www.portalfantasyrpg.fora.pl

AnKapone

Popatrzyła w jego oczy i uśmiechnęła się delikatnie, prawie niezauważalnie.

- Każdy na nie zasługuje...

Triinu

Być moźe urok tej chwili sprawił, że uległ skrywanym uczuciom, pragnieniom jakie wobec niej żywił.
Nachylił się nad jej twarzą przez chwilę jeszcze spoglądał jej w oczy, po czym...pocałował ją z uczuciem....

AnKapone

Odwzajemniła jego pocałunek, który zarazem był pierwszym w jej życiu... Czuła jak serce wali w jej piersi, jakby chciało wyrwać się na wolność... Gdy ich usta się rozłączyły, nie przestawała spoglądać w jego oczy, mimo że w mgnieniu oka zrobiła się czerwona <zawstydziło sie biedactwo

>

Triinu

Także i on uśmiechnął sie do niej lekko, widzac jej zakłopotanie spuscił wzrok i powiedział:
-Wybacz pani, chyba nie powinienen był, ale...

AnKapone

Ujęła jego dłoń. Zrobiła to jednak bez skrępowania, jakby w naturalnym, szczerym odruchu.
- Nie, panie... dobrze uczyniłeś... - powiedziała jakby w nawiązaniu do wcześniejszych tematów ich rozmowy. - To ja nigdy... z żadnym mężczyzną... - tutaj poczuła się lekko zakłopotana swoim wyznaniem.

Triinu

Jej wyznanie zaskoczylo go w jakiś sposób...Na chwilę ojawił sie na jego ustach lekki uśmiech, ale zaraz znikł ustepując zakłopotaniu.
-Wiesz pani chodzi o to, że ty jesteś naszym gościem, a janawet jako włądca nie powinienem teop tak wykorzystywać...Zresztą, jesteś taka młoda...

AnKapone

- Przestań! - skarciła go. - Zrobiłeś to, czego chciałeś... nie czuj się winny z tego powodu. Jesteś władcą, masz wiele obowiązków i w zasadzie nie masz swojego życia... nie namawiam cię do porzucenia obowiązków, wręcz przeciwnie, musisz im sprostać... ale nie żałuj nawet takich małych przyjemności... - pouczyła króla.

Triinu

Ponownie spojrzał na nią i uśmiechnął się subtelnie, połozył dłoń na jej policzku i powiódł po nim:
-Jesteś na prawdę wspaniałą osobą...-powiedział półszeptem. -I nie żąłuję tego co zrobiłem -powiedział nieco pewniej i uśmiechajac się bardziej.

AnKapone

Uśmiechnęła się do niego, a jej oczy zabłysły w ciemności.
- Mam swoje wady, jak każdy... - skomentowała jego komplement. - Nawet nie wiesz, jaką radość mi panie sprawiasz, gdy się uśmiechasz...

Triinu

-A ty mniue gdy znajdujesz się w moim pobliżu pani...-powiedział po czym jeszcze raz ja pocałował tym razem bez skrepowania, po czym objął

AnKapone

Oparła głowę na jego ramieniu. W jakiś dziwny sposób nie czuła się skrępowana jego obecnością, nie onieśmielał jej tak jak to było wcześniej.
Po dłuższej chwili milczenia, odezwała się cicho:
- Mów mi proszę, po imieniu, panie... Jeżeli za zbyt niestosowne uznasz to robić w towarzystwie, to chwilach takich jak ta, nazywaj mnie po prostu Lilith...

Triinu

-Dobrze - powiedzial.- Ty zaś nazywaj mnie po prostu Kalessinem...

AnKapone

- Czy to nie będzie zbyt nachalne...? - spytała nieco nieśmiało.

Triinu

-Nie, wszyscy bliscy mi ludzie zwracaja się do mnei w tensposób, chcę...będzie mi przyjemnie byś robiła to i ty...

AnKapone

Spojrzała na niego i uśmiechnęła się radośnie.

- Niech więc tak będzie, Kalessinie... - powiedziała do niego i ująwszy jego dłoń zaplotła w nią palce.