www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

- Więc niech bogowie ukarzą mnie, jeżeli popełniłem błąd… - to były jego ostatnie słowa. Po nich udał się do reszty.
Na dole wszyscy czekali i byli gotowi do drogi. Yenne siedziała już na koniu i była jakby nieobecna duchem… pogrążyła się w myślach. Czy żałowała podróży tutaj? Może. Jakże różniła się ta podróż od wędrowania po Eo’gh… nawet nie mieli czasu by…

Triinu

Jechali całą noc by oddalić się jak najdalej od niebezpiecznego dla nich miasta. Powinni byli jechać dalej by znacznie wyprzedzić pościg, zmylić ale ze względu na rannego Vala, oraz małą Aryię która nie przywykła do tak intensywnego, nocnego sposobu podróżowania była zwyczajnie wykończona. Zatrzymali się zatem w pobliżu niewielkiej wioski na uboczu i tam rozbili obóz. Jako pierwsza wartę objęła Marion, która nie czuła w sobie zmęczenia. Jak miała w zwyczaju zajęła miejsce gdzieś na uboczu i starała się naprawić swoją sukienkę, choć zastanawiała się czy to w ogóle ma sens; choć miała wprawną rękę szwy mogły nie wyglądać za dobrze, a i niektórych plam krwi można było wcale nie domyć...

AnKapone

Yenne także nie chciało się spać, choć wiedziała, że powinna. Wcześniej dała Valowi zastrzyk z laudanum by uśmierzyć mu ból i dać nieco spokojnego snu. Bała się o syna, ale wiedziała że witalność odziedziczył po tacie. Teraz z kolei siedziała między Uruviel i Aryą, pogrążona w myślach o córkach, które teraz smacznie sobie spały. Także i Drogo padł zmożony całym tym dniem, a Rocco poszedł się gdzieś przejść.

Triinu

Tymczasem profesor wraz z Galateą omawiali szczegóły dalszych etapów podróży. W ich rozmowę włączył się Voghn:
-Profesorze dokąd teraz tak właściwie powinniśmy się udać?
-Właściwie powinniśmy kierować się w stronę miasta Caerdydd –uczony sięgnął mapę i pokazał półsmokowi miejsce na mapie. –Widzi pan te góry? To właśnie w ich stronę powinniśmy się kierować, przekroczyć ich granicę, wtedy dotrzemy na tereny mojej „ojczyzny”. Łącznie podróż zajmie nam około ponad dwóch tygodni...
-To sporo...
-Tam dotrzemy do miejsca gdzie ukryłem księgę, która pomoże nam dobrnąć do celu...To jednak nie koniec – będzie to zaledwie źródło kilku wskazówek jak dotrzeć do zaginionej świątyni której poszukujmy by rozpocząć nad nią badania....By tam dotrzeć potrzebujmy także pewnej wskazówki gdzie miejsca owego ukrycia szukać...W tej księdze widziałem mapy wybranych konstelacji gwiazd, które mają przełożenie na teren geograficzny...
-Poza tym- dodała Galatea przeszukiwania domu Atenborougha pomogły nam wpaść być może na kilka wskazówek, którym wpadałoby się przyjżeć. Ta dziewczyna – Daenerys wspominała, że wraz z pańskim synem mieli dotrzeć do miejsca ukrycia jakiegoś przedmiotu zamkniętego w starannnie ukrytej skrzynce...Ja sama wraz z jednym z waszych towarzyszy przeszukując podziemia, przy jednych ze zwłok skazańców znaleźliśmy przedmiot który być może zawiera w sobie zaszyfrowaną wiadomośc...

AnKapone

- Nie lepiej będzie się rozdzielić? – wtrąciła się elfka przysłuchująca się rozmowie – Dwie, trzy grupy szybciej dotrą do wskazówek…

Triinu

-To też jest jakiś sposób –przytaknął jej mężczyzna . – Co zatem pani proponuje?

AnKapone

Elfka wstała ze swojego miejsca i podeszła do rozmawiających.
- Trzy grupy. Jedna pojedzie z panem po księgę… druga postara się odnaleźć następną wskazówkę. Trzecia najgorzej… będzie miała za zadanie zmylić pościg i osłaniać nas.

