www.portalfantasyrpg.fora.pl

Rutlawski

-Hm? Czyżbyś nie ...- Nagle Atabe przestał. Wyglądał tak jakby go piorun strzelił. Miał zamiar zapytać "czyżbyś nie miała kocghających rodziców", gdy nagle uświadomił sbie, że przecież JEGO SAMEGO bił ojciec. Przyczyna, dla której ten fakt był tak mglisty był - oczywiście - wypadek.
Nasz bohater miał już tego dosyć.
Walnął wściekły w zamek z całej siły.

-Przepraszam... Ty przynajmniej pamiętasz swoje dzieciństwo...

AnKapone

- Wierz mi, wolałabym nie pamiętać tego, co nazywasz dzieciństwem. Wolałabym nie pamiętać swojego życia. - odpowiedziała.

- Wolałabym w ogóle nie żyć. - dodała ledwo słyszalnym szeptem, po czym znów wściekle zaatakowała zamek.

Triinu

Wśród desek z porozbijanych skrzyń dało się zauważyć jakieś pomniejsze artefakty...W wieksości nie posiadały one większego znaczenia (zwłaszcza, że większość sami uszkodzili

)...Nie mniej udało się im znaleźć pewien sztyle, bogato zodbiony, pokryty jakimiś isnkrypcjami, jego rękojeść stanowiła rozpostarta paszcza smoka...Był także pewien amulet- teraz się takich nie robiło, musiał pochodzić jeszcze z przed Chasu Chaosu...

AnKapone

- Śliczny. - powiedziała Yenne biorąc sztylet w dłoń - Dobrze wyważony. - dodała.

Zastanawia mnie ten amulet.

Triinu

Gdy przyjżała mu sie lepiej na odwrocie moga zobaczyć tajemniczy symbol, którego znaczenia nie mogła na razie pojąć...

AnKapone

Przejechała palcem wzdłuż linii symbolu. Intrygował ją...

- Ciekawe co to znaczy, spójrz.

Rutlawski

Atabe spojrzał.

-Dziwny...

AnKapone

- Pozostaje nam więc zejście na dół. - spojrzała na towarzysza. - Z tego co wiem, to panie przodem. - i ruszyła w dół mrocznych schodów.

Mimo swojego dobrego, elfiego wzroku, trudno jej było coś zauważyć w ciemności. Szła jednak dalej, słyszała, że Atabe idzie za nią. W porównaniu z nią stąpał głośno jak opasły wół. A przecież w takich sytuacjach cisza jest jak najbardziej wskazana. Sama stąpała bardzo cicho. Dla oparcia sunęła lewą ręką wzdłuż ściany.
Każdy mięsień jej ciała napinał się w oczekiwaniu na coś niespodziewanego. Czekała, aż to coś się wydarzy.

Triinu

Zeszli wtedy do duzego pomieszczenia oświetlanego blaskiem pochodni.
Wogół dużego, okrągęłgo stołu siedziało kilkunastu ludzi, wśród nich był sam prefekt - trudno było zrozumieć jakim językiem dokladnie się posługiwali, choć przypominał on nieco ten, który słyszeli już wcześniej chociażby z ust Mikkala...

Niestety ich obecność została zauważona....

Rutlawski

-Wiec... Mamy dwie możliwości. Zostajemy, albo uciekamy, co byłoby dość trudne do zrbienia.

Możemy też zawołać pozostalych.
Co postanawiasz?

AnKapone

- Jednak proponuję się stąd zmyć. I to już - szepnęła.

Triinu

-Ależ zostańcie goście moi mili- rzekł prefekt uśmiechając się do nich fałszywie...

Rutlawski

Atabe położył rękę na mieczu i przywołał moc magii.
-Zwiewaj pierwsza- szepnął do Yenne.- Będę tuż za Tobą.

AnKapone

- Tak. A ja jestem dziewczyną Gallmau. - po czym chwyciła za ramię i pociągnęła za sobą na górę.

Rutlawski

-Jezu Chryste Pogromco Wampirów, kobieto, czy ciebie kiedyklwiek ktoś uczył savoir - viveru?

Pobiegli ciemną ścieżką.