www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

W końcu i Drogo się odezwał:
- Dziękuję za to co mi przekazaliście. Co prawda nie wróciła mi cała pamięć, jakieś jej urywki, ale przynajmniej wiem, dlaczego nie pamiętam. Poza tym podziwiam, że zmierzyliście się z takimi siłami… - powiedział marszcząc czoło. – Wybaczcie… udam się na spoczynek, chociaż nie wiem, czy dane mi będzie spać… - po tych słowach wstał i opuścił pokój.
- Voghn… - szepnęła elfka.

Triinu

-Nic tu nie poradzimy skarbie, musi sam sobie to wszystko przetrawić...Przynajmniej dziś i tak dużo się dziś o sobie dowiedział. My także powinniśmy udać się na spoczynek.

AnKapone

- Coś się stało… - powiedziały jednocześnie Uruviel i Yenne.
- Nie wiem co, ale coś niezbyt ciekawego… - dokończyła elfka. W jej oczach mógł dostrzec niepokój.
- Val… - szepnęła starsza córka. Nie trudno się dziwić, że jako bliźniaczka potrafiła wyczuć dzięki tej specyficznej więzi rodzeństwa, że jej bratu coś zagraża…

Triinu

W pewnym momencie drzwi domu otworzyły się i mogli zobaczyć wnoszonego rannego Valterię.
-Szybko pomóżcie nam, mamy rannego! Ciociu jesteś potrzebna!- zawołała Danny.
Marion postanowiła zostawić ich samych sobie we opiece nad rannym i udać się do swojego pokoju be przebrać się w wygodniejszy dla siebie strój i opatrzyć własną raną na ramieniu

AnKapone

Gdy elfka rzuciła się na pomoc synowi dało się słyszeć krótkie „wiedziałam!”. Zabrali go do pokoju, gdzie Yenne przyniosła odpowiednie narzędzia. Opatrzyła ranę, po czym ją zszyła i założyła odpowiedni opatrunek.
- Fajnie jest być rannym… tyle kobiet się tobą opiekuje… - westchnął, ale skrzywił się z bólu, gdy usiadł na łóżku.
- Dostaniesz w dupę za lekkomyślność! – skwitowała Yenne. Mimo to uśmiechnęła się widząc, że jej synowi jest lepiej.
Wtedy wpadli Rocco i Galatea.
- Gdzie jest Marion?! – wydarł się półsmok.

Triinu

-Jak tylko wydobrzejesz –powiedziała Daenerys do „operowanego” Valterii dostaniesz po głowie za takie żarty.
-Z tego co widziałem –zabrał głos Voghn. –Szła do siebie na górę...

AnKapone

- Dobra, dobra… - zrobił zbolałą minę Val. – Boli… dostanę buziaka za to, że jestem dzielny?
Tymczasem Rocco pobiegł na górę i zapukał do Marion.
- Jesteś tam? Proszę otwórz, muszę z tobą porozmawiać!

Triinu

-Dostaniesz...-odpowiedziała Danny po czym pocałowała go , wcześniej odgarniając włosy z jego twarzy.
Tymczasem Marion otworzyła drzwi Rocco, była jeszcze w sukience, w trakcie opatrywania swojej rany. I tak miała wyjść z pokoju po czystą wodę by ją obmyć, gdy właśnie zapukał do niej dhampir.
-Co się stało?- zapytała

AnKapone

Rocco prawie że wepchnął ją z powrotem do pokoju i posadził na łóżku.
- Zacznijmy od tego, że nie uwierzysz mi, gdy powiem ci prawdę. Niemniej zaryzykuję… - zaczął Rocco siadając na krześle naprzeciwko niej. – Uta z Beal Feirste… mówi ci to coś?

Triinu

-Tak, to moja przełożona...Co z nią?

AnKapone

- Raczej co ona chce zrobić tobie… a raczej z tobą… - powiedział Rocco chowając twarz w dłoniach. Gdy znów pokazał twarz widać było na nich smutek i obawę. – Chcą cię zabić… a mianowicie znaleźć pretekst by postawić przed sąd i skazać… nie wiem jakie macie tutaj kary, ale nie brzmi zachęcająco. Dowiedzieliśmy się, że wysłano cię na tę podróż by znaleźć jakieś dowody spiskowania, czy bogowie wiedzą czego. Jeden z nich powiedział, że może komuś w czymś podpadłaś… że nie chce być w twojej skórze, gdy zrozumiesz, że ci co stali za tobą murem chcą się ciebie pozbyć… powiedzieli, że sama Uta jest w to wmieszana. Wiem, że dla ciebie to może brzmieć nieprawdopodobnie, ale przekazuję ci tylko to czego się dowiedziałem. Jeżeli władasz magią, możesz sprawdzić moją głowę… - powiedział.

Triinu

-Wierzę ci- powiedziała niespodziewanie, lecz jej twarz ani spojrzenie nie zdradzały żadnych uczuć. –Już od dawna przypuszczałam, że tylko szukają pretekstu by mnie w coś wmieszać, a pomysł wysłania mnie na wyjazd z wami idealnie się w ten plan wpasował...Przypuszczam powody, ale nie ma teraz czasu o nich mówić. Każ się wszystkim zebrać, musimy wyjechać natychmiast, choć wiem że jeden z was jest ranny...Musimy to zrobić: po wydarzeniach w posiadłości Attenborough’a ci co przetrwali rzeź oraz inni z nim powiązani w mieście zaraz zrobią nam w zemście nalot na ten dom, a wtedy dopiero marny los nas wszystkich...Jeżeli do tego dojdzie jeszcze Uta będzie jeszcze gorzej. Dlatego musimy stąd uciekać, przekaż wszystkim by w ciągu godziny byli gotowi.

AnKapone

Rocco wstał po prostu powiedział:
- Dziękuję… - poszedł do drzwi ale zatrzymał się w progu. Odwrócił się i dodał: - Jemu zaczyna na tobie zależeć… - nie mówiąc więcej nic pospieszył by przekazać reszcie wiadomość.
Yenne słysząc wszystkie nowości zaklęła w duchu soczyście po czym poleciła wszystkim natychmiastowe pakowanie i szykowanie się.
Nie minęła godzina a byli gotowi do drogi. Jedynie Valteria nieco się opóźniał, chociaż ignorował ból, nie mógł zbytnio się przemęczać z powodu szwów.

Triinu

Marion także miała już wyjść z domu, gdy nagle przypomniała sobie, że zapomniała czegoś z pokoju, szybko zatem, by nie tracić czasu wbiegła po schodach na górę.

AnKapone

W korytarzu wpadła na Droga, który jako ostatni opuszczał dom. Gdy wpadła na niego odruchowo chwycił ją w pasie i przytrzymał by nie upadła. Spojrzał w jej oczy. Nie umiała wyczytać tego, co kryło się w stalowo błękitnych źrenicach. Nim się spostrzegła pocałował ją. Jednak gdy ich usta się rozłączyły puścił ją i zwyczajnie, nie mówiąc słowa, ruszył w swoim kierunku.