www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

-Więc zostań ze mną...-szepnął odpowiadając na jej słowa. -To właśnie brak ciebie powoduje, że cierpię. Wiem, to dziwne, bo znamy się krótko jednak nimcie poznalem czułem się...tym wszystkim "wypalony", przytłoczony, zwszystko zaczeło sie zmienać, zacząłem odnajdywać w sobie siły...Dzieki tobie, nawet nei potrafię tego opisać. Sam potrafię udźwignąc swoje obowiązki jedak ty dodajesz mi sił, nadejasz sens temu wszystkiem....sens, który kiedyś zgubiłem, ale odnalłem dzieki tobie. Wiem, że ci będzie ciezko ale w koncy widzac to kim jestes wielu zapewne przekona sie do ciebie, choc nei ukrywam ze posotana tacy, kry swego spojrzenia nie zmienia...nie mozna wplynac na wszystkich, ale gdy dasz sie im poznac...

AnKapone

Spojrzała na niego. Przez chwilę trudno było wyczytać cokolwiek z jej oczu, aż w końcu jej wzrok się zmienił. Jej oczy, smutne, zabłysły radością. To miała być ich wspólna decyzja - i była. Pogładziła go czule po policzku, jednak mineła jeszcze dłuższa chwila, nim była w stanie powiedzieć jakieś słowo. W końcu szepnęła drżącym głosem:

- Więc przejdźmy przez to razem... będzie trudno, ciężko... ale damy radę. Pokażmy im, że czasem należy wyjść poza schematy, wasza wysokosć...

Triinu

W odpowiedzi uśmeichnał się i spoglądając jej w oczy dodał: -Nikt nigdy nie mówił, że w życiu będzie łatwo. Jeśli jednak będziemy się nawzajem wspierać będzie nam łatwiej....

AnKapone

- Znajdziesz we mnie wsparcie - powiedziała uśmiechając się do niego. - Mam nawet pomysł, jak to wszystko zorganizować, ale to będzie terapia szokowa... Będziesz musiał mi zaufać...

Triinu

-Terapia szokowa?- zapytał zaintrygowany

AnKapone

Uśmiechnęła się tajemniczo.

- Na najbliższą naradę wstawcie jedno krzesło więcej. Odpowiednio ustawione dla mnie, bowiem wiem, że w radzie nie byłabym nikim wysokim. Kiedy zaczną narzekać, po prostu pozwól mi mówić...

Triinu

Smok mimowolnie uśmiechnął się na jej słowa, oraz przeczuwając że młoda smoczyca zaczyna coś kompinować.
-Dobrze, odpowiedział będzie tak jak prosisz...

AnKapone

- Ufasz mi? - spytała ze śmiechem. - Przecież mogę chcieć cię uwieść i wyciągnąć informacje? - zaśmiała się.

Triinu

-Chyba jednak zaryzykuję -po wiedział po czym pocałował ją z uczuciem

AnKapone

Odwzajemniła jego pocałunek równie namiętnie.

- Nie kryjmy się z tym... - szepnęła z prośbą w głosie.

Triinu

Ujął jej twarz w dłonie i w milczeniu spoglądał jej w oczy.
Troche się wahał, czy nie będzie to zbyt pochopne posunięcei, wolał by inniprzekonywali sie do niej stopniowo...z drugiej jednak strony moze to byl jakis sposob..
-Dobrze, zróbmy tak- powiedzial usmiechając sie łagodnie

AnKapone

- Nie chcę na ciebie wywierać presji. Jeżeli nie chcesz o tym mówić... pokazywać... zrozumiem - powiedziała ze spokojem.

Triinu

-Chce...-szepnął i pocałował ją z uczuciem.

AnKapone

Nie mówiła już nic. Przytuliła się bardziej do niego i odwzajemniła jego pocałunek. Zaraz po tym złożyła na jego ustach kolejny.

Triinu

Przysuwając ją bardziej do siebie zsunął tękę nieco niżej na jedno z jej ud. Ustami zsunął się na jej szyję, któa zaczął zmysłowo całować