej, przycisnęła dłoń do opatrunku jakby to mogło w czymś jej pomóc. Z kącika jej ust spłynęła stróżka krwi plamiąc pościel na czerwono. Łapczywie chwytała powietrze krótkimi seriami płytkich oddechów.

Triinu

Widząc, że ma problemy z oddychaniem. Chcąc jej pomóc powstał ze swego miejsca i usiadłszy za nią przusynął jej plecy do swojej klatki piersiowej.

- Oddychaj spokojnie...staraj się naśladować mój oddech...-powiedział.

AnKapone

Oparła się na niego całym ciężarem, bo nie miała siły utrzymać się w tej pozycji sama. Czuła jak jego pierś unosi się i opada w rytm oddechu. Próbowała się dostosować, ale je własny był nadal płytki i urywany. Przed oczami zaczęły jej tańczyć czarne plamy, świat zawirował.

Triinu

Chciałby jej pomóc bardziej lecz nie potrafił...Czułsie na swój sposób bezsilny -oczywistym było,że nei powinien mieć prentesji do siebie, nie był przecież lekarzem...Jednak miał pretnesje - tak jak w przeszłości złościła go jego bezsilność, bezradnośc w sytuacji gdy coś zagrażało bezpieczeństwu bliskiej mu osoby...

AnKapone

Dłuższą chwilę zajęło jej odzyskanie kontroli. Czuła się wyczerpana. Powoli jej oddech jako tako się ustatkował. Zamknęła oczy by pokój przestał wirować.

- Voghn... - szepnęła - mogę cie o coś prosić? jeżeli umrę...

Triinu

-Nie umrzesz od tego zacznijmy..-starał się by jego głos brzmiał łagodnie,acz stanowczo...Choć sam się zastanwaił czy wierzy w to co chciał jej wmówić..

AnKapone

Po omacku wyszukała jego dłoń i ścisnęła ją tak jak mogła. Poprosiła by podał jej jej "dobytek". Wyciągnęła stamtąd zawinięty w szmatkę sztylet z rękojeścią w kształcie smoka. Ten sam, który znalazła w podziemnej krypcie.

- Weź go. - podała mu. - Żadne z nas nie wie, co się stanie. A ja chciałabym cię prosić... jeżeli umrę, znajdź zabójców mojego mistrza....

Triinu

Wziął do ręki sztyle, który mu podała i przyglądając się mu uważnie nie mówił ani słowa przez dłuższą chwilę.

-...Dobrze...-powiedział w końcu. -Spełnię twoją wolę masz moje słowo...

AnKapone

- Dziękuję.... - szepnęła tylko cicho, a z kącika jej oka spłynęła samotna łza.
- Dziękuję. - powtórzyła. Po czym zaniosła się kaszlem.

Triinu

Objął ją ostrożnie by niesprawić jej dużego bólu. Głowę oparł o tył jej głowy, tak iż jego twarz całkowicie zatonęła w jej włosach. Poczuł się jak wtedy gdy "żegnal" się z Avenie...Tak jak teraz wezbrałw nim płacz - od tamtej pory nigdy, przez całe dziesięć lat nie zapłakał. Teraz też postanoił że nei będzie - nie chciał by widziała jego łzy, w końcu powinna być silna by walczyć...a nawet i tak by nei chciał -wstydzil się łez.
Poczuł jak napłyneły mu do oczu, ale powstrzymywał je, z ust wydobyło sie tylko cisze głebsze westchnięcie.

AnKapone

"Nie mogę się poddać..." - powtarzała w myślach jak mantrę by odgonić napierającą ciemność - "Muszę walczyć..."

Ta rozmowa kosztowała ją dużo sił. Chyba aż za dużo. Bezwładnie oparła się o niego tracąc kontakt z rzeczywistością...

Triinu

Ostrożeni położył ją na pościeli i schował ogiarowany przez nią sztylet usiadł obok trzymajac ja za reke