www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Nadal starając się utrzymać ją w miejscu zaczął całować jej usta, skórę szyi, stopniowo schodząc coraz niżej w kierunku dekoltu.

AnKapone

Westchnęła czując pieszczotę jego ust na swojej skórze. Próbowała się wywinąć, ale trzymał ja mocno.

Triinu

Przez dłuższą chwilę nie przestawał kontynuując to co robił. Potem uniósł się na chwilę i ściągnął z niej koszule. Potem znów przytrzymawszy ją rękoma zaczął pieścić pocałunkami, bądź językiem skórę jej piersi, brzucha.

AnKapone

Nie chciała by przestawał. Za każdym razem, gdy wodził po jej ciele z jej ust wydobywały się ciche westchnienia. Wtem rozległo się pukanie do drzwi.

Triinu

Całkowicie zapomniawszy się, (bądź też celowo Jezyk

) półsmok zdawał się nie przerywać swoich praktyk.

AnKapone

- Voghn… - szepnęła. – Ktoś pukał do drzwi. Muszę otworzyć.

Triinu

Mężczyzna westchnął głęboko i podniósłszy się z niej usiadł na łóżku tuż obok

AnKapone

Zanim wstała z łóżka położyła mu ręce na ramionach i pocałowała w kark. Elfka zarzuciła na siebie pospiesznie koszulę i poszła otworzyć.

AnKapone

Cicho otworzyła drzwi, nie wiedząc, czy Voghn już śpi. Równie cicho zdjęła płaszcz i odwiesiła go. Podeszła do łóżka.

Triinu

Leżał na łóżku.Słysząc jej obecność obrucił sie i spojrzał w jej stronę:

-Wszystko u nich w porzadku? -zapytał.

AnKapone

- Tak. Chciał pogadać... - powiedziała Yenne.

Bezceremonialnie usiadła na łóżku i nachyliła się nad nim. Włosy opadły jej na poduszką obok głowy Voghna. Pocałowała go długo i namiętnie, po czym szepnęła cicho do ucha: Chcę zapomnieć o trudach tego dnia...

Triinu

Uśemichnął się zancząco, następnie obejmując ją ręką położył ją obok siebie i nachylając się pocałował ją z równym zaangażowaniem.

AnKapone

Znów sobie ulegli. Jakaż siła ciągnęła do siebie te dwie istoty? Napawali się swoją bliskością, ciepłem swoich ciał i oddechów. Zasnęli czując tą bliskość.

_____________________________________________________________

Nad ranem Yenne obudziło dziwne uczucie. Niepokój? Wstała cicho, by nie budzić swojego towarzysza, ubrała się, ale zostawiła płaszcz i miecze. <kukri i sbrosjeki zabrała

> i opuściła pokój.

AnKapone

Bolało. Piekielnie bolało. Ale jakaś część jej wiedziała, że to dobrze, iż odczuwa ból. Zdawała sobie podświadomie sprawę, że problem byłby wtedy, gdyby ból zniknął. Napływał do niej falami. W otaczającej ją pustce ukazywały się jej szkarłatne plamy tego bólu. Przez głowę znów przechodziły jej obrazy, jakby retrospekcja życia. Ale wszystko było nieskładne, porozrzucane jak karty na stole.

Ale zdarzały się jej także przebłyski świadomości. Nie wiedziała, czy to za sprawą własnej woli, czy silnego organizmu, ale słyszała co dzieje się wokół niej. Głos jakiegoś mężczyzny – nie znała go. Potem jak ktoś niósł ją na rękach. Teraz leżąc czuła jak ktoś trzyma jej dłoń. Dziwne uczucie…

Chciała się odezwać. Otworzyć oczy, ale nie potrafiła tego zrobić. W ustach czuła metaliczny posmak. Czuła jak targają nią duszności i fale gorąca. I znów zapadała w ciemność. W ciemność, gdzie czas zdawał się płynąć zaskakująco szybko, jakby pozbawiony ograniczeń. W kolejnej chwili znów unosiłą się na skraju świadomości. Tym razem jednak udało się jej unieść powieki.
Znała ten pokój, znała tego mężczyznę, który siedział obok i trzymał jej dłoń. Chciała coś powiedzieć, ale z jej ust wydobył się tylko jęk. Zamknęła oczy,

Triinu

-Ciii...- odpoczywaj- powiedział łagodnym tonem i pogładził jej policzek. Odczuł radość, chwilową ulgę gdy zobaczył jak otwiera oczy. Bał sie nazwać to dobrym znakiem, by nie zapeszyć...Dziwne dotychczas przeżył swoje życie nie poelgając na nikim....Na nikim też, jak dotąd poza Avenie - ich współną przeszłością nie zależało mu. Teraz, od kad w jego żcyiu pojawiła sie ta dziewczyna, wraz z nią pojawiło sie tyle emocji, któych nei potrafiłnazwać. Nawet teraz, siedząc z nią nie potrafił pojąc jak to co jej sie przytrafiło wywołało w nim tyle skrywanych uczuć...Dziwne - radził sobie świetnie zanmim ją poznał, a nie potrafił teraz wyobrazić sobie, przyjąć do wiadomości że mogłoby jej zabraknąć...