Triinu

-A zatem o będzie kwestia do uzgodnienia z waszymi towarzyszami...Są państwo już zdecydowani do jakiej grupy chcą przynależeć?
Półsmok posłał elfce porozumiewawcze spojrzenie i uśmiechnął się

AnKapone

- Nie wiem… na pewno nie chcę, by Arya była w trzeciej…
- W takim razie ja, Val i Danny będziemy trzecią grupą… - odezwał się głos Rocca. – Drogo, Marion i Galatea mogą ruszyć drugą. Pani z mężem i profesorem będzie pierwszą. Weźmiecie Aryę…
- A Uruviel?
- Sama zadecyduje jak się obudzi rano…

Triinu

-Sądzę, że to dobry podział –podsumował profesor po czym spojrzał na swoją asystentkę. –Może to i lepiej, że oboje ruszymy osobno, nasza wiedza będzie przydatna dla obydwu grup, będziemy pożyteczniejsi....A nawet jeśli nie dajcie bogowie, gdyby którejś z grup przydarzył osie coś złego i jedno z nas zginęło by lub wpadło w niewolę drugie będzie mogło kontynuować poczynania...
-Zgadzam się profesorze- powiedziała posłusznie, po czym zwróciła się do Rocco.- Skoro jesteś, mógłbyś pokazać nam tę fiolkę którą znaleźliśmy w podziemiach? Zbadalibyśmy ją i jej zawartość...

AnKapone

Rocco posłusznie pokazał fiolkę, o której mówiła elfka.
- Proszę bardzo….

Triinu

Profesor odebrał ją od niego. Tak jak wcześniej przypuszczali nie było pewności co znajdowało się w środku: mogła to być trucizna, dawka żrącego kwasu, bądź po prostu wiadomość, najprawdopodobniej zaszyfrowana...Ostrożnie zatem otworzono ją i okazało się, że jej zawartość jest jak najmniej szkodliwa, lecz zapewne jak najbardziej przydatna...
-To jakiś szyfr liczbowy, jest tu też parę liter...- powiedział Posteltonwhite. Ledwo jednak zdążył wypowiedzieć te słowa gdy siedząca na straży Marion poderwała się z miejsca...Chwilę nasłuchiwała, starała się wyczuć czym jest to co zmierzało w kierunku ich obozu.
-Niech wszyscy natychmiast wstają gotują się do ucieczki ,a w najgorszym wypadku , co najbardziej prawdodpdodbne: walki! Znaleźli nas!

AnKapone

Yenne zaklęła pod nosem.
- Voghn… bierz profesora i Aryę na koń! – poleciła mężowi. – Będą z tobą bezpieczni, ja dojadę jak wszyscy wyruszą… - nie czekając na jego słowa zaczęła budzić Aryę i Uruviel. Rocco rzucił się budzić Vala i Danny…

Triinu

Generalnie powstało wielkie zamieszanie, mała Arya nie bardzo rozumiała czemu tatuś zrywa ją do drogi skoro przecież „dopiero co poszli spać”...
Nim jednak udało im się cokolwiek zorganizować polanę, na której spali otoczył zbrojny oddział miasta, z którego dopiero co uciekli.
Na przód wyjechała ta sama kobieta, która była obecna na procesie profesora, zaraz po ich przybyciu.
-Poszukujemy byłej galilicenae, Marion która wraz z wami spiskowała przeciw rządowi Pretanii, a ubiegłej nocy dokonała zamachu stanu na jednego na najbardziej liczących się w kraju lorda. Poszukiwana jest oskarżona za zdradę stanu, spiskowanie, a także morderstwo. Jeśli masz chociaż odrobinę honoru wystąp!
Marion nie zamierzała się ukrywać, skoro jej przeznaczenie odnalazło ją szybciej niż się spodziewała zamierzała się jemu poddać. Nie miała też nic do stracenia, poza honorem który zamierzała obronić. Jeśli miała zginąć – w porządku, nie zamierzała jednak dać się upokorzyć kobiecie, która jej nienawidziła i uknuła spisek, w który sama wpadła.
-Jestem tu –odpowiedziała dzierżąc na plecach swój miecz, na sobie miała też rękawice z wysuwanymi ostrzami, gotowymi do walki jeśli zajdzie taka potrzeba...
a było wysoce prawdopodobnie że zajdzie. –Jestem, nie zgadzam się jednak z wszystkimi postawionymi mi zarzutami... Owszem jestem winna morderstwa lorda Attenborough, ale na pewno nie zdrady stanu i spisku! Mam swoją wersję wydarzeń i interpretację ich okoliczności, przedstawię je jednak na procesie. Uczciwym procesie!
W odpowiedzi kobieta kopnęła ją w twarz i patrząc na nią z pogardą oznajmiła:
-Zawsze byłaś krnąbrna, wielokrotnie sugerowałam jego ekscelencji, że robi błąd obdarzając cię twymi przywilejami...
-Nic nie warte ściero, nawet nie będące do końca człowiekiem!

AnKapone

Drogo się wściekł. Chciał atakować, ale wiedział, że nie może ingerować w walkę Marion. W każdym razie jeszcze nie teraz.
- Voghn, zmień się w smoka i leć z nimi… - szepnęła na ucho mężowi.