www.portalfantasyrpg.fora.pl

Triinu

Diewczyna słuchała historii elfki ze współczuciem. Gdy skończyła oparła ręke o jej ramię i powiodła po nim. Nie potrafiła jednak znaleźć słó by ją pocieszyć. Wtedy nadszedł Voghn niosąc zapasy wody na podróż.

-Gotowe do drogi?- zapytał przyglądając się Yenne, któa miała nieco jakby zakłopotana minkę Mruga

-Tak, wszystko w porządku- odpowiedziała za nie obie Therru. -Pozostaje tylko jedna kwestia: nie posiadam konia, a nie chciałabym was spowalniać...

AnKapone

Yenne widząc półsmoka uśmiechnęła się. Zakłopotanie znikło z jej twarzy i przyjrzała się mu czule.

- Mogę ci odstąpić mojego, a sama dosiądę się do Voghna... - po czym zwróciła się do półsmoka - Brego chyba nie będzie oponował...?

Triinu

-Nie, nie sądze -powiedział uśmiechając się. -Ale zawsze możesz go zapytać bezpośrednio...-dodał kończąc szykować wszystko do drogi. Gdy byli już gotowi zgodnei z umową Therru dosiadła konia Yenne, smok zaś poczekał na swoją towarzyszkę by pomóc jej pierwszej wsiąść.

AnKapone

Elfka z pomocą półsmoka usiadła przed siodłem, tak by Voghn mógł normalnie usiąść w siodle. Poczekała, aż i on usiądzie za nią.

- Jak będzie ci niewygodnie to powiedz, dobrze kochanie? -poprosiła półsmoka

Triinu

-Damy sobie radę, już podczas różnych, nieraz całkiem naprawdę niewygodnych warunków byłem zmuszony na nim jechać....

AnKapone

Yenne chciała coś odpowiedzieć na to stwierdzenie, ale powiedziała tylko:

- Jedźmy już...

Triinu

"Powiedziałem coś nie tak?" -zastanowił się zdwiony widząc jak Yenne wydawala się być niezadowolona tym co powiedział. "Nawiązałem tylko do tego jak musiałem przewozić na swoim koniu Sansę, trupy, pijanych towarzyszy i kartofle...Nie widzę w tym nic o co można być zazdrosnym "

W końcu ruszyli przed siebie, po kilku godzinach jazdy okazało się, że droga ktróą mieli przejechać zostałą zagruzowana...Najprawdodpodobniej miała tu miejsce sklana lawina. Co gorsza nie było innej drogi niż ta - gruzowisko było wysokie, wokół same strome skały poktóych trudno się wspiąć, nie wspomninając o tym że byłyby niemożliwe dla koni...Wyglądało na to, że zmuszeni będą zawrócić i nadrobić spory kawałek drogi, by zawrócić do rozwidlenia dróg które mijali dwie godizny temu...

-Zupełnie nie rozumiem ...-westchnęła Therru. -Gdy tędy ją przemeirzalam ostatnim razem, nie było tu tego...

AnKapone

Yenne zeskoczyła z konia i podeszła do gruzowiska.

- Zaklęcie podmuchu wiatru raczej na niewiele się tu zda... -powiedziała dotykając zimnego kamienia. - Chyba musimy zawrócić...

Triinu

Wted okazało się, że to nie koniec problemów....Ledwo elfka zdąrzyła to powiedzieć gdy drogę zaszło im kilkudziesięciu osobników. Oznaczenia jakie nosili na swych płaszczach , broni sugerowały że nie są zwyklimi ludźmi - lecz smokami kryjacymi się pod ludzkimi postaciami....Dokładniej fioletowymi i czerwonymi.

Voghn sięgając po swoje bronie, posłał ostre spojrzenie w stronę Therru, czyżby jego wcześniejsze obawy się potwierdziły?

AnKapone

Nie wiedziała czy to zajście jest winą Therru, czy tylko przypadkiem. Może chciała wzbudzić ich zaufanie pomagając jej? Czy to możliwe?

- Puśćcie nas wolno... - powiedziała do osobników. - Nie złamaliśmy praw i nie zawiniliśmy wam niczym...

Triinu

-Owszem znaleźliście się w nieodpowiednim czasie, ani miejscu- odezwał się jeden, który wydawał się być ich przywódcą. Chwilę potem jakby dopiero co zauważając, bądź rozpoznając Therru spojrzał w jej stronę. Dziewczyna odpowiedziała mu porozumiewawczym uśmiechem.
-Tych dwoje zaczęło się kręcić po okolicy, jeden z nich jest po części smokiem...Nie wykluczone, żesa zwiadowcami...

AnKapone

- A ja ci zaufałam... - szepnęła w stronę Therru. - Czy my do cholery wyglądamy na zwiadowców...? - spytała spokojnym głosem, ale pobrzmiewał w nim zawód. - Jak mogłaś... jaka ja jestem głupia... - teraz mruknęła do siebie.

- I co teraz? - spytała jej po raz drugi. - Raz pomogłaś i teraz chcesz zabić... trzeba było póki miałaś ku temu okazję...

Elfka dobyła mieczy i przygotowała się do ewentualnej walki.

Triinu

-Nie chciałam was zabijać, to czy jesteście zwiadowcami dopiero się okaże. Nie mogłam was zabić, bo być może przepadły by być może cenne ifnormacje...Walka nei ma sensu, jest nas więcej niż was. Ponadto każde z nas może zamienic się w smoka, z was żądno...chyba, że tylko ty...-spojrzała na Voghna, ,a co on odpowiedział jej spojrzeniem pełnym pogardy...

AnKapone

Yenne posłała druidce lodowate spojrzenie.

- Zaufałam ci... - szepnęła cicho i schowała miecze do pochew. Wiedziała, że wszelka walka jest bez sensu. Dodała jeszcze na końcu:
- Jeżeli coś się stanie - liczyła że jej rozmówczyni wie o co chodzi z tym cosiem - życzę ci z całego serca, byś cierpiała bardziej i dłużej jak my... - przeklęła ją tymi słowami.

Triinu

Kazano im zsiąść z koni. Gdy odebrano im wszelką broń przeszukano jeszcze dokładnie jeszcze raz jak i cały bagaż by upewnić się czy nie ma gdzieś ukrytej broni. Po dokładnym sprawdzeniu i skonfiskowaniu „niebezpiecznych” przedmiotów kazano im wsiąść na konia. Przed tym zawiązano im oczy by na wszelki wypadek nie mogli zapamiętać drogi dokąd ich prowadzono...choć było mało prawdopodobnym by powrócili.... Byli dobrze eskortowani niczym jacyś zbrodniarze, co było dość upokarzające zważywszy na fakt, iż byli niewinni.

Gdy dotarli na miejsce –zapewne częściowych ruin jakiejś twierdzy zamknięto ich w ciasnej, wilgotnej celi, do której światło wpadło jedynie przez niewielkie okienko. Tam mieli czekać na „przesłuchanie”...