www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Darlen uśmiechnął się pod kapturem. Dało się dostrzec błysk jego pistacjowych oczu.

- Wędruję po całym Leunion szukając pracy. Nie miałem zamiaru zawędrować tutaj, ale zaciekawiła mnie woń krwi Yenne. Poszedłem więc za nimi i jakoś tak się poznaliśmy. - zdawał się być lekko zakłopotany.

Yenne zakłopotana była na pewno.

- Dość już o mojej krwi. Wypadek przy pracy i tyle. A raczej moja nieuwaga. - wzruszyła ramionami.

Rutlawski

-Będąc w Ys, zostaliśmy zaatakowani przez Sho. Po wielu perypetiach, obroniliśmy wieś, ale wzięli nas do niewoli. Uratowali nas Yenne i Voghn.

-Atabe był całkiem nieprzytomny- dorzucił Bert- także zanieśliśmy go do miasteczka i czekamy tutaj na to, co będzie dalej.

bodzia_piratka13

- Jaki wypadek przy pracy? Co ci sie stało? - przypatrzyła sie uważnie Yenne, bo nie zauważyła jakiejś specjalnej zmiany - Raptem kilka dni sie nie widzieliśmy, a już tyle się pozmieniało...my znaleźliśmy mistrza Baltazara. Razem z Amarant mają pomagać w bitwie, a później pojadą dalej pod opieką Gallmau i jego ludzi - popatrzyła się na Darlena i pomyślała z przekąsem "na pewno chętnie byś z nimi pojechał?;>" - Ahh zapomniałam, że wy nie znacie Amarant! To taka dziewczyna, którą znaleźliśmy po drodze do Avaon i obiecaliśmy jej pomóc.

Rutlawski

-Hej, hej, hej, trochę wolniej proszę- ptrzerwał Atabe.- Nie mieliśmy nowinek z zewnętrznego świata, odkąd wyjechaliśmy. Powiedz dokładniej, co porabialiście.

AnKapone

Elfka zawahała się z odpowiedzią na pytanie Yasmine. Nie chciała poruszać tego tematu... był dość... niewygodny. Wzruszyła ramionami i rzekła:

- Zabiłam własnego ojca i on prawie zabił mnie. Gdyby nie znalazł mnie Voghn, a potem nie leczył Atabe raczej byśmy teraz nie rozmawiali. Cieszę się, że znaleźliście Baltazara.

Darlen milczał. Rozważał sobie różne opcje XD

bodzia_piratka13

- Aha...ale widz, że już czujesz sie lepiej, choć nie jestem pewna czy powinnaś walczyć - dodała poważnie patrząc na Yenne, po tym zwróciłą się do Atabe - Po drodze do Avaon znaleźli Amarant, jak błakała się samotnie po trakcie. Ścigali ją źle ludzie, a my obiecaliśmy, że pomożemy jej znaleźć jej mistrza i tym samych dać sznsę na przeżycie. Żeby go szukać musieliśmy jechać do Ys a stamtąd już całą ekipą do Bath, bo facet nie mógł wysiedzieć na miejscu...

Rutlawski

Atabe słuchał jednym uchem, wypuszczał drugim. Spojrzał na Yenne.
-Kurczę, co nic nie opowiedziałaś... Potem opowiedz mi to ze szczegółami!

Triinu

Po tych chwilach, podczas których przyjaciele rozmawiali doszedł do nich kolejny towarzysz. Voghn zająwszy meijsce tuż obok Yenne przysłuchiwał sie rozmowie starając się dociec jej gwłonego wątku.

AnKapone

- Nie ma co opowiadać. - Yenne wzruszyła ramionami. - Chciałam się przejść jak leżałeś nieprzytomny. Wywiązała się bójka i tyle...

Dodała jednak:
- Czyli Baltazar i Amaranth będą wspierać nas w bitwie? Bo co jak co mam zamiar jechać z wami. żadna siła mnie nie zatrzyma.

- Yenne, powinnaś...- zaczął Darlen.

Spojrzała gniewnie na niego i powiedziała: A ty jedziesz z nami.

Pod kaputrem Darlen szczerze i szeroko się uśmiechnął.

bodzia_piratka13

Westchneła na upór przyjaciółki, ale nic nei mogła poradzić
- Dobrze, to skoro jesteśmy w komplecie może czas wyruszyć?

Rutlawski

-I to chyba najwyższy- westchnął Atabe.

AnKapone

Yenne nie mówiąc nic skinęła głową. Darlen tylko się szczerzył do siebie.

Triinu

Będąc tuż pod drzwiami pokoju Voghn zestawił elfkę na podłogę i otwrzywszy jej dzwi puścił przodem, samemu chodząc do pokoju zaraz za nią. Zamknąwszy drzwi chwilę stał jeszcze w miejscu jakby zastanawiając sie nad czymś obsrwując ją jak krząta sie po pokoju...W końcu usiadłszy na łóżku i zdjąwszy byty wydawał sie zbierać do tego by cos w końcuy poiwedzieć - co było bardzo zreszta po nim widać...Nie mneij troche jakby sie z tym ociągał, jakby neri wiedząc jak zacząć.... XD

AnKapone

Poczuła na sobie jego wzrok. Początkowo nie zwracała na to uwagi, ale po chwili jednak opierając się o parapet popatrzyła na niego pytającym wzrokiem, delikatnie się uśmiechając.

Triinu

W końcu wstałze swego miejsca i chwilę poszperawszy w swoich rzeczach wyciągnął coś. Następnie podeszłszy do niej wyciągnął rękę, w której trzymał sztylet ktory dał mu, gdy lężała przybita do łóżka i nei będąc pewną swej przyszłości poprosiła o żłozenie penej przysługi...

-...Sądzę, że w chwili obecnej powienienm ci go oddać...-zaczął. -...Jest jednak pewiem drobny szczegół...