www.portalfantasyrpg.fora.pl

Rutlawski

Atabe odezwał się do Yenne, gdy zostali sami.
-Od tego boli głowa... Mikkal jest magiem, który tworzy krogulce, pomagał więc Laverockowi i temu Devonowi - którego, wstyd mi teraz - tak nie lubiłem. Bosworth chce władzy dla siebie i zapewne tworzy "swoje" krogulce i "golemy". Wygląda więc na to, że Mikkal jest jednak po naszej stronie...
<Przynajmniej na razie>

AnKapone

- On mi się nie podoba. Ale póki nie przystawia nam miecza do piersi, można z nim współpracować. - po chwili milczenia dodała - Ty jesteś moją "parą"?

Rutlawski

-Jeśli chcesz, droga wolna. Możesz iść z Gallmau.

AnKapone

- Nie. - odpowiedziała. - Ty przynajmniej nie rozbierasz się gdzie popadnie...

- Dokąd? - dodała

Rutlawski

-No, Avenie z bratem poszła tu, gołąbeczki tam, więc został nam ten korytarz. Ruszamy?

Trudno im się szło, w końcu panowała ciemność, a Atabe wolał oszczędzać moc. W razie czego.

Triinu

Pokój był niemalże pusty nie licząc kilkunastu znajdujących się w nim skrzyń, poustawianych jedna na drugiej...Były dosyć cięzkie, dobrze zapięczętowane....Jednak stawiając stopy w miejscu w któym się znajdowały wyczuć mogli, że znajduje się tam kilka ruchomych desek...ani chybi bylo to najprawdopobniej znajdujące się pod spodem ukryte przejście.

AnKapone

- Pomóż mi z tymi skrzyniami, co? - powiedziała Yenne.

Kiedy udało im się ściągnąć skrzynie i zerwać klepki, ich oczom ukazały się schody prowadzące do podziemi. Czarny otwór prowadzący w nieznane. Wpatrując się w mroczną pustkę, elfka dodała:

- Nie wiem, co mnie bardziej ciekawi. Skrzynie - tu wskazała na kufry - czy może to przejście. - nie odrywała od niego jednak oczu.

Rutlawski

-No cóż. Nic nie stoi na przeszkodzie by najpierw otworzyć skrzynie, a potem się udać wgłąb. Próbujemy?

AnKapone

- Jasne! - powiedziała. - Nie wyczuwasz tutaj jakieś magicznej pieczęci? Musimy być ostrożni.

Rutlawski

-Jak ze wszystkim, moja drga, jak ze wszystkim...

Bez najmniejszego ostrzeżenia, uderzył mieczem z całej siły w zamek pierwszej skrzyni.

AnKapone

Idąc za przykładem przyjaciela, Yenne uderzyła swoim mieczem w drugą skrzynię.

- I tak wydaje mi się głupie uderzanie mieczem... A jeżeli coś uszkodzimy?

Rutlawski

-A co mnie to, nie mam już nic do stracenia.

Po chwili odwrócił się do elfki i dodał już poważniej:
-Dobrze, no, może i głupie, ale czy widzisz inny sposób. Możemy obawić się w wytrychy, ale czy masz pewność, że nas np nie usmaży?

A magią tego nie będę atakował.

AnKapone

- Nie irytuj się, ja po prostu głośno myślę. Poza tym...- urwała - ja też nie mam nic do stracenia.

I z większą siłą uderzyła w skrzynię.

Rutlawski

Atabe patrzył na nią jeszcze przez dłuższy czas, nim dołączył się do demolki. Po jakimś czasie mu się to spodobało.
-Uwolnij w sobie dziecko!

- krzyknął do towarzyszki, waląc w drewno.

Jakie były efekty ich starań?

AnKapone

Miecz zatrzymał się w połowie uderzenia. Yenne spojrzała na niego szczerze zdziwiona. Po chwili spuściła wzrok i opuściła ostrze.

- Ja... ja nie wiem, jak powinno zachowywać się dziecko